Je bent pas een echte cruiser als je in een haven alle bezienswaardigheden links laat liggen om de dag door te brengen in een luxeresort. Wij zijn ondertussen begonnen aan de vijfde en laatste sector van onze reis, en hebben nog geen enkel hotel bezocht. Om onze geloofwaardigheid als wereldcruiser op te krikken, beslissen we dan maar om in Sharm El Sheikh toe te geven aan de groepsdruk. Samen met twee gezinnetjes (jaja, Thomas brengt vrijwillig de dag door in het gezelschap van twee zesjarige meisjes en een driejarig jongetje) trekken we naar de Four Seasons, volgens TripAdvisor veruit het beste hotel in Sharm El Sheikh.
De inkomhal van de Four SeasonsDe taxirit is een avontuur. Eerst onderhandelen we zwaar over de prijs, en uiteindelijk proppen we ons met zijn negenen in twee taxi’s. Om de gezinnetjes samen te houden, zitten Thomas en ik elk apart in een auto. De snelheidsmeter in mijn taxi blijft de hele rit op 0 km/u staan, maar in die van Thomas gaat de meter zelden onder de 150 km/u. Ondertussen is onze chauffeur vrolijk aan het telefoneren, liedjes aan het zingen met het nodige handgeklap, en zijn adoratie voor de Engelsen aan het verkondigen. Thomas’ chauffeur blijft maar benadrukken dat hij he-le-maal niets met de maffia te maken heeft. Maar echt compleet niets. Er zijn twee rijstroken, maar ons mini-konvooi slaagt erin om tegelijk twee auto’s te oversteken door een middenvak te creeren. Ondanks hun creatieve rijstijl bereiken we heelhuids de Four Seasons.
David, een van de mannen in ons gezelschap, gaat vandaag duiken en dat is ons excuus om vandaag met zijn negenen het luxehotel binnen te vallen. Het blijkt een schitterend domein, waar zelfs een tram rijdt tussen de receptie en het zwembad. Van zodra we beneden zijn komt iemand ons tegemoet om de ligbedden voor ons op te maken met verse handdoeken en comfortabele hoofdsteuntjes. In de loop van de voormiddag komt iemand ons gezicht verfrissen met een fancy waterspray, en even later komt de zonnebrillenschoonmaker langs om zijn gratis diensten aan te bieden.
SnorkelThomasDe kinderen springen gezwind in het zwembad terwijl het management ons gezelschap van naderbij komt bekijken. Blijkbaar is het toch niet helemaal de bedoeling dat wij allemaal gratis meeliften met 1 duiker, en ze willen ons doen betalen om gebruik te maken van de faciliteiten van het hotel. Wij sturen ons geheime wapen Dean naar de receptie om een gunstige regeling te treffen. Dean is berucht op heel het schip voor zijn onderhandelingstechniek, maar wij hebben nog nooit eerder de eer gehad om hem in actie te zien.
Zie hoe schattigDe eerste prijs die genoemd wordt is 2000 dollar voor ons negenen (de prijs van twee suites voor een overnachting), maar in geen tijd krijgt hij dat bedrag omlaag tot 400 dollar. Dean gaat niet akkoord, en laat weten dat we niet meer dan 100 USD willen betalen voor de hele groep. Hij stelt voor dat de manager van wacht gaat overleggen met de hoteldirectie, terwijl wij met zijn allen verder genieten van onze dag.
Nog meer visjesNadat Davids initiatieduik in het zwembad er op zit, gaan we met de hele bende naar het strand. Terwijl hij gaat duiken, gaan wij het huisrif van de Four Seasons uittesten. Na mijn mislukte poging tot snorkelen in Fiji ben ik niet bepaald happig om het water in te gaan, maar ik wil mij niet laten kennen. Via de ponton stap ik voorzichtig het koude water in, en ik dobber eerst vijf minuten rond zonder dat ik mijn hoofd in het water durf te steken. Uiteindelijk heb ik toch genoeg moed verzameld om eens onder water te piepen, en ik zie visjes! Ik probeer niet te panikeren dat de zee hier veel dieper is dan ik verwacht had, en focus op de mooie felblauwe visjes overal om me heen. Eens ik me over het feit gezet heb dat ik hier niet kan staan, begin ik het leuk te vinden om te kijken naar de blauwe visjes, en ik snap zelfs dat sommige mensen dit vrijwillig doen.
SnorkelAnneliesEn dan zie ik het gigantische koraalrif achter mij. Daar is het eigenlijk echt te doen, want van zodra ik mij omdraai zie ik nog veel meer visjes in alle mogelijke vormen en kleuren. Ze spelen tikkertje in het ondiepe water boven het rif, en verstoppertje tussen hun kleurrijke onderwaterhuisjes. Ik blijf maar staren, en vergeet volledig dat ik door een buis aan het ademen ben. Ik had nooit verwacht dat ik snorkelen zo leuk zou vinden.
Drie soorten visjes, en een kwalJammer genoeg vinden de kinderen in ons gezelschap het iets minder plezant, dus alle anderen gaan vrij snel terug uit het water. Thomas en ik blijven ronddobberen tot we honger hebben, en dan gaan we met zijn allen lunchen in het grillrestaurant met uitzicht over de hele baai. Op het moment dat onze burgers geserveerd worden, komt het hoofd van de veiligheidsdienst van het hotel langs. Wij vrezen dat dit het moment is waarop we buitengegooid worden, maar de vriendelijke man komt zich enkel verontschuldigen voor het feit dat iemand van het duikcentrum de zonnebril van Louise gebroken heeft. Hij is duidelijk aan het hopen dat we geen klacht zullen indienen tegen het hotel, en biedt ons een gratis dessert aan.
Nog een mooi visjeAan de andere kant van de tafel is Dean ondertussen in een discussie verwikkeld met de manager van wacht. Er is beslist dat we in totaal 300 dollar moeten betalen voor het gebruik van de faciliteiten, en Dean is nu aan het achterhalen wat die faciliteiten precies allemaal zijn. Dean benadrukt dat geen van de volwassenen het zwembad gebruikt hebben, dat we niet om ligstoelen gevraagd hebben, en dat de zee eigenlijk toch van iedereen is. Op het einde van zijn betoog laat hij het klinken alsof wij als P&O afgevaardigden werden uitgenodigd door het hotel om een dagje te komen kijken, en dat we vreselijk slecht ontvangen werden. De manager verontschuldigt zich nederig voor alle ongemakken, en uiteraard hoeven we niets te betalen. We eten met smaak van ons gratis dessert, en kunnen niet geloven dat Deans gebluf ervoor gezorgd heeft dat wij een bijzonder goedkoop dagje Four Seasons hebben.
Na de lunch willen we nog eens terug in het water, en het is minstens even plezant als deze morgen. Er is bijna niemand anders aan het snorkelen, er zijn nu grotere vissen uit hun schuilplaats in het rif gekomen, en ik voel me steeds comfortabeler in het water. Ik weet nu al dat ik dit nog ga willen doen.
Zicht vanuit het trammekeOnze taxirit terug naar de boot is opnieuw een ware verschrikking. Zoals beloofd staan de wegpiraten van deze morgen ons op te wachten voor de transfer naar de boot, en het lijkt alsof ze nu nog gehaaster zijn dan vanmorgen. Nadat de bestuurder van mijn taxi op een haar na een voetganger gemist heeft, steekt hij zijn kop door het raam om Arabische obsceniteiten naar het hoofd van de geschrokken wandelaar te slingeren. De tweelingmeisjes vragen voorzichtig aan hun papa wat er gebeurd is. “Wel lieverdjes, onze chauffeur was aan het uitleggen aan die voetganger dat het niet zo verstandig is om de straat over te steken zonder eerst goed links en rechts te kijken. Jullie weten dat jullie altijd goed moeten opletten he?” De meisjes knikken bevestigend, en de taxichauffeur kan het niet laten om nog een laatste keer “Idiot!” uit zijn raam te roepen. “That’s another way of putting it”, moet David toegeven.
Niet veel later arriveren we aan ons drijvende huis, en is het tijd om afscheid te nemen van Sharm El Sheikh. Ik heb een onvergetelijke dag gehad, en de Egyptische onderwaterwereld heeft al mijn verwachtingen overtroffen. Ik kan niet wachten tot ik nog eens mag gaan snorkelen!
