Samen op stap

6u ‘s morgens. Ik ben nog nooit eerder zo blij geweest om op zo’n onmenselijk uur de wekker te horen. Van mijn gebruikelijke ochtendhumeur is voor een keer niets te merken want vandaag vertrekken we op citytrip naar New York, een uitstapje waar ik al maanden naar uitkijk. Zelfs het miezerige weer kan mij er vandaag niet van weerhouden om vrolijk te neuriën op de melodie van Frank Sinatra’s beroemde hit. “Start spreading the news, I'm leaving today.
I want to be a part of it - New York, New York”.

De chinatown bus, veilig en goedkoopDe bijhorende kniezwengels laat ik achterwege, want ondanks het vroege uur is er al heel wat volk aan het ronddwalen op de campus.

New York ligt zo’n 350 kilometer ten Zuiden van Boston, en de goedkoopste manier om die afstand te overbruggen is de Chinatown Bus. Voor een luttele $15 brengt deze bus ons van Chinatown in Boston naar het veel grotere Chinatown in New York. Tijdens mijn zoektocht naar de exacte opstapplaats, ben ik op een site met recensies over deze busdienst beland.

Tegen beter weten in heb ik een aantal reacties gelezen van ervaringsdeskundigen en zo kwam ik te weten dat de bussen de laatste tijd wel eens in brand durven te vliegen doordat het onderhoud te wensen overlaat. Verder lieten heel wat reizigers weten dat ze tijdens de lange rit meermaals voor hun leven gevreesd hebben, omdat de chauffeurs er alles aan doen om het traject sneller af te leggen dan de concurrentie.

We zijn er dan ook niet helemaal gerust op wanneer we de bus instappen. Omdat ik gelezen heb dat de toiletten achteraan in de bus vaak voor geurhinder zorgen, installeren we ons vooraan in de bus. Hoewel ik erg korte beentjes heb, zitten mijn knieën toch tegen de zetel van mijn voorbuur. Voor Thomas is het zitcomfort wel erg ver te zoeken: hij kan zijn benen maar in één positie zetten, en gaat dus vier lange uren tegemoet.

Bovenop het gebrek aan comfort en de ongerustheid over de veiligheid van de bus, komt ook nog de doordringende geur van Chinees eten die ons de hele weg zal begeleiden.

De skyline van New York. Denken we.Tijdens de vier uur durende rit, doe ik zo veel mogelijk mijn ogen toe in een poging om de inhaalmanoeuvres van de bus te negeren. Maar zelfs met mijn ogen dicht voel ik hoe de bus veel te snel rijdt, zeker in de huidige weersomstandigheden met een waterglad wegdek en beperkte zichtbaarheid.

Na goed drieënhalf uur doe ik voorzichtig mijn ogen open, en op een bord aan de kant van de weg kan ik lezen dat we in de Bronx zijn aangekomen. Ik begin enthousiast rond te kijken, op zoek naar een herkenningspunt, maar ik zie alleen maar oude woonblokken en industriegebieden. In de verte kan ik vaag de contouren van een paar wolkenkrabbers ontwaren, maar door de combinatie van regen en mist is het haast onmogelijk om er de typische New Yorkse gebouwen in te herkennen. Het lijkt alsof de stad nog niet onmiddellijk al haar geheimen wil prijsgeven.

Stipt om 11:30 worden we uit de bus gezet op een klein streepje trottoir in het regenachtige Chinatown. We duffelen ons zo goed mogelijk in, en zijn helemaal klaar om New York te ontdekken!