Samen op stap

Dinsdagmorgen worden we gewekt door een speciale aankondiging van de kapitein met slecht nieuws. Onze voorziene stop in The great Barrier Reef van vandaag wordt afgelast. In plaats van te gaan snorkelen in het grootste onderwaterparadijs ter wereld, hebben we een extra dag op zee. Een mens zou voor minder met het verkeerde been uit bed stappen.

Ergens op zee...De kapitein laat doorschijnen dat het de Australische overheid is die moeilijk doet, en die weigert om ons via tenders aan land te laten komen. Hij verontschuldigt zich uitgebreid voor de teleurstelling, en probeert ons te troosten met een scenisch boottochtje tussen de vele eilanden in dit gebied, en een barbecue op het zonnedek. We varen inderdaad door een prachtig gebied, maar het is niet voldoende om de sfeer aan boord op te krikken.

De boot loopt vol grommende passagiers die allemaal claimen dat deze stop de enige reden is dat ze deze cruise van 98 dagen geboekt hebben, en de vage uitleg van de kapitein zorgt ervoor dat de geruchtenmolen overuren draait. Traditioneel is het waskot de beste plaats om nieuwe roddels op te vangen, maar ondertussen weten we dat er ook in de bridge club en de tapdansles altijd interessante “feiten” op te vangen zijn over het reilen en zeilen aan boord.

..In de buurt van Cairns...Al het geklaag, gezaag, en geroddel verandert uiteraard niets aan het feit dat we een leuke stop moeten skippen, dus houden we ons in eerste instantie afzijdig. Uiteindelijk haalt mijn nieuwsgierigheid de bovenhand en wil ik van de grootste roddelaars te weten komen wat er precies aan de hand zou kunnen zijn. Ik ga speciaal een kwartiertje vroeger naar mijn dagelijkse dansles in de hoop zo veel mogelijk nieuwe geruchten op te vangen.

Ondertussen weet zo goed als iedereen aan boord dat er in San Francisco drie mensen zijn opgepakt met in totaal iets meer dan 13 kg drugs aan boord. De drie hebben bekend dat ze de verdovende middelen in de Caraiben aan boord gesmokkeld hebben, en werden dus opgepakt in onze eerste Amerikaanse haven. Sommige bronnen zeggen dat de FBI hen al stond op te wachten in de haven, anderen beweren dat de drugs toevallig gevonden werden tijdens de standaardcontroles. Er wordt ook gezegd dat de drugs verstopt zaten in P&O knuffelberen, en dat de drie verdachten eerder deze cruise met elkaar op de vuist gegaan zijn in een van de bars. Hoe dan ook, er waren drugs aan boord en naar het schijnt wordt de Aurora sindsdien extra in de gaten gehouden door de plaatselijke overheden. Iedereen gaat er dan ook van uit dat dit de reden is van onze geschrapte stop vandaag.

... niet ver van het Great Barrier Reef...Ik word met open armen ontvangen in het vaste groepje roddelaars, omdat ik twee interessante weetjes heb. Thomas en ik hebben namelijk al aan de lijve ondervonden dat er extra drugscontroles zijn: in Brisbane werd onze kajuit uiterst grondig doorzocht. Toen we terug aan boord kwamen stond onze kluisdeur gewoon open, en de snuffelaars hadden ook geen enkele moeite gedaan om ons gerief terug te leggen waar ze het gevonden hadden. Daarnaast kennen we ook een jong Australisch koppel dat in Hawaii drie uur lang werd ondervraagd omdat ze een dag in Mexico hadden doorgebracht voor ze aan boord kwamen in San Francisco. In ruil voor mijn informatie krijg ik hopen nieuwe roddels.

Naar het schijnt is er Sydney nog een vierde medepassagier betrapt die probeerde om drugs aan land te brengen. Volgens de geruchten had hij onder zijn kleren een duikpak aan, waarin hij verschillende kilo’s cocaine had verstopt. Dat was evenwel buiten de snuffelkunsten van de drugshonden gerekend, en iemand meent zelfs te weten dat de dienstdoende viervoeter heel toepasselijk “Sherlock” heet. De nieuwe drugsvangst zou in ieder geval kunnen verklaren waarom ze ons in Australie niet zo tof vinden.

Zo dichtbij, maar zo veraf...Het gerucht doet ook de ronde dat er in Brisbane nog iemand uit de rij geplukt werd voor verdachte pilletjes, maar iemand anders beweert dat het daar enkel om onschuldige hartmedicatie ging. Verder gaan er ook allerlei verhalen rond over het feit dat het internet en de satelliettelefoon aan boord kapot zijn. Een van de vaakst gehoorde theorieen is dat er helemaal niets kapot is, maar dat de kapitein alles heeft uitgezet om de communicatie tussen de smokkelaars en hun kopers te bemoeilijken. Jaja, een mens leert veel bij op een kwartiertje.

Iedere avond overlopen we met onze tafelgenoten de nieuwe geruchten van de dag. We hebben ondertussen bronnen in de sauna, de knutselles, het koor, de vrijmetselaars, de wassalons op dek 9 en dek 11, de tapdansles en de cricket club, maar zijn nog altijd op zoek naar vrijwilligers om bij de kaartclubs te infiltreren.

Over een paar weken, als de hele drugs-hetze overgewaaid is, zijn we van plan om zelf een gerucht de wereld in te sturen: naar het schijnt heeft de kapitein in een van de havens een verwaarloosde olifant geadopteerd die nu tijdelijk in het ruim woont, en als je het beest wil gaan voederen, kan je nootjes gaan kopen aan de receptie. Dat wordt lachen!