Samen op stap

Hoewel we ondertussen al bijna anderhalve maand op de campus wonen, hebben we toch het gevoel dat we het MIT nog niet echt goed kennen. Zaterdagnamiddag beslissen we om hier iets aan te doen: we gaan op campus tour. Twee keer per dag worden er op MIT gratis rondleidingen gegeven door studenten, en dit lijkt ons de ideale manier om iets bij te leren over wat reilt en zeilt binnen de universiteit.

We zijn duidelijk niet de enigen met dit idee: op deze zonnige zaterdagmiddag wordt de campus overstelpt door laatstejaars en hun trotse ouders. De grote groep wordt gesplitst, en wij sluiten ons aan bij het eerste groepje dat voornamelijk bestaat uit schuchtere 18-jarigen. In hun eigen middelbare school horen ze ongetwijfeld bij de slimsten van de klas, maar hier moeten ze zichzelf nog helemaal bewijzen. Bovendien worden er ieder jaar maar 1000 nieuwe studenten toegelaten, wat neerkomt op zo’n 10% van alle bollebozen die een aanvraag indienen. Een mens zou van minder onzeker worden.

Een originele "hack"Onze gids leert ons dat alle eerstejaars verplicht worden om op de campus te wonen in een van de elf Residence Halls. Op die manier leren ze erg snel nieuwe mensen kennen, en voelen ze zich onmiddellijk betrokken bij het hele campusgebeuren. Het enige nadeel hiervan is dat sommige studenten alle contact met de echte wereld verliezen, doordat ze zich opsluiten in die veilige “campus bubble”. De campus is echt een aparte wereld, en doordat er zo veel verschillende faciliteiten zijn, is er voor de studenten geen enkele reden om ooit de campus te verlaten.

We leren ook dat het allesbehalve eenvoudig is om te slagen aan MIT. Hoewel sommige cursussen enorm plezant klinken, zijn ze in werkelijkheid ontzettend moeilijk. Zo is het coole vak “build your own robot” volgens onze gids een van de moeilijkste van heel het MIT.

Voor de intelligente studenten die dit vak toch een eitje vinden, en ook op al hun andere vakken schitterende punten halen, zit er toch nog een ander addertje onder het gras. Je kunt pas een diploma krijgen aan het MIT als je ook slaagt voor de zwemtest. Met andere woorden: als je geen baantjes kunt trekken, zijn je mooie punten niets waard.

Mit...Because not everyone can go to CaltechNaast alle academische uitdagingen, maken sommige studenten ook graag tijd vrij voor zogenaamde “hacks”, practical jokes bedoeld om de rest van de wereld (de campus dus) te entertainen. De beroemde koepel is een geliefd slachtoffer van de MIT-deugnieten. Zo werd er al eens een werkend toilet bovenop de koepel gemonteerd, en werd hij al omgetoverd in een ruimteschip, en in een pompoen (om Halloween te vieren, uiteraard).

Een van de spectaculairste stunten dateert uit 1994: op een grijze maandagmorgen werd een voertuig van de MIT police teruggevonden op de koepel. In het voertuig zat een pop die verkleed was als agent te genieten van een bekertje dampende koffie, en een zak verse donuts. De auto was zelfs voorzien van een MIT Police Parking Ticket waarop stond dat het voertuig geen toestemming had om in deze zone te parkeren.

Daarnaast is er ook nog de rivaliteit met het naburige Harvard, en met Caltech, het California Institue of Technology. Enkele jaren geleden was er bijvoorbeeld een delegatie Caltechers die op de openingsdag zo vriendelijk was om T-shirts met het logo van MIT uit te delen. Op de achterkant van de truitjes stond de veelzeggende boodschap: “Because not everyone can go to Caltech”.
Niet veel later verscheen het beroemde kanon van Caltech “plots” op de MIT campus. Wraak kan toch zo zoet zijn...

Na het horen van al die leuke anekdotes, vinden Thomas en ik het bijna jammer dat wij al een diploma hebben. Het moet zalig zijn om volledig te kunnen opgaan in die "Campus Bubble" en om tussen twee lessen door plannen te beramen tegen die vervelende Caltechers...