Een van de bestemmingen die al jaren enorm tot mijn verbeelding spreekt is Hawaii. Ik ben een beetje bang dat mijn torenhoge verwachtingen alleen maar tot een teleurstelling kunnen leiden, dus doe ik mijn best om mijn enthousiasme een klein beetje te temperen. Toch sta ik te trappelen van ongeduld om van de boot te mogen.
King Kamehameha, America's only kingWe hebben vandaag twee excursies gepland, en om 10u moeten we ons melden in het terminalgebouw. Ik kan zo lang niet wachten, en Thomas en ik trekken er al alleen op uit om Honolulu een beetje te verkennen. We kopen postkaartjes van Hawaii, en daarna gaan we op zoek naar het postkantoor. Het madammeke in de kaartjeswinkel heeft ons de verkeerde kant opgestuurd, maar dat vinden we niet erg. We hebben tijd genoeg om te verdwalen in deze wijk, en zo ontdekken we onder andere het enige koninklijk paleis in de VS en een standbeeld van koning Kamehameha die alle Hawaiise eilanden verenigde. We nemen volop foto’s van alle mooie gebouwen in de omgeving, en pas na de fotosessie merken we dat een van de fotomodellen eigenlijk het postkantoor was waar we naar op zoek waren.
Waikiki BeachDaarna is het ongeveer tijd om terug te keren naar de terminal voor onze eerste begeleide excursie van vandaag: Atlantis Submarine Adventure. Yup, Thomas en ik gaan vandaag vanuit een duikboot de onderwaterwereld van Hawaii bewonderen. Met een trolley worden we naar de Hilton Waikiki Village gebracht, en van daaruit brengt een shuttle ferry ons naar de opstapplaats van ons duikavontuur. Van op de ferry kijken we allemaal vol verwachting naar het blauwe water, en dan zien we plots een mooie witte duikboot langzaam boven water komen. Cool!
Onze duikboot, jammer genoeg is hij niet geelEven later staan we op de duikboot, en mogen we via een ladder naar beneden klimmen. In de lange smalle boot zit iedereen met zijn gezicht naar een buitenraam, zodat we allemaal een optimaal zicht hebben op alles wat onder water leeft en beweegt. We maken ook kennis met de grapjas die de microfoon vast heeft. Als beide luiken van de boot dicht zijn, merkt hij op dat de boot nu ongeveer 98% waterdicht is. “Met die overige 2% hoeven jullie niet in te zitten. Ik kijk de laatste tijd veel McGyver, en ik heb een rol duct tape mee. Denk eraan, dit is een dure boot, dus jullie mogen nergens aankomen. Als jullie ergens een stukje kauwgum op de ruit zien plakken, krab het er alstublieft niet van. Het hangt daar waarschijnlijk voor een reden”. Heeeeel geruststellend allemaal.
Op de tonen van “yellow submarine” begint de duikboot de dieperik in te zakken, en iedereen hangt onmiddellijk met zijn neus tegen het raam geplakt, op zoek naar vissen.
Ik ben er klaar voor!Naast ons zit een gezin dat we al eerder gezien hebben op de Aurora, en ze varen ook de hele wereld rond. Ik kan het bijzonder goed vinden met Lauren en Olivia, de zesjarige tweelingdochters. Terwijl alle saaie oude mensen rond ons hun best doen om zich volwassenen te gedragen, doen wij drietjes geen moeite om ons enthousiasme te verbergen. We hebben een brochure gekregen met een overzicht van de verschillende soorten vissen die hier in de buurt van Hawaii rondzwemmen, en we vinken alle vissen aan die we gezien hebben. Mijn twee nieuwe vriendinnetjes en ik maken er een wedstrijd van om zo veel mogelijk soorten vissen te zien, en op een bepaald moment ga ik zelfs op mijn stoel staan omdat er aan de andere kant van de duikboot een rog gespot werd die ik nog niet had aangevinkt. De ouders van Lauren en Olivia geven Thomas tips over hoe hij pedagogisch verantwoord kan reageren om dit soort ongepast gedrag in de toekomst te vermijden.
Visjes!We krijgen meer te zien dan alleen maar vissen: in dit stukje zee liggen ook twee gezonken boten en twee kapotte vliegtuigen die uitgegroeid zijn tot een speeltuin voor de plaatselijke scholen visjes. Ik ben helemaal in de wolken wanneer we ook twee grote schildpadden zien rusten op een van de scheepswrakken, en nog meer wanneer even later een grote schildpad vlak voor mijn venstertje zwemt.
Soms kan je vanuit de duikboot ook dolfijnen en haaien spotten, maar die krijgen we vandaag niet te zien. Olivia heeft ze nochtans wel allemaal aangevinkt op haar brochure, en is overtuigd dat ze wel degelijk haaien gezien heeft, al was het maar in het introductiefilmpje.
Een visjeNa 50 minuten onder water moeten we terug naar boven. Hoewel ik gerust nog wat langer naar de visjes had willen kijken, ben ik toch blij dat we op tijd terug zullen zijn voor onze tweede uitstap: The Coastal Explorer. Op onze tweede halve dag op Oahu willen we een overzicht krijgen van de gevarieerde natuur van het eiland. Van zodra we uit het drukke Waikiki zijn, rijden we langs de prachtige kust, en zien we talloze surfers in actie.
In Diamond Head CraterOnze eerste eigenlijke stop is Diamond Head Crater, en dat is eigenlijk een beetje een tegenvaller. We staan in de krater van waaruit je een mooie wandeling kunt maken naar de top om spectaculair uitzicht te hebben over Honolulu. De wandeling duurt anderhalf uur, en wij hebben maar een kwartiertje. Het enige dat we kunnen doen is jaloers kijken naar de mensen die met een grote glimlach naar beneden aan het wandelen zijn, duidelijk nagenietend van het mooie uitzicht op de top.
Rotsige kustlijnDe volgende stop is wel heel cool: Halona Point Blow Hole. Als de omstandigheden goed zijn, kan het water hier door een gat in de rotsen metershoog de lucht in geblazen worden. Wij moeten het met heel wat minder doen: er komt een mistige wolk uit het gat in de rotsen, en een paar keer zien we ook wat water opspatten, maar nooit hoger dan een centimeter of 30. Eigenlijk vinden we dat helemaal niet erg, want de omgeving is zo mooi dat het zonde zou zijn om enkel naar dat spuitgat te kijken. Ik ben vooral fan van de ruwe kliffen en het mooie zandstrandje in de inham. Daarnaast loont het ook de moeite om gewoon naar de zee te kijken. Het stikt hier van de walvissen: in de verte zien we voortdurend de witte wolken wanneer ze bovenkomen om te ademen, en af en toe zien we ook eens een rug of een vin in het water. Springen doen die beesten alleen in de films.
Hawaii is de max!Verder stoppen we ook nog aan een mooi wit strand om te pootjebaden, aan een mooi uitzichtpunt met een baai vol eilandjes, aan een tropische tuin in het binnenland, en aan de Pali lookout voor een geweldig uitzicht over de groene Koolau bergen met in de verte uiteraard de zee.
Hawaii stelt geen moment teleur, en ik weet het nu al zeker: We’ll be back!
