Wij vinden dat je niet naar Australie kunt gaan zonder koala’s en kangoeroes te zien, dus dat is wat we van plan zijn in Brisbane. We gaan naar de Lone Pine Koala Sanctuary voor onze introductie in de wondere wereld van de Australische fauna.

Toen we in Southampton stonden aan te schuiven om aan boord te mogen, viel ons al op dat we er niet bepaald uitzien als de doorsnee P&O cruisers. Wij zijn ongeveer 30 jaar jonger dan de meeste andere reizigers, en we hebben dan ook al heel veel reacties gekregen op onze jonge leeftijd.

Een eerste misvatting is dat we deel uitmaken van het personeel. Toen we op dag 2 stonden aan te schuiven voor een tafel in het hoofdrestaurant, zagen we een koppel niet zo subtiel naar ons wijzen: “Tiens, de crew mag hier blijkbaar ook eten”.

Er zijn niet veel dingen waarvoor je mij om 5u30 uit mijn bed mag schoppen, maar voor onze aankomst in Sydney maak ik graag een uitzondering. De kapitein laat ons weten dat het na al die jaren nog steeds zijn favoriete haven is, en zelfs de Australische passagiers die al heel hun leven in de stad wonen, zetten de wekker op een onmogelijk uur om niets van de pret te missen. We kunnen hen geen ongelijk geven want het is ronduit geweldig om de zon te zien opkomen van achter de beroemde Sydney Opera, en om de “Coat hanger” brug steeds groter te zien worden naarmate we de stad naderen.

Gisteren stond geheel in het teken van de stad, dus is het maar eerlijk dat we dat vandaag compenseren met een brokje Nieuw Zeelandse natuur. Zoals de naam al doet vermoeden is de Bay of Islands een schitterende baai vol kleine, groene eilandjes en vandaag heeft de kapitein onze Aurora in het midden van al dat moois geparkeerd. We ontbijten op het buitendek en zijn onmiddellijk helemaal verkocht. Wat een mooie omgeving.

Op mijn verjaardag komen we aan in Auckland, en onze eerste stop in Nieuw Zeeland bezorgt mij de ideale afleiding om te vergeten dat ik vanaf nu officieel oud ben. Gedaan met Buzzy- en Go-passes, want vanaf nu zit ik dichter bij de 30 dan bij de 20. Gelukkig is het heel erg moeilijk om mij oud te voelen op onze cruise: we weten sinds kort dat minder dan 10% van de passagiers onder de 50 is, en we hebben nog altijd niemand leren kennen die jonger is dan ik en niet meereist met zijn ouders.

Bij Fiji denk ik aan eindeloze palmstranden vol hangmatten, onbewoonde tropische eilandjes, en water dat zo helder is dat je nog altijd je voeten kunt zien als de zee tot aan je middel komt. Voor vandaag hebben we dan ook beslist om onszelf eens goed te soigneren, en om ons een luilekkerdagje cadeau te doen op Beachcomber Island. Dat kleine brokje land is net groot genoeg voor 1 resort. Rond het eiland ligt een rif waarin je eindeloos kunt snorkelen, en ’s middags kan je aanschuiven aan een barbecue op het strand.

Nadat we gisteren Samoa verkend hebben, is het vandaag de beurt aan Amerikaans Samoa. Op het eerste zicht lijken de twee verdacht goed op elkaar: ook hier is het aan het gieten op het moment dat we de haven binnenvaren, en ook nu weer heeft onze kapitein moeite om onze boot veilig te parkeren.

De Pacific ligt vol kleine groene stipjes, en de komende dagen bezoeken wij er daar twee van: Samoa en Amerikaans Samoa. We balanceren hier op het randje van de datumgrens, en dat wil ook zeggen dat we de komende dagen zullen tijdreizen. We zullen de datumgrens in totaal drie keer kruisen, maar om het simpel te houden, heeft de kapitein beslist om de datum op de boot maar een keer aan te passen.

Zaterdag kruisen we de evenaar, en betreed ik voor het eerst in mijn leven het Zuidelijke halfrond . De kapitein heeft ons laten weten dat we geen bobbel moeten verwachten, en dat er zelfs geen vlaggetjes staan om de exacte locatie aan te duiden. Gelukkig wordt er op het schip zelf wél aandacht besteed aan onze overtocht: om 15u is de “Crossing of the Equator Ceremony”.

Wow, wat een dag! Vandaag zijn we met een huurwagen naar het Volcanoes National Park in Hawaii getrokken, en dit was tot nu een van de mooiste dagen van onze vakantie voor mij.