Vandaag hebben we de zotste excursie van onze hele reis op het programma staan. Terwijl de Aurora door het Suezkanaal vaart, gaan wij helemaal met de bus naar Cairo om de wereldberoemde piramides van Gizeh met onze eigen ogen te zien. Omdat er een grote zandbak ligt tussen Cairo en Suez, moeten we al om 3u opstaan voor dit tripje. We varen met een tenderbootjeskonvooi naar de kust van Suez, en Thomas is zo moe dat hij trots verkondigt dat we op de Nijl aan het varen zijn. Toch niet.

Je bent pas een echte cruiser als je in een haven alle bezienswaardigheden links laat liggen om de dag door te brengen in een luxeresort. Wij zijn ondertussen begonnen aan de vijfde en laatste sector van onze reis, en hebben nog geen enkel hotel bezocht. Om onze geloofwaardigheid als wereldcruiser op te krikken, beslissen we dan maar om in Sharm El Sheikh toe te geven aan de groepsdruk.

Op ons tweede dagje Dubai gaan we vroeg op pad, want om 10 uur worden we verwacht in de Burj Khalifa. Wij vinden dat je het hoogste gebouw ter wereld pas bezocht hebt als je er op gestaan hebt, dus dat is exact wat we van plan zijn. Het gebouw zelf is 828 meter hoog, maar het observatieplatform op de 124e verdieping is maar iets over halverwege. De zichtbaarheid is vandaag stukken beter dan gisteren, maar toch hangt er nog altijd te veel stof in de lucht om goed te zijn.

Onze aankomst in Dubai is heel stoffig. De zandstorm uit Abu Dhabi is hier duidelijk ook langs geweest, en van op onze boot kunnen we amper het havengebouw zien staan door al het zand in de lucht. Wij vinden dat eigenlijk niet zo heel erg, want vandaag hadden we een zandkijkdag ingepland. Wij mogen op jeepsafari in het woestijngebied rond Dubai, en hebben er bijzonder veel zin in.

De kapitein heeft eens lief aan de mouw getrokken van de havenauthoriteiten in Abu Dhabi, en heeft voor elkaar gekregen dat we zes uur langer in de stad mogen doorbrengen. Wij vinden dat geweldig goed nieuws: we moeten niet langer een keuze maken tussen cultuur en ontspanning, maar kunnen het gewoon allebei doen!

Muscat is onze eerste Arabische stop, en het is voor ons allebei de eerste keer dat we in een moslimland zijn. Omdat we niet echt weten wat we kunnen verwachten, hebben we voor de zekerheid een excursie geboekt. We volgen braaf de kledingrichtlijnen die P&O aanbeveelt, en dat wil zeggen dat ik ondanks de zomerse temperaturen een lange broek en een t-shirt met mouwen aanheb. Ik heb vanmorgen voor de spiegel ook staan oefenen om een sjaal rond mijn gezicht te draperen, kwestie dat ik straks de moskee binnen mag. Het voelt een beetje onwennig, maar we zijn er klaar voor.

Als er een stop is op deze reis die ze voor ons hadden mogen afschaffen, dan is het wel die in India. Nog voor we er een voet aan wal gezet hebben, hebben de Indiers het volledig bij ons verkorven en hebben we een hartsgrondige hekel aan het hele land. En dan zijn we nog redelijk.

Nu we Colombo achter ons gelaten hebben, bevinden we ons in een stukje zee waar piraten al wel eens een schip durven kapen. We hebben allemaal een brief gekregen om ons op de hoogte te brengen van de verhoogde veiligheidsmaatregelen, en we hebben zelfs een piratendril gekregen. Mochten er piraten gespot worden, moeten wij blijkbaar gewoon stilletjes in onze kamer gaan zitten, terwijl de officieren de piraten vriendelijk proberen te overtuigen om toch maar een ander schip te kapen.

Tijdens de voorstelling van Colombo leek het doel van de presentatrice om ons allemaal bang te maken. Ze bleef maar benadrukken dat het een heel “levendige” stad is, met alle bijhorende geuren en geluiden. Ze had het ook over de rampzalige stop van een ander P&O schip een paar maanden geleden. Het was de eerste keer in ongeveer tien jaar dat een cruiseschip Sri Lanka bezocht, en het schip werd bijna bestormd door plaatselijke taxichauffeurs.

Het centrum van Georgetown staat op de UNESCO werelderfgoed lijst, en dat verbaast ons niets. Van zodra we de haven uit wandelen, zijn we omgeven door mooie gebouwen. De Clock tower, Fort Collins, het stadhuis en het gemeentehuis zijn stuk voor stuk de moeite waard.