Samen op stap

Toen Thomas nog een klein Thomasje was, las hij eens een mooi boek over een avonturier die in 80 dagen helemaal rond de wereld reist. Dat verhaaltje heeft hem nooit meer losgelaten en al van in de eerste weken dat ik hem leerde kennen, zei hij zelfverzekerd dat hij ooit ook eens helemaal rond de wereld zou varen. Ik trok het me niet aan, en knikte braaf van ja telkens hij het over zijn grote kleinejongensdroom had.

Start!Ondertussen weet ik beter. Thomas is geen dromer, maar een doener. Getuige daarvan zijn de vier gigantische valiezen die we op een grauwe maandagmorgen naar het station van Tielt slepen. Wij gaan op wereldcruise. In 98 dagen tijd gaan we rond de wereld varen, en we stoppen daarbij in 5 continenten, 26 landen en meer dan 40 verschillende havens. Wij noemen het “de reis van ons leven”, op mijn werk zien ze het als een studiereis waar ik enorm veel productkennis zal verzamelen. Alleen jammer dat ze dit zakenreisje niet wilden sponsoren.

Mijn ouders begeleiden ons en onze valiezen tot in Brussel, en daarna staan we er alleen voor. We hijsen onze koffers allemaal op de Eurostar richting London. Ik ben ondertussen al een keer of 10 in de Britse hoofdstad geweest: een keer op een kort citytripje van twee dagen, en alle andere keren zaten we gewoon in London Heathrow te wachten op een connectie richting Brussel, Beijing of Boston. Ook nu weer verwachten we niets van London zelf te zien. De Eurostar dropt ons in London Pancras, en van daaruit willen we zo snel mogelijk de taxi nemen naar Waterloo Station voor de trein naar Southampton, waar onze boot vertrekt. De taxi’s zijn van die geweldige ouderwetse bakken, en het duurt niet lang voor ik door een van de grote ramen een knalrood typisch Brits telefoonkotteke zie. Ik begin enthousiast in Thomas’ zij te poken : “Kijk dan toch, man. We zijn in London!”. Hij bewaart zijn Britse cool.

London by nightEven later wordt het nog leuker: onze taxi komt in een file terecht op een van de bruggen over de Theems, waardoor wij van een schitterend uitzicht kunnen genieten. We zien de Big Ben en Parliament, The London Eye, de mooie kathedraal,... Jup, we zijn in London.

Onze panoramische taxirit duurt veel te kort naar mijn goesting, en voor ik het weet is het weer tijd om met ons zware valiezen te slepen. Dit keer moeten we ze tot in de trein naar Southampton krijgen. In die havenstad hebben we morgen nog een laatste dagje om uit te rusten voor we aan het echte werk beginnen.

Hoe een vrouw kan lijden om de kinderdroom van haar man in vervulling te laten gaan...