Samen op stap

Thomas vindt dat we tijdens onze 10 maanden Boston zo veel mogelijk Amerikaanse dingen moeten uitproberen. Zijn ambitie is om elke keer hij in de winkel komt iets typisch Amerikaans te kiezen dat hij niet kent. Gisteren heeft hij gekozen voor Beef Jerky: vlees dat je niet eens in de frigo hoeft te leggen omdat het al rot is.

Beef JerkyZondagmiddag lijkt hem het ideale moment voor dat pakje lekkers. Van zodra hij de verpakking opengescheurd heeft, komt een onaangename walm mij tegemoet. Wanneer ik zie hoe Thomas zijn tanden in het vlees zet en er zo een stuk van scheurt is mijn eetlust volledig verdwenen.

Gelukkig was Thomas er ook niet bepaald wild van, dus voorlopig komt hier geen Beef Jerky meer in huis.
Het volgende experiment op de agenda is Jell-o. Ik houd alvast mijn hart vast.

Plots krijgen we een mailtje van Akke en Fem, die aankondigen dat ze ons in mei met een bezoekje zullen verblijden. Hun plan is om eerst een paar dagen Boston te verkennen, en daarna door te reizen naar New York.
Thomas en ik nemen onze rol als gastheer en gastvrouw erg serieus, en we zijn het er over eens dat we onze vrienden nooit met een gerust hart naar New York zouden kunnen sturen zonder insider tips over bezienswaardigheden, lekkere restaurantjes of het openbaar vervoer.

We zien maar één oplossing: we zullen onszelf moeten opofferen om al eens op verkenning te gaan.

New York, here we come!Na een beetje zoekwerk vinden we een jeugdherberg in hartje Manhattan waar we voor een zacht prijsje kunnen verblijven. We boeken een verblijf van 11 tot 13 april, en dat betekent dat Thomas en ik ons katoenen jubileum zullen vieren in The City That Never Sleeps, The Capital Of The World, The Big Apple: New York.

Ondertussen is het buiten voorzichtig beginnen sneeuwen, en wanneer we door ons raam gaan kijken zien we dat er al een dikke centimeter sneeuw ligt. We raadplegen het weerbericht, en stellen vast dat er nog heel wat sneeuw op komst is: afhankelijk van welk weerbericht we moeten geloven, krijgen we tussen de 10 en de 35 cm sneeuw te verwerken, en daalt de gevoelstemperatuur tot -16. Wij vinden het allemaal erg spannend, en besluiten om een korte sneeuwwandeling te maken, om nog eens van de buitenlucht te profiteren voor we ingesneeuwd geraken.

We wandelen naar het hoofdgebouw van de campus, waar we onszelf weer opwarmen met een bekertje koffie (ik begin het zowaar te lusten!) en een heerlijke banana-muffin. Tijdens onze terugwandeling begint het steeds harder te sneeuwen, en wanneer we gaan slapen zijn we er toch niet helemaal gerust is wat de weergoden nog voor ons in petto hebben de komende dagen.