Vandaag staat het tweede deel van de Freedom Trail op het programma. We beginnen aan het eindpunt van de wandeling, met Bunker Hill Monument. Het is een vrij grijze dag, maar we willen toch helemaal naar de top, waar je een mooi overzicht hebt over de stad. Harriet loopt vooraan, en is duidelijk toch in een iets betere conditie dan Thomas en ik. Zij loopt gezwind naar boven, terwijl Thomas en ik zuchtend en puffend proberen om haar tempo bij te houden. Gelukkig is het zicht van bovenaf de moeite, en kunnen we heel Boston zien door de kleine raampjes.
Bunker HillWe zien ook al onze volgende stop liggen: de USS Constitution. Voor we op de boot mogen, worden we gewaarschuwd dat we de “cannonbals” aan boord gerust moeten laten, voor onze eigen veiligheid. Harriet kijkt ons verschrikt aan. Ze had “cannibals” gehoord, en was heel eventjes bang dat er menseneters op het schip ronddwalen.
Vandaag krijgen we de rondleiding van een frêle 19-jarige meisje uit de Navy, dat harder kan roepen dan alle mannen aan boord samen. Ze maakt er best een leuk verhaaltje van. Het is de derde keer dat ik de gratis rondleiding op de boot krijg, maar ik blijf het een van de interessantste stukjes van Boston vinden.
The USS ConstitutionOp voorhand had Harriet ons een volledige lijst doorgestuurd met alle dingen die ze in Boston wou zien, en daarop stond onder andere het Charlestown Naval Shipyard Park, vlak naast de USS Constitution. Tot onze grote schande moeten Thomas en ik toegeven dat we hier zelf nog nooit geweest zijn. Het blijkt een mooi parkje, met onder andere een groot monument om de oorlog in Korea te herdenken. Het leukste aan het parkje is echter het geweldige zicht op de skyline van het Financial District.
We keren terug naar de Freedom Trail en volgen de rode lijn naar the North End, waar alles in het teken staat van Paul Revere. We wandelen langs zijn standbeeld, langs zijn oude huis, en langs de kerk waar hij de mensen van Boston waarschuwde voor de geheime plannen van de Engelsen om Lexington en Concord aan te vallen. Ondertussen is het tijd om te lunchen, en we kiezen voor pizza-bagels in Faneuil Hall. Het klinkt lekker, maar in plaats van een knapperige bagel met sappige kipreepjes en smeuïge kaas, krijg ik een taaie klomp die nergens naar smaakt. Spijtig.
Harriet en ik sturen Thomas naar zijn werk, en zelf gaan we naar huis voor een namiddagje skypen. We willen allebei het thuisfront nog eens een update geven over onze belevenissen in Boston en New York. We maken ook speciale plannen voor morgen, want als we de Amerikanen mogen geloven, is het morgen Thomas’ verjaardag. Dat moet gevierd worden!
