Samen op stap

Liefste bottinekes,

Ik heb jullie eind 2010 leren kennen via mijn mama, en we konden het onmiddellijk goed met elkaar vinden. We zijn samen gaan wandelen in de Ardennen, en hebben met zijn drietjes genoten van de eerste sneeuw in Belgie.

Sinds mijn aankomst in Boston zijn we helemaal onafscheidelijk geworden, en ik begin me zelfs af te vragen hoe ik het in hemelsnaam zo lang zonder jullie heb kunnen volhouden. Het wordt dan ook tijd dat ik jullie eens in de bloemetjes zet, en laat weten hoe geweldig ik jullie vind!

Mijn schatjesSinds ik jullie ken, heb ik –notoir voetklager- geen last meer van koude, of natte voetjes. Ik durf het bijna niet neerschrijven, maar sinds wij samen zijn, ben ik nog geen enkele keer tegen dek gegaan, ondanks het feit dat we momenteel in een gigantische ijspiste wonen.

Jullie zijn de reden dat ik tegenwoordig bijna iedere dag de lange weg van Thomas’ werk naar huis kan stappen om zo iets langer bij mijn man te kunnen zijn (toegegeven, als ik alleen ben neem ik de bus, maar dat is enkel en alleen omdat je daar dolle avonturen kan beleven met flirtende buschauffeurs en fake-invaliden). Dankzij jullie kan ik voor het eerst ten volle genieten van de pracht van een sneeuwlandschap, zonder mij zorgen te maken over verkleumde voeten. Alleen al daarom verdienen jullie mijn onvoorwaardelijke liefde.

Mr. Harvard met bontmantelDinsdagnacht is hier een halve meter sneeuw gevallen, het sneeuwrampenplan is in werking getreden, en iedereen wordt aangeraden om binnen te blijven. Scholen zijn een dagje gesloten, en ook Thomas mocht woensdag thuis blijven van het werk door de zware Nor’easter. Dankzij jullie hoef ik me niet binnen op te sluiten tot alle sneeuw gesmolten of geruimd is, maar kon ik als een van de eersten in de verse sneeuw gaan spelen.

Jullie stonden aan de deur te trappelen van ongeduld om te worden uitgelaten, en we zijn samen naar de Harvard Yard gestapt. Bijna niemand leek te beseffen dat het eventjes minder hard sneeuwde, dus hadden we de Harvard Yard bijna voor ons alleen. Ik vond het zalig om met jullie te ploeteren in de sneeuw, en hoop dat mijn gevoelens wederzijds zijn. Als het van mij afhangt, is dit het begin van een mooie, lange relatie.

Sneeuw in Harvard YardLieve bottinekes, ik zal jullie liefhebben en waarderen tot jullie versleten zijn, ik zal jullie koesteren en voor jullie zorgen, als jullie mij beloven dat ik voorlopig geen blaren meer op mijn voeten heb. Ik zal rekening houden met al jullie wensen, zo lang jullie hetzelfde willen als ik; en als jullie mij altijd gelijk geven, dan zal ik jullie nooit tegenspreken.

Wat denken jullie, geweldige bottinekes van me, gaan we samen een lang en gelukkig leven tegemoet?

xoxo
Annelies

PS: Eervolle vermeldingen gaan naar mijn geweldige waterdichte jas, en naar mijn zalig warme muts, sjaal en handschoentjes. Never wanna lose you!