Samen op stap

Als er één iets is waarvan de VS geen last heeft, dan is het wel van een minderwaardigheidscomplex. De meeste Amerikanen zijn bijzonder trots op hun land, en dat laten ze graag merken ook. Tegen buitenlanders doen ze graag hoogdravend over het feit dat de VS de beste scholen ter wereld heeft, bezingen ze vaak ongevraagd de morele superioriteit van “The land of the free”, en benadrukken ze dat de VS nog altijd de grootste nationale economie ter wereld heeft.

Na goed anderhalf jaar in de VS moeten we toegeven dat de Amerikanen op verschillende vlakken toch een punt hebben. Je vindt hier inderdaad een aantal uitzonderlijk straffe onderzoeksinstellingen waar baanbrekend werk verricht wordt, en op het vlak van technologische snufjes lopen we in Europa toch een beetje achter. Ondertussen heb ik ook geleerd dat ik onoprechte vriendelijkheid aangenamer vind dan gemeende desinteresse, en dat blind patriottisme voor een gezellige saamhorigheid kan zorgen. Aan de andere kant zijn er meer dan voldoende domeinen waarop de VS nog wel wat ruimte voor verbetering heeft. Een daarvan, zo heb ik deze week ondervonden, is de wondere wereld van het bankieren.

Van internetbankieren heeft men hier nog bijna niet gehoord, en cheques zijn hier nog steeds de norm. Jawel. Cheques. Die handgeschreven papieren vellen die in België ondertussen al meer dan 10 jaar uit het straatbeeld verdwenen zijn. Waar wij het gewoon zijn om overschrijvingen doen, bij voorkeur online, haalt een Amerikaan zijn chequeboek boven.

Paycheck time!Na drie weken hard werken, is het eindelijk tijd voor mijn eerste “paycheck” . Dat wil zeggen dat er op vrijdagnamiddag iemand van het bedrijf heel het gebouw rondgaat om iedereen persoonlijk zijn of haar cheque te overhandigen. De uitverkorene voor deze taak glundert, en een mens zou voor minder. In ons trainingslokaal wordt hij in ieder geval als een ware held ontvangen. Ik zie enkele dankbare knievallen, en de Hallelujah’s vliegen in het rond.

De meeste van mijn collega’s hebben dit geld namelijk hard nodig. Mijn pas afgestuurde klasgenootjes kunnen nu eindelijk beginnen met het afbetalen van hun studieschulden, de iets ouderen in het gezelschap hebben nu weer voldoende geld in huis om hun plasmatelevisies of Hummers verder af te lossen. Sparen is namelijk on-Amerikaans: geld moet rollen. Als je hier tijdelijk geen vast werk hebt, is het niet ongewoon dat je letterlijk droog brood moet eten. Met de eerste paycheck van een nieuwe job worden dan ook vaak wilde feestjes gebouwd om het einde van een mindere periode in te luiden.

Wachten aan de ATMIk heb nog nooit zo bewust mijn pree geïncasseerd, en ben ook nog nooit zo trots geweest op het feit dat ik centen verdiend heb. Op weg naar huis lijkt het alsof mijn sjakosj verschillende kilo’s zwaarder weegt dan anders. Zo hard ben ik mij bewust van het kleine papiertje in mijn portefeuille.

Zaterdag ga ik met Thomas op stap om mijn eerste cheque plechtig te gaan innen. Het is aanschuiven geblazen aan de bankautomaat, want uiteraard ben ik niet de enige die gisteren een cheque gekregen heeft. Wanneer het eindelijk aan ons is, kan ik een glimlach toch weer niet onderdrukken. Dankzij een hoogtechnologische scanner met tekstherkenning, staan mijn centen op onze rekening van zodra de cheque in de muur verdwenen is. Dan lijkt een overschrijving mij eigenlijk toch eenvoudiger.

Nu onze kas gespekt is, is het tijd om mij te belonen voor mijn harde werk in de Cheesecake Factory. Terwijl ik het einde van mijn armoede vier door geld uit te geven aan vettig eten, bedenk ik met een warm gevoel vanbinnen dat ik me eindelijk een volwaardige schakel voel in de Amerikaanse maatschappij.