Samen op stap

Op Harriets laatste twee dagen in Boston maken we dankbaar gebruik van het “Free Tickets Program” van de bibliotheek. Dinsdag hebben we vrijkaarten voor het aquarium, en hoewel Thomas en ik hier al eerder geweest zijn, kijk ik echt uit naar ons bezoekje. De gigantische tank in het midden van het aquarium blijft voor mij een van de hoofdattracties van Boston, en ik geraak maar niet uitgekeken op de voorbijzwemmende haaien, reuzeschildpadden, en roggen, en de talloze andere kleine visjes in deze enorme bak.

Net als de vorige keer is Thomas vooral fan van de pinguïns, en Harriet lijkt hem hierin te volgen. Ik moet toegeven dat die beesten er ook wel cool uitzien, vooral als ze op sneltempo door het water vliegen. Sommige pinguïns zijn zo enthousiast in en uit het water aan het springen, dat het lijkt alsof hun aquarium een waterpretpark is.

De octopusDeze keer zijn we ook heel erg gecharmeerd door een beest dat ons de vorige keer niet zo is opgevallen: de gigantische octopus. Wanneer wij voorbij zijn tank wandelen, zien we dat de octopus zijn tentakels helemaal rond een mensenhand heeft geslingerd. We blijven even staan om te kijken wat er gebeurt: is er iemand tevergeefs aan het proberen om de octopus terug in zijn bak te duwen? Is het een speciale voedertactiek? Of is de octopus een van zijn verzorgers aan het aanvallen? Niets van dat alles: blijkbaar is een van de vrijwilligers van het aquarium de octopus gewoon aan het aaien. Die beestjes vinden dat naar het schijnt heel plezant.

We krijgen het gezelschap van een van de medewerkers die duidelijk heel blij is dat mensen uit het verre België zo gefascineerd zijn door deze octopus. Hij vertelt ons dat dit exemplaar een deugniet is. Een tijdje geleden verdwenen er ’s nachts geregeld vissen uit een bepaald aquarium. Na het bekijken van de videobeelden bleek dat de octopus soms eens op bezoek ging bij zijn buren om daar de boel op stelten te zetten en een midnight snack uit te kiezen. De stiekemerd.

Op woensdag mogen we gratis naar het Museum of Science. Ook hier zijn Thomas en ik al eens eerder geweest, want in 2009 was dit de locatie van het eindejaarsfeestje van The Broad. Ik kom er achter dat ik het museum toch stukken interessanter vond toen de benedenverdieping een grote dansvloer was, en toen er overal buffethoekjes waren. Nu is er enkel wetenschap, en feestjes zijn nu eenmaal leuker dan wetenschap.

BliksemshowGelukkig kunnen we wel nog altijd naar de geweldige bliksemshow gaan kijken. Dat is een presentatie over elektriciteit die begint met een voorzichtig experiment met een ballon, en eindigt met een spectaculaire bliksemshow waarbij de bliksem inslaat op de tonen van een Wagneresque ouverture. Leuke show!

Daarna is het al tijd voor Harriets laatste uurtjes in Boston. We nemen nog gauw de tijd om even langs de Esplanade te wandelen voor we terugkeren naar huis om de valiezen op te pikken en naar de luchthaven vertrekken. Op voorhand leek twee weken ruim voldoende tijd om Boston helemaal te ontdekken, maar uiteindelijk hebben we toch zeker niet alles gedaan. We hebben niet eens de skyline by night gezien, we zijn niet naar Fenway geweest, we zijn niet gaan wandelen in het Harvard Arboretum en ook nu weer hebben we geen Boston Duck Tour gedaan.

Dat wil zeggen, Harriet, dat er zeker nog genoeg activiteiten overblijven voor een tweede bezoekje aan Boston. Al was het maar omdat je ook nog een derde Whale Watch te goed hebt.