Samen op stap

Dinsdagavond krijgen we de sleutels van onze studio in Inman Street, en tegen woensdagmiddag zijn we weer volledig gesetteld. Op het gebrek aan rommel na ziet ons kamertje eruit alsof we nooit weggeweest zijn. We zijn blij dat we weer ons eigen stekje hebben, en genieten met volle teugen van de kleine voordelen van een vertrouwd appartement. Het is zalig dat we niet meer moeten uitvissen hoe de douchekraan of de microgolf precies werken, dat we weten wat de efficientste manier is om onze lege valiezen te stapelen in onze ingebouwde kast, en waar de dichtstbijzijnde koffiebar is met stabiele wifi. Wat een luxe!

Nu we weer helemaal geinstalleerd zijn, kan mijn zoektocht naar een job beginnen en dat gaat iets minder vlot dan gehoopt. Sinds ik weg ben bij Grand Circle Travel is het daar serieus bergaf gegaan, maar jammer genoeg hebben ze de link nog niet gelegd tussen beide gebeurtenissen. In plaats van mij met open armen te ontvangen, krijg ik te horen dat ze in de afgelopen maanden hun Human Resources Departement integraal op straat hebben gezet en dat ze momenteel niemand aannemen. Jammer maar helaas.

Njammie! Kip CurryIk wil niet bij de pakken blijven zitten en neem me voor om me de komende weken tussen het solliciteren door op een nieuw project te storten: Operatie Keukenprinses. Ik vind het de hoogste tijd dat ik eens mijn plan leer trekken in de keuken, want ik voel me een beetje een profitrice als ik Thomas na een lange werkdag ook nog eens doe koken voor zijn werkloze vrouw. Alle begin is moeilijk, dus voor mijn eerste experiment kies ik voor een supersimpel kip-met-rijst-gerechtje waarbij de saus niet veel meer is dan een blik kokosmelk met Maizena.

Op papier ziet het er eenvoudig uit, maar het blijkt toch uitdagend genoeg voor deze keukenramp. Ik leer bij dat het verschil tussen twee koffielepels of twee soeplepels bindmiddel essentieel kan zijn wanneer mijn saus een brokkerige brij word.

Nadat ik in paniek uitroep “Thomas, ik heb brokken!”, springt mijn keukenridder van zijn wit paard om mij te komen helpen. Hij haalt de pot van het vuur, en begint gezwind te roeren tot de saus weer mooi egaal is. Hij redt mijn gerecht van de ondergang, en het uiteindelijke resultaat blijkt verrassend lekker.

Thomas komt naast mij staan en legt op zijn Piet Huysentruyts een arm rond mijn schouder terwijl hij vraagt wat ik vandaag geleerd heb. Wel Piet, ten eerste: ik moet het recept beter lezen. Ten tweede: brokken in de saus kan je oplossen door harder te roeren. En ten derde: het zal nog heel wat tijd en moeite kosten om van mij een echte keukenprinses te maken...