Samen op stap

Het is acht jaar geleden dat ik met mijn ouders op reis geweest ben, en ik had eerlijk gezegd ook niet verwacht dat het er nog eens van zou komen, maar nu is het dus toch zo ver. Aangezien Thomas elke dag van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat op de conferentie zit, ga ik citytrippen met mijn “oudjes”.

Wanneer ze me ’s morgens komen oppikken op mijn hotelkamer, hebben ze trolley vol verrassingen mee: extra kleren en schoenen om mijn bescheiden garderobe in Boston aan te vullen. Ik spring een gat in de lucht, en probeer niet te denken aan de miserie die ik over een paar maanden zal hebben om alles terug tot in België te krijgen.

Daarna trekken we samen de stad in. Ik toon hen een aantal mooie plekjes die Thomas en ik ontdekt hebben tijdens onze eerste dagen Stockholm, en samen vinden we ook nog heel wat leuke stukjes Stockholm waar Thomas en ik nog niet geweest waren.

Op de winderige brugTerwijl we genieten van het panoramisch zicht van op de grote brug tussen Kungsholmen en Södermalm, begint mijn vader te vrezen dat zijn hoofd stilaan aan het verbranden is. Vroeger had hij daar veel minder last van, maar sinds zijn haar steeds harder begint weg te lopen van het midden van zijn hoofd, voelt hij zich 's zomers veiliger met een pet op.

We zoeken de schaduw op in de steegjes van Gamla Stan, en in een typisch toeristenwinkeltje gaat mijn vader op zoek naar een pet. Zijn oog valt op een donkerblauw exemplaar waar in grote letters "Stockholm" op staat, en hij ziet hier onmiddellijk de voordelen van in: als hij op zijn oude dag door zijn fotoalbums bladert, zal hij dankzij deze pet nooit vergeten waar de foto's genomen werden.

Omdat het buiten nog altijd veel te warm is, zoeken we ‘s namiddags verkoeling in het Vasamuseet. In het drukst bezochte museum van Scandinavië, kan je een authentiek Vikingschip bewonderen: de Vasa. Het schip werd in 1628 gebouwd, en is gezonken in de haven van Stockholm voor het ook maar een kilometer had gevaren. De Vasa heeft jaren op de bodem van de zee gelegen, waar het wonderwel bewaard is gebleven, voor het in de tweede helft van de twintigste eeuw terug opgevist en ineengepuzzeld werd.

De Vasa: een vikingbootIn het museum kan je het indrukwekkende schip bewonderen, kijken naar filmpjes over de berging van het schip, en heel veel bijleren over het leven in Zweden in die periode aan de hand van leuke anekdotes. Maar het allerleukste is dat het in het museum lekker fris is.

Na ons avondmaal (Zweedse gehaktballetjes met veenbessen, nog lekkerder in Zweden dan in de Ikea in Gent) vergezelt Thomas ons voor een avondwandeling door Gamla Stan. Aan de Ben and Jerry winkel kunnen we ons deze keer echt niet bedwingen. Ze hebben hier niet alleen de meest decadente ijscollectie, maar ze bakken ook de hoorntjes ter plaatse waardoor niemand kan weerstaan aan de verleiding. Even later loop ik te genieten van een zalige mix Chunky Monkey en Chocolate Fudge Brownie. Hemels.

Dinsdag gaan we op zoek naar een andere manier om zo veel mogelijk van de stad te zien zonder ons al te veel te vermoeien, en besluiten we om Stockholm per fiets te verkennen. Ik heb al vijf maanden niet meer gefietst, en ik ontdek al snel dat je het fietsen inderdaad niet kan verleren. Mijn kont protesteert daarentegen wél dat ik haar na zo veel maanden rust weer op een zadel dwing. Nog voor we een half uur op onze fietsen zitten, laat mijn achterwerk mij op alle mogelijke manieren weten dat het er al genoeg van heeft.

Toch fiets ik dapper verder, want ondanks mijn pijnlijke billen kan ik niet ontkennen dat de eilanden aan de rand van Stockholm er voor gemaakt zijn om per fiets te ontdekken. Op Djurgarden zijn mooie fietspaden aangelegd waar je kan fietsen tussen het groen en het water. Het is bijna niet te geloven dat we ons zo dicht bij een grootstad bevinden.

Hard Rock Cafe StockholmOnze fietstocht brengt ons ook langs mijn toekomstig buitenverblijf: als ik ooit een fortuin heb verzameld, dan koop ik mij het huis van Prins Eugen op Djurgarden. Zijn huis, dat nu een museum is, ligt op een heuvel vlak aan het water. Er hoort een mooie tuin bij, en vanuit het prieeltje kan je de mooie pastelhuisjes van Stockholm zien. Jup, hier zou ik wel willen wonen.

Na een rustgevende rit rond Djurgarden, is het moeilijk om ons weer aan te passen aan de drukte van de stad. Nadat ma en pa allebei bijna omvergereden werden door onoplettende chauffeurs besluiten we dat we genoeg gefietst hebben. Mijn kont is mij ontzettend dankbaar wanneer ik mijn ongemakkelijke fietszadel inruil voor de zachte kussentjes van de zetels in het Hard Rock Cafe Stockholm.

’s Avonds keren we terug naar het Italiaanse restaurant van zondagavond, waar we weer erg lekker eten. Daarna snak ik naar mijn bedje. Ik word elke morgen veel te vroeg gewekt door Thomas die naar de conferentie trekt, en mijn jetlag is toch nog niet helemaal verteerd, dus kijk ik er naar uit om er eindelijk eens een avondje vroeg in te kruipen.