Tijd om deze blog opnieuw in gang te stampen, want Thomas en ik ruilen Belgie weer even in voor het exotische Boston. Een paar maanden na onze terugkeer in Gent, begonnen we allebei last te krijgen van het ex-expatsyndroom: alle typisch Belgische dingen die we zo gemist hebben tijdens onze laatste maanden in Boston lijken alweer zo gewoontjes, en alle vervelende Amerikaanse gewoontes waar we ons op het einde blauw aan ergerden lijken plots weer hun charme te hebben.

Van zodra de Thanksgivingdrukte voorbij is, begint iedereen hier reikhalzend uit te kijken naar de volgende feestdag die commercieel uitgebuit kan worden: Kerstmis. De straten worden behangen met kerstverlichting, en overal waar je komt, word je vergezeld door zeemzoete kerstmedleys. Op televisie word je overstelpt met reclame om je eraan te herinneren dat het de hoogste tijd is om je Kerstcadeautjes te kopen, en in alle winkelcentra kan je voor een luttele 5 dollar op de foto met de échte Santa Claus. Een koopje!

Op een druilerige woensdagnamiddag beslis ik om mezelf te trakteren op een namiddagje cinema. Sinds Twilight: New Moon tien dagen geleden in premiere gegaan is, heb ik alles geprobeerd om Thomas te overtuigen om mij te vergezellen, maar mijn pogingen hebben niets uitgehaald. Stiekem ben ik blij dat hij liever niet meegaat: dat betekent dat ik nog altijd niet hoef te twijfelen aan zijn mannelijkheid én dat ik Jakob en Edward deze namiddag helemaal voor mij alleen heb. Dat wordt smullen!

MIT heeft een speciaal clubje voor mensen als ik, genaamd “Spouses & Partners @ MIT”. Elke week komen de partners van bezoekende studenten, postdocs en proffen samen om te praten over het leven aan de zijde van een MIT’er.

Net als vorig semester volg ik ook nu weer een cursus Frans aan MIT. Dit jaar maak ik deel uit van een klasje van 8 dat onder leiding van een ontzettend enthousiaste professor Franse toneelstukken uit de 20e eeuw bestudeert. Op een koude maandagmorgen laat de prof weten dat hij zes studenten gelukkig kan maken: een van zijn andere klasgroepen gaat naar een voorstelling van Carmen door de Boston Lyric Opera en omdat zes studenten onverwacht afgehaakt hebben, komt hij in ons kleine klasje Sinterklaas spelen.

De bekendste MIT-prof is ongetwijfeld Noam Chomsky. Zowat anderhalf jaar geleden had ik nog nooit van MIT gehoord, maar de naam Noam Chomsky deed wel al een belletje rinkelen. Tijdens mijn vier jaar aan de Blandijn werd ik namelijk voortdurend om de oren geslaan met zijn baanbrekende theorieën over generatieve taalkunde.

Elke herfst wordt New England overspoeld door toeristen die hier naar de vallende blaadjes willen komen kijken. De streek rond Boston is namelijk gekend voor haar “uitzonderlijke kleurenpracht” in het najaar, en omdat Amerikanen alles graag zo veel mogelijk commercieel uitbuiten, wordt volop reclame gemaakt voor de “Fall Foliage” en “Autumn Adventures” om toeristen ook buiten de zomermaanden naar deze regio te lokken.

Na acht maanden Boston is het de hoogste tijd voor een bezoekje aan België. Het huwelijk van Tom en Johanna is voor ons het gedroomde excuus om de grote oversteek te maken, en we hebben er waanzinnig veel zin in.

Na een veel te lange nachtvlucht, komen we eindelijk terug aan in de beschaafde wereld. Wanneer de douanier mij mijn paspoort teruggeeft met de woorden “Alstublieft mevrouw, en welkom terug!” heb ik zin om hem te omhelzen. Een officiële bediende die mij in het Nederlands toespreekt, dat was alweer even geleden. België is geweldig!

Met de komst van het nieuwe schooljaar, beginnen we langzamerhand te beseffen dat het niet meer zo heel lang duurt voor ons Boston-avontuur tot een einde komt. Ik vind het dan ook de hoogste tijd om eens werk te maken van ons verlang- en todolijstje voor dit jaar.

Omdat het leven in Boston zo al duur genoeg is, hebben Thomas en ik ons dit jaar gespecialiseerd in het opsporen van gratis evenementen. Zo zijn we de hele zomer lang gratis naar de MIT-cinema geweest, hebben we verschillende keren geprofiteerd van de gratis concerten aan de Hatch Shell, en staat de Fourth Of July in ons geheugen gegrift als ultieme hoogdag voor de cheapasses van deze wereld.