Samen op stap

Onze tweede lading Belgische bezoekers dit jaar zijn Stephen en Sofie. Na een conferentie in Oregon, en een weekje New York, zakken ze nog een paar dagen af naar Boston om ons in ons nieuwe natuurlijke habitat te komen aanschouwen.

Het is de eerste keer dat we bezoek hebben sinds ik een werkmensch ben, en ik vind het enorm jammer dat ik mijn taak als gastvrouw hierdoor niet naar behoren kan vervullen. Ik kan er helaas niet bij zijn om hen op te pikken aan het station, en het piekt een beetje als ik op het werk een smsje krijg van op de Fung Wah bus met de vrolijke melding dat de skyline van Boston in zicht is.

Gezellig terrasje met ambitieuze biertorenGelukkig kan Thomas zich wel vrij maken, en hij brengt Stephen en Sofie naar ons studiootje om de valiezen te droppen. Van zodra mijn werkdag er op zit, ga ik hen tegemoet met een doosje lekkers van Dunkin Donuts. Niets zegt “Welcome to Boston” beter dan een doosje donutgaatjes.

Midden op straat in Cambridge volgt een hartelijk weerzien, en daarna krijgen we van Thomas een rondleiding in Broad. Het is daar zo’n doolhof dat Thomas er in slaagt om zelf ook nog verloren te lopen. In het tweede Broad-gebouw gaan we Nathalie oppikken, om daarna met zijn allen in het derde Broad-gebouw het maandelijkse postdocfeestje te gaan binnenvallen.

We slurpen lekkere plaatselijke pintjes, en smullen van de lekkere koekjes en pizza’s, tot we worden weggejaagd door het schoonmaakpersoneel dat onder onze voeten begint te stofzuigen, en het tafelkleed van onder onze lege borden wegtrekt. Subtiliteit? Daarvoor moet je in Europa zijn.

We vluchten dan maar naar de Cambridge Brewing Company: een café (met eigen brouwerij!) op het gezelligste pleintje van Cambridge. We bestellen een toren bier, maar dat blijkt toch een beetje overmoedig. We zijn maar met zijn vijven, ik moet morgen werken, en onze bezoekers hebben duidelijk ook minder dorst dan we van hen gewoon zijn. Toch vind ik het een heel geslaagde avond: een leuk terrasje in goed Belgisch gezelschap, met een tafel vol lekkers. Dit soort avonden mis ik hier toch af en toe.

Hawaiiaans afstudeerfeestje op het werkVrijdag moeten Thomas en ik allebei werken, dus sturen we onze gasten er alleen op uit met een kaart van Boston waarop we alle attracties hebben aangeduid. Na mijn laatste dag in opleiding (inclusief bijhorend afstudeerfeestje in Hawaï -stijl) ga ik Thomas, Stephen en Sofie vergezellen. Ik ben helemaal niet verbaasd dat ze alweer op een terrasje zitten, dit keer op Copley Square.

Stephen en Sofie hebben duidelijk genoten van hun eerste kennismaking met Boston, en ik voel nog altijd een soort van misplaatste trots als iemand “mijn stad” leuk vindt. Ik vind het super om bezoekers te hebben, omdat ik dan ook nog eens de kans krijg om toerist te spelen in Boston, en daar komen we anders veel te weinig aan toe.

Onze bezoekersWe wandelen op het gemak terug naar Cambridge langs de Esplanade, de Harvard Bridge en MIT. Door de ogen van Stephen en Sofie zie ik nog veel beter hoe mooi dit stukje op de grens tussen Boston en Cambridge is, en hoe de Charles River voor mij de stad volledig definieert.

We sluiten de avond opnieuw af op een terrasje in Kendall Square, waar we kunnen toasten op een geslaagde dag. Zaterdag hebben we nog net voldoende tijd voor een gezapige brunch bij Au Bon Pain voor we naar de luchthaven moeten om afscheid te nemen.

Bedankt voor de gezellige driedaagse, Sofie en Stephen! Altijd welkom als jullie nog eens in de buurt zijn.