Samen op stap

Een van de leuke dingen aan cruisen met een maatschappij die al wat langer meegaat (P&O viert dit jaar zijn 175e verjaardag), is dat ze zichzelf en hun tradities geweldig serieus nemen. Een van die tradities is de formele avond, en dat wil zeggen dat iedereen in de publieke ruimtes op het schip vanaf 18u ofwel een kostuum ofwel een galakleed moet aanhebben. Om tien voor zes trekt iemand door alle bars om iedereen te laten weten dat ze nog 10 minuten hebben om een sjieker ensembleke aan te trekken, of om op te rotten.

De meeste cruisemaatschappijen organiseren ongeveer 1 formele avond per week, maar bij P&O vinden ze twee het absolute minimum. Dat wil zeggen dat we ongeveer 25 formele avonden zullen hebben op deze cruise, en aangezien veel mensen vinden dat het ongehoord is om twee keer hetzelfde tenuetje aan te doen, kan je je voorstellen dat sommige medepassagiers in hun kajuit geen plaats meer hebben om te bewegen door de vele baljurken die er overal uithangen. Wij hebben onze volledige garderobe in vier valiezen gekregen, maar naar het schijnt is er een koppel aan boord dat het nodig vond om 17 valiezen mee te brengen.

Thomas met strikjeIk ben blij dat ik me vandaag stukken beter voel, en vind het geweldig plezant om mij te douchen en een galakleedje uit te kiezen. Ik vind het nog leuker om te kijken naar Thomas, die trots rondparadeert in zijn trouwkostuum. In de week voor de cruise heb ik hem bij wijze van grap een strikje cadeau gedaan, en we zijn het er over eens dat vanavond de uitgelezen kans is om zijn nieuwe look uit te testen.

Dat blijkt een uitstekende beslissing. Zowat alle mannen dragen een smoking met bijhorend strikje, en enkel het personeel draagt vanavond een das. De meeste heren hebben daarnaast ook nog een opgefrommelde zakdoek in de kleur van hun strikje uit de borstzak van hun kostuumvest piepen, en een bijhorende sjerp om hun middel. We vermoeden dat dit laatste vooral op het einde van de avond handig is, wanneer hun pens alle extra steun kan gebruiken na het uitgebreide diner.

Gala-avonden zijn traditioneel avonden waarop vooral de dames zich van hun beste kant willen laten zien, terwijl slechts weinigen daarin lijken te slagen. Ze hebben duidelijk het motto “less is more” verkeerd geinterpreteerd: aan pluimen, bontkragen en glitterjurkjes geen gebrek, maar de meeste kleedjes konden best wat extra stof gebruiken.

AndersonsThomas en ik genieten van een pre-dinner drankje in Anderson’s, een Martini bar die Engelse degelijkheid uitstraalt: donker hout, schilderijen, boekenkasten, felgekleurde barokke meubels,... het lijkt alsof je in de bibliotheek van een groot landgoed zit. Om kwart na acht krijgen we de kans om kennis te maken met onze nieuwe huisbaas: de eerste gala-avond gaat altijd gepaard met de welkomstreceptie van de kapitein. We laten de gratis champagne smaken, maar we passen voor de “unieke” foto met de arme man. Die mens staat waarschijnlijk liever op de brug dan dat hij geforceerd moet lachen tegen iedereen die hem vraagt: “maar als jij hier ben, wie is dan de boot aan het besturen?”.

Tijdens zijn welkomstspeechke stelt hij niet alleen zichzelf voor, maar neemt hij ook de tijd om de rest van de crew te introduceren. Hij wordt momenteel bijgestaan door een enorm jong team dat nog een beetje moet wennen: “zoals jullie gisteren wel gemerkt hebben, weten ze nog niet alle putten in de zee liggen”.

Het diner op een gala-avond zou iets spectaculairder moeten zijn dan op gewone avonden, maar daar hebben we eigenlijk niets van gemerkt. Er waren exact even veel gangen als anders (voorgerecht, soep, hoofdgerecht, dessert, kaasplank, en koffie met pralines), en het was ook niet beter of slechter dan anders (het is altijd geweldig).

Jaja, volgende keer zijn we weer van de partij.