Onze stop in Sihanoukville is het begin van de drukste week van de hele cruise. We hebben drie havendagen op rij, met daarna 1 rustdag op zee, gevolgd door alweer drie havendagen. Zes havens op zeven dagen is behoorlijk ambitieus, dus beslissen we om het erg rustig te houden op onze eerste stop.
Het ontvangstcomiteHet lange zandstrand is de voornaamste reden dat we hier aanleggen, maar net als in Nha Trang laten wij het strand voor wat het is en gaan we een paar tempels bezoeken. We nemen de shuttle naar het centrum, en kunnen al van ver zien waar we gedropt zullen worden: alle tuk-tuks van de hele stad staan klaar om ons bijzonder warm te ontvangen. De bus wordt bestormd door alle wachtende chauffeurs, en ze beginnen op de ramen te bonzen om onze aandacht te trekken. Ze houden papiertjes vast waarop ze hun diensten aanbieden. We kunnen onder meer kiezen uit “guide speaking English goodly”, “driver with perfect speaking English” of “cheap, safe, with free guide in English excellent”.
Wat KromAls de deuren van de bus opengaan, blijft iedereen gespannen zitten. Niemand durft als eerste van de bus te stappen. Uiteindelijk zijn er toch een aantal dapperen die de wachtende massa trotseren, en ook wij wagen ons uiteindelijk tussen de meute opdringerige chauffeurs. Nog voor we goed en wel van de bus zijn, wordt er langs alle kanten aan onze ellebogen getrokken. Het is duidelijk dat de Cambodianen nog niet door hebben dat ze meer zouden verkopen, mochten ze de toeristen niet zo bang maken. Er zijn effectief mensen die gewoon op de bus blijven zitten, en direct terug naar het schip gaan.
Wat LeuDan begint de moeilijke taak om een betrouwbare, goede chauffeur te vinden. We zijn ondertussen heel goed geworden in afdingen, en vinden het opmerkelijk dat een van de chauffeurs wil ingaan op ons eerste bod. Voor drie dollar wil hij ons naar de twee tempels brengen die we willen zien. We vertrouwen het niet helemaal, en overlopen alle klassieke scams. We duiden de twee tempels aan op de kaart, benadrukken dat de prijs ook de terugweg naar de shuttlebusparking moet omvatten, dat het niet de prijs per persoon is maar de totaalprijs, en dat het gaat om Amerikaanse Dollars. Wij zitten door onze voorraad scamtechnieken, en de chauffeur blijft opgewekt knikken dat hij akkoord gaat. Vooruit dan maar.
Onze chauffeur rijdt het eerste tempelcomplex binnen, en dropt ons af aan de poort van het grootste paviljoen. Dat is nog eens service! Het is een mooie tempel met een paar grote boeddhabeelden, en doordat de excursiebussen net weg zijn, is de tempel zo goed als verlaten. De enige andere aanwezigen zijn bedelende kinderen. Nu er bijna geen andere toeristen meer zijn, concentreren ze zich volledig op ons, en dat is meer aandacht dan wij aankunnen. Gelukkig ontdekken we algauw een techniek om een beetje rust te hebben. De kinderen hebben duidelijk al ontdekt dat Westerlingen veel belang hechten aan hun vakantiefoto’s en als Thomas een foto van mij neemt, gaan ze beleefd uit beeld staan. We fotograferen onze weg door de tempel, tot we weer veilig in onze auto zitten.
Aapjes!Twee minuten later zegt onze chauffeur dat we bij de tweede tempel zijn, maar ik geloof er niets van. Ik heb mijn huiswerk gemaakt en heb foto’s gezien van de twee tempels die we wilden bezoeken. Het kleine paviljoentje dat hij ons toont is helemaal geen tempel, maar blijkt een monument te zijn ter ere van de onafhankelijkheid van Cambodia. Plots lijkt onze taxichauffeur geen Engels meer te kunnen, en probeert hij ons er van te overtuigen dat hij nooit heeft toegestemd met die tweede tempel. Hij stelt voor om ons hier achter te laten belooft om een vriend te sturen in een tuk-tuk die ons voor een paar dollar extra alsnog naar de tweede tempel zal brengen. Wij zien dat natuurlijk helemaal niet zitten, en uiteindelijk brengt hij ons dik tegen zijn goesting terug naar de shuttleparking.
In de tuk-tukDaar vinden we een vriendelijke jongeman die ons in een tuk-tuk tot aan de tweede tempel wil brengen. Zijn karreke ziet duidelijk af op de hobbelige wegen in de heuvels, en wij worden helemaal door elkaar geschud, maar bereiken wel heelhuids onze bestemming. De tweede tempel is minder indrukwekkend dan de eerste maar heeft wel een andere troef: het zit hier vol aapjes. Ook hier worden we aangeklampt door bedelende kinderen, en we schenken hen onze collectie P&O koekjes. In plaats van ze zelf op te eten, gebruiken de kinderen de koekjes om de aapjes te lokken, en dat lijkt bijzonder goed te lukken. We zijn een beetje verontwaardigd dat ze onze lekkere koekjes alleen maar goed genoeg vinden voor de aapjes, maar vinden het wel leuk om de aapjes in actie te zien. Van op het dak van de tempel proberen ze de koekjes te vangen die hen worden toegeworpen, en er zitten een paar echte acrobaten tussen.
Na ons tweede tempelbezoek laten we ons terug afzetten aan de bus, en we nemen de eerste shuttle terug naar ons schip. We zijn blij dat we de tempels gezien hebben, en beseffen dat we vanaf nu de rust op onze boot veel meer zullen waarderen.
