Samen op stap

Onze voornaamste prioriteit tijdens onze eerste dagen Boston is het zoeken naar een eigen plekje. Van mensen die het kunnen weten, hebben we gehoord dat de Craigslist op internet hiervoor de beste manier is, en vol goede moed beginnen we aan onze zoektocht. Jammer genoeg is het niet zo eenvoudig als het lijkt: budgetvriendelijke appartementen zijn altijd slecht gelegen, en de dingen in de buurt van MIT die we kunnen betalen zijn kleine kamertjes in huizen waar je je badkamer en keuken moet delen met vijf Chinezen en twee Indiërs. Nee bedankt.

De mooie studio van Julie uit Nigeria....Dan vinden we plots een supermooi, luxueus bemeubeld appartement dat goed gelegen is en zowaar binnen ons budget past. Enthousiast mailen we de eigenaars. We krijgen erg snel een antwoord: “ja, het appartement is nog vrij, en het is alles wat jullie zoeken en meer. Jullie mogen hier zonder problemen een jaar verblijven. Wij hebben momenteel voor ons werk verplichtingen in Nigeria, maar van zodra jullie de eerste maand huur, een waarborg van drie maand huur en de laatste maand huur storten op onze rekening, zullen we jullie de sleutels opsturen.”. Yeah right...

Na heel wat miserie slagen we er uiteindelijk toch in om twee afspraken vast te leggen op onze eerste volledige dag in Boston.

Onze eerste afspraak is voor de volledige bovenverdieping van een huisje: voor 1200 $ (betaalbaar volgens Boston-normen) krijgen we een aparte slaapkamer, een leefruimte, een ingebouwde keuken en een eigen badkamer. Jammer genoeg is de eigenaar nergens te bespeuren op het afgesproken uur. We draaien wat rond voor de deur, en net wanneer we denken dat er niemand meer komt opdagen, gaat de voordeur open. Een slonzige man vraagt of we al lang staan te wachten. Hij lag op bed tv te kijken, en heeft de bel niet gehoord. Hij leidt ons naar boven over een trap die duidelijk al betere tijden gekend heeft, en we komen terecht op een werf: het appartement is verre van af, en bedolven onder het stof. Bovendien zijn de meubels die er nu staan niet inbegrepen in de prijs, en komen de kosten ook nog bovenop de 1200 $. De man verzekert ons dat het appartement over een goeie week klaar zal zijn. Yeah right.....

Aangezien we een kleine zes uur hebben voor we onze volgende afspraak hebben, zetten we onze ontdekkingstocht door Boston en Cambridge verder. In tegenstelling tot wat we verwacht hadden, hebben we tijdens onze eerste wandeling geen enkele hamburgertent gezien, en we zijn dan ook laaiend enthousiast wanneer we plots aan onze rechterkant een McDonalds restaurant ontdekken. Kort daarna zien we ook nog een Wendy’s, en in de loop van de dag ontdekken we nog een afdeling van McDonalds, en een Burger King. We halen opgelucht adem, want even vreesden we dat er geen zekerheden meer waren in het leven....

Tijdens onze tweede wandeling door Boston staan we plots oog in oog met de enige Vlaming die we in Boston kennen: een collega van Thomas die ondertussen 2,5 jaar in Boston verblijft. Hij geeft ons nog wat tips om een huis te vinden, en zijn enthousiasme over de stad doet ons nog meer zin krijgen in het komende jaar.

Schaatsen op de Frog PondOnze tocht leidt ons verder langs het beroemde Cheers café, en langs de Frog Pond in Boston Common. In plaats van de verwachte kikkers, zien we er een hele hoop schaatsers. ’s Winters wordt de vijver omgebouwd tot een ijspiste waar volop op geschaatst wordt. We kijken geamuseerd toe hoe een kleine ijshockeyspeler halsbrekende toeren uithaalt op de piste, en hoe andere schaatsers proberen te wandelen op het ijs in plaats van te glijden. Zelf wagen we ons voorlopig nog niet op glad ijs, want het is bijna tijd voor ons tweede huisbezoek.

Deze keer hebben we een afspraak om een studio te bekijken. Net zoals ’s middags komt er niemand opdagen op het afgesproken uur, en uiteindelijk bellen we bij de buren aan om te vragen of we hun gsm mogen lenen voor een telefoontje naar de huisbaas. Zo kunnen we uiteindelijk toch nog de studio bekijken: een propere, goed gelegen studio die binnen ons budget past. We’ll take it! Maar dan blijkt dat de studio eigenlijk al beloofd werd aan iemand anders, en dat hij net de cheque gekregen heeft om te bevestigen. Mocht er nog iets veranderen, laat hij het ons weten, maar we begrijpen dat het geen zin heeft om daarop te hopen.

Ontmoedigd keren we terug naar onze Bed and Breakfast waar we ons opnieuw op de Craigslist storten op zoek naar nieuwe appartementen. Onze eerste dag huizenjacht zit er op, en we staan nog geen stap dichter bij een eigen stekje.
Morgen beter.

Thomas en Annelies