Samen op stap

Maandag regent het. Het weer is deze week duidelijk met onze voeten aan het spelen, het contrast met gisteren kon niet groter zijn. Harriet en ik brengen Thomas naar zijn werk, en gaan daarna ontbijten in de Starbucks in de Galleria. Dat is een van mijn favoriete plekjes om een paar uur rustig te blijven hangen, omdat ze hier van die supercomfortabele bompa-zetels hebben. We hebben geluk dat er net twee exemplaren vrij zijn, en nemen dan ook alle tijd om te genieten van een pepermuntthee en een decaatje.

Scenic Drives in AmericaJammer genoeg blijkt dat mijn deca dan toch geen deca was , en ik merk weer dat mijn lichaam nog altijd geen fan is van cafeïntjes. We gaan voor de lol galakleedjes passen in de Macy’s, maar ik ben hyperactief en loop te trillen van al die cafeïne in mijn lijf.
Voor we gaan lunchen met Thomas (Chicken teryjaki. Zucht), gaan we terug naar de Starbucks om een lekker dessert op te pikken. Het is hetzelfde meisje van daarnet, en ik vermeld terloops dat ik sta te bibberen van de “deca” van daarnet. Ze verontschuldigt veel uitgebreider dan nodig, en om het goed te maken krijgen we een gratis drankje naar keuze. Ik blijf me verbazen over de geweldige klantendienst in de VS.

’s Namiddags regent het zo mogelijk nog harder. Omdat we toch ook een beetje zon willen zien vandaag, gaan we naar de Barnes and Noble om naar foto’s te kijken van mooie plekjes waar de zon wél schijnt. In het Barnes and Noble café kan je in alle rust een paar boeken uit de winkel doorbladeren , om ze daarna terug in het rek te zetten, en naar buiten te lopen zonder iets te kopen. De prentenboeken die ik vandaag uitkies zijn om bij te watertanden. We zijn vooral fan van een boek met “scenic drives” in Amerika en Canada. Telkens we een blad omdraaien, krijgen we mooie prentjes te zien van de geweldige natuur in deze twee enorme landen. Bij iedere nieuwe foto die we zien, worden we luider en luider, omdat we ons enthousiasme niet meer kunnen verbergen.

Voor we het weten, zit de namiddag er op, en moeten we ons haasten om tijdig op onze date met Thomas te zijn. We hebben afgesproken om de Happy Hour mee te pikken in het Hard Rock Café. Sinds deze week hangt de metro vol grote reclameborden voor “Buy one get one” aperitiefhapjes, en “3 USD Sam Adams Drafts”. Harriet dacht heel even dat we voor 3 USD een tekening van ene Sam Adams zouden kunnen scoren, maar het gaat hier wel degelijk over een “Sam Adams”-pintje van het vat.

Hard Rock Happy HourNaar goede gewoonte is het is leuk en lekker in het Hard Rock Cafe, maar dat verandert als we de rekening krijgen. Onze pintjes kosten het dubbel van wat de affiche vermeldde, dus we vragen extra uitleg aan de manager. Die is niet bepaald een toonbeeld van klantvriendelijkheid, en zou veel kunnen leren van onze Starbucksdame deze morgen. Hij snoert ons de mond en beweert dat de affiches duidelijk vermelden dat enkel de “Seasonal” variant in reclame is.

Wij geven ons niet zo gauw gewonnen, en gewapend met mijn fototoestel wandel ik het Hard Rock Cafe uit. In het dichtstbijzijnde metrostation neem ik een foto van de affiche, en even later gaan we die triomfantelijk onder de neus van de manager duwen. In plaats van zijn ongelijk toe te geven, en ons gewoon het promotarief aan te rekenen, begint hij nog maar eens te schelden. Uiteindelijk verscheurt hij onze rekening, en zet hij ons op straat zonder dat we ook maar iets betaald hebben. Cheers, Hard Rock Cafe Boston!

Deze week slagen we er in ieder geval goed in om het maximum uit onze dollar te halen: we gaan drie keer whale watchen met één ticketje, scoren gratis drankjes in de Starbucks, gaan boeken lezen in de Barnes and Noble zonder iets te kopen, en dineren gratis en voor niets in het Hard Rock Cafe. De komende dagen gaan we gewoon verder op dit elan. Dankzij de bib hebben we voor morgen en overmorgen nog gratis tickets voor het Aquarium en voor het Museum of Science. Zo zie je maar, het leven in Boston hoeft helemaal niet duur te zijn.