Wow, wat een dag! Vandaag zijn we met een huurwagen naar het Volcanoes National Park in Hawaii getrokken, en dit was tot nu een van de mooiste dagen van onze vakantie voor mij.
Road Trip Time!Op onze rondreis door het Zuidwesten zijn we enorme fans geworden van de nationale parken in de VS, en op onze rondreis door het Noordoosten hebben we in Acadia National Park gezien dat het echt onmogelijk is om de leukste hoekjes van een nationaal park te ontdekken van op een begeleide cruise-excursie. De bus brengt je misschien wel langs een paar mooie uitzichtpunten, maar de leukste plekjes vergen meestal net iets meer inspanning. Wij hebben dan ook al maanden geleden onze auto gereserveerd voor vandaag, want dit park wil ik niet missen.
Een actieve vulkaanOnze aankomst in Hilo verloopt stukken vlotter dan ik had durven dromen: de shuttle naar onze huurwagen staat ons op te wachten aan de boot, en ongeveer een half uur nadat we van het schip mochten, zitten wij al in onze auto op weg naar de vulkanen. We maken een korte tussenstop in de Walmart om onze lunch in te slaan, en Thomas en ik geven elkaar een veelzeggende “Deja-Vu-grijns”. Het voelt zo vertrouwd om met zijn tweetjes in een veel te grote jeep te gaan road trippen door de schitterende natuur van de VS.
Wandelen in het parkNa een dik half uur rijden, zijn we bij het Visitor Center van het park. We pikken een plannetje op, bevestigen dat onze plannen voor de dag haalbaar zijn, en dan zijn we er helemaal klaar voor. We rijden via de Crater Rim drive naar het Jagger Museum. Daar kan je bijleren over vulkanen, en kan je de seismografische activiteit op het eiland volgen. Het coolste is echter de krater zelf: een groot gat in de grond waar voortdurend rook uitkomt. In en rond het museum is het veel te druk naar onze goesting: ze hebben hier net twee bussen vol cruisepassagiers op daguitstap gedropt. Wij springen dan maar in onze jeep, en stoppen bij het volgende uitkijkpunt waar geen busparking voorzien is. Hehe.
Een lavastroomOp het tweede uitkijkpunt zijn we zo goed als alleen, nochtans heb je hier zeker een even mooi zicht over het gapende gat in de grond. Het is ook het beginpunt van een korte wandeling op een verhoogd houten wandelpad door een gebied met veel vulkanische activiteit. Thomas is niet te stoppen, en ik weet onmiddellijk weer waarom ik zo ontzettend veel houd van de Nationale Parken in de VS. Op twee minuten wandelen van de parking kom je al terecht in een compleet andere wereld. Het ene moment zijn we in een vlakte met alleen maar verdord hoog gras met uitzicht over een actieve vulkaan, en even later wandelen we door een oerwoud, en nog twee meter verder zien we een diepe scheur in de aardkorst waar allemaal rook uitkomt. We passeren rotsen die geel zien door de zwavel, en zwart lavagesteente met een mooie blauwe schijn. Dat allemaal op een wandeling van anderhalve kilometer.
Natuurlijke boog uit lavasteenWe rijden de rest van de Crater Rim Drive, en daarna rijden we via de Chains of Crater Road helemaal naar het Zuiden van het park. Ook hier zijn we weer zo goed als alleen. De P&O excursies bezoeken enkel de Crater Rim Drive, terwijl we net op de rit naar het Zuiden de mooiste dingen te zien krijgen. Eerst rijden we een stuk door de jungle, en ondertussen merken we aan weerskanten van de weg diepe kraters op. Wanneer we het oerwoud uitrijden, valt onze mond open van verbazing. Plotseling kunnen we eindeloos ver kijken: we krijgen voor het eerst in het park de mooie blauwe zee te zien, en we rijden nu tussen zwart lavagesteente. Jaren geleden heeft een vernietigende lavastroom dit gebied opgeëist, en nu kunnen wij genieten van de restanten van al dat natuurgeweld. In het zwarte gesteente aan weerskanten van de weg zien we de mooiste vormen. We maken verschillende fotostops, en genieten van een korte lunch op een terras met zeezicht te midden van de lava flows.
End of the roadWe volgen de weg naar het Zuiden van het park tot we niet meer verder kunnen: de lava trekt zich helemaal niets aan van een betonnen weg, en een paar jaar geleden heeft een lava flow dit stuk van de weg vernield. Je kunt via een lange wandeling over de versteende lava de plek bereiken waar de lava ook nu nog in zee stort, maar daar hebben wij jammer genoeg geen tijd voor. We hebben wel tijd om een half uurtje over de pikzwarte rotsen te klauteren, en om te kijken naar een natuurlijke brug van vulkanisch gesteente. Adembenemend mooi.
Jammer genoeg komt het einde van ons vulkanisch avontuur in zicht. De boot wacht jammer genoeg op niemand, dus moeten we ervoor zorgen dat we tijdig terug zijn. Gelukkig hebben we nog net voldoende tijd voor een paar stops aan mooie uitzichtpunten, en voor de korte wandeling door een lavagrot vlakbij de ingang van het park. De grot is heel mooi, maar jammer genoeg is het in dit stuk van het park iets te druk om er echt van te kunnen genieten.
’s Avonds op de boot valt ons op hoeveel teleurgestelde gezichten we zien. Heel wat wereldcruisers hebben de voorbije twee dagen in een winkelcentrum doorgebracht, en klagen nu dat ze zich Hawaii toch anders hadden voorgesteld. Wij weten wel beter. Gisteren zaten we nog in een duikboot, en vandaag stonden we op een vulkaan. Hawaii is de max!
