Samen op stap

En op de zevende dag rustten wij van al het werk dat wij verricht hadden.

Zondag is de eerste dag in Boston waarop niets moet: alles wat we wilden doen tijdens onze eerste week is gelukt, en nu snakken we allebei naar een kalme dag. We beslissen om er een wittesokkendag van te maken: Thomas mag voor één keer zijn afgrijselijke witte sokken aandoen, want we komen de hele dag niet buiten.

Voor het eerst sinds onze aankomst in de VS word ik pas om 10u wakker. Eindelijk begin ik te leven op Boston time; mijn jetlag is zo goed als helemaal verwerkt. Wanneer we de gordijnen opendoen, zien we dat het buiten miezerig weer is, maar dat maakt onze wittesokkendag alleen maar gezelliger want hier binnen is het lekker warm en droog.

Voor één keer mag het: witte sportsokkenThomas zorgt voor een lekker ontbijt, en daarna maken we het ons gemakkelijk. Thomas speelt bijna de hele dag spelletje, en ik wissel af tussen mijn boek en the world wide web. In de vooravond doen we nog eens een poging om film te kijken, en deze keer slagen we er allebei in om wakker te blijven.

’s Avonds komen we tot de schokkende ontdekking dat we nog geen eten in huis hebben, en dat we dus toch nog naar buiten moeten. Door de gietende regen.
Gelukkig is er een supermarktje op drie minuutjes wandelen van onze voordeur. Wanneer we bedenken wat we zullen eten deze avond voelen we ons allebei vier jaar terug in de tijd gekatapulteerd: dit is home Vermeylen all over. Ondertussen hebben we in België een indrukwekkende verzameling keukengerief aangelegd inclusief een combi-oven, een steamer, een frietketel, een mixer, potten en pannen in alle maten, een enorme collectie kruiden, ... Hier in Boston moeten we het plots weer stellen met één wokpan, een elektrisch vuurtje, en onze nieuwe potjes peper en zout. De mogelijkheden zijn dus een stuk beperkter.

Uiteindelijk beslissen we om voor pasta met tomatensaus te gaan: we koken de pasta in de wok, en daarna vervangen we het water door tomatensaus. Easy peasy.

In theorie tenminste... De praktijk verloopt een stuk minder vlot. We hebben de handleiding van onze nieuwe wokpan niet gelezen, en blijkbaar lag er een beschermende folie in die we voorzichtig moesten verwijderen met olie. Nu heeft ons gezouten kokend water een erg raar kleurtje, en de bodem van onze wokpan lijkt los te komen. We geven ons niet zomaar gewonnen, en proberen om de laag helemaal los te koken. Resultaat: een uurtje later staat onze splinternieuwe wokpan vol roestvlekken, en beslissen wij om toch maar boterhammetjes met peanut butter te eten.

Als Nieuwe Amerikaanse vind ik ’s avonds dat het mijn plicht is om naar de Oscars te kijken. Ik geniet van de kitscherige show, terwijl Thomas beslist om vroeg te gaan slapen aangezien hij de volgende dag vroeg wakker wil zijn. Ik blijf kijken tot Heath postuum geëerd wordt, en daarna ga ik ook slapen want morgen hebben we een grote dag voor de boeg: Thomas’ eerste werkdag.