Samen op stap

De Pacific ligt vol kleine groene stipjes, en de komende dagen bezoeken wij er daar twee van: Samoa en Amerikaans Samoa. We balanceren hier op het randje van de datumgrens, en dat wil ook zeggen dat we de komende dagen zullen tijdreizen. We zullen de datumgrens in totaal drie keer kruisen, maar om het simpel te houden, heeft de kapitein beslist om de datum op de boot maar een keer aan te passen.

Het regent, het regent, ....Dat wil zeggen dat we in Samoa zijn op dinsdag 7 februari, terwijl het op de boot eigenlijk nog maar maandag 6 februari is. De volgende dag hebben we nog eens een 7e februari in Amerikaans Samoa, want zij liggen opnieuw aan de andere kant van de datumgrens, en 8 februari slaan we dit jaar maar eens helemaal over want dan gaan we de datumgrens definitief over. Volgens de tijdzone naast de boot bestaan 6 en 8 februari dit jaar dus niet, maar zullen we wel twee keer 7 februari meemaken. Volgens de klok op de boot daarentegen bestaan 6 en 7 februari wel elk een keer, maar 8 februari blijft vermist. Ondertussen veranderen we ook een paar keer van tijdzone, maar daar zullen we het voor het gemak nog niet over hebben. Kan er nog iemand volgen?

Tropische kleurenOnze flauwe plezante kapitein heeft deze morgen geen tijd om grapjes te maken over het feit dat we op maandagmorgen in Samoa toekomen, en pas op dinsdagmorgen voet aan land zetten. Hij heeft het namelijk niet gemakkelijk om ons veilig in de haven te krijgen. Hij moet Aurora zien te parkeren in een smalle haven, tussen twee riffen, terwijl de weersomstandigheden allesbehalve optimaal zijn. Het regent, er is veel wind, en de golven zijn een stuk straffer dan verwacht. Bij de eerste poging zijn we uit de bocht gevlogen, en we zijn bijna 360 graden rond onze as gedraaid om alsnog de haven binnen te varen. De kapitein haalt opgelucht adem, en hoopt dat we na deze “handbreak turn and pirouettes” allemaal van boord kunnen “at the speed of a thousand gazelles”. Wij zijn wel fan van ons opperhoofd.

In Samoa willen we eens iets nieuws proberen. We hebben geen excursies geboekt, en hopen om een taxichauffeur te vinden die ons vandaag voor een prijsje het eiland rond wil voeren. Na een korte stop in het visitor center laten we ons overtuigen door Simon om in zijn taxi te stappen voor een rondrit door Samoa. Ik heb mijn huiswerk gedaan, en kan hem exact zeggen welke plekjes we vandaag allemaal willen zien. De mooiste bezienswaardigheden op Samoa zijn de watervallen, maar vandaag is er eigenlijk een beetje te veel water om goed te zijn. De hele tijd dat we op het eiland zijn, valt het water met bakken uit de lucht.

WatervallenAan onze eerste stop vreest Simon dat de Papapaitai watervallen volledig verstopt zullen zijn in de mist, maar gelukkig valt het allemaal wel mee. De tweede waterval die we bezoeken, stond een maand geleden nog helemaal droog, maar is nu best indrukwekkend. Het is niet alleen de waterval zelf die de moeite waard is, maar ook de geweldig groene omgeving. Ik heb nog nooit een groener, of wilder eiland gezien dan Samoa. Op de dunne palmboomstammen na, is er nergens bruin te bekennen. Al de rest zit volledig verstopt onder groene, klimopachtige planten.

Simon vertelt ondertussen honderduit over het leven op Samoa. We leren dat ze allemaal heel gelovig zijn, en dat er heel veel sociale controle is binnen de gemeenschap. Iedere week gaan vrouwen bijvoorbeeld bij elkaar binnenloeren om te zien of ze allemaal braaf schoongemaakt hebben, en luiwamessen worden gestraft. Verder kan je ook gestraft worden als je in het openbaar vloekt, of als je op zondag niet naar de kerk gaat. Onze chauffeur vertelt ons ook over zijn gezin en zijn bananenplantage. Hij toont ons hoe je een mandje kan weven met palmbladeren, en laat ons proeven van verse kokosmelk.

Sopofago FallsDe mensen op het eiland wonen in kleine hutjes, vaak zonder echte muren. Het eiland is de voorbije jaren geregeld ten prooi gevallen aan tsunami’s, en overal zijn herstellingswerken bezig. Ondanks de voortdurende tsunami-dreiging blijven ze nieuwe huizen bouwen aan de rand van de kust, en eigenlijk kan je hen dat niet kwalijk nemen. Het is hier nu eenmaal echt mooi. De ruwe kustlijn, de kleine rotseilandjes in zee, de mooie baaien, en het uitzicht over het groene binnenland: ik weet niet waar eerst gekeken.

De mooiste watervallen die we te zien krijgen, zijn de Sopofago Falls. Ook hier is het niet alleen het vallende water, maar zeker ook de groene vallei errond die indruk maakt. Na een uurtje of drie zit onze eilandrondrit er op, en we zijn bijzonder blij dat we ons niet hebben laten tegenhouden door de hevige regenval.

Hoewel Samoa zich niet echt van zijn beste kant heeft laten zien, is het overduidelijk hoe paradijselijk mooi dit kleine vlekje land in de Pacific is. Toch zou ik hier zeker niet kunnen wonen: ik vloek te veel en ik dweil niet genoeg.