Op onze tweede dag in New York is het eerste wat we doen met een bezorgde blik naar de hemel kijken. Voor de tweede keer vandaag wacht ons een aangename verrassing: we zien een fris lentezonnetje aan een stralend blauwe hemel. Het verschil met gisteren kan niet groter zijn. De eerste stop van de dag is het Time Warner Center Mall aan Columbus Circle, een modern shoppingparadijs met een mooie kunstgallerij en erg fancy winkels. Het is leuk om er rond te lopen, en om ons in te beelden dat we het geld hebben om hier ook effectief iets te kunnen kopen. De restaurants die hier gehuisvest zijn, bieden maaltijden aan voor de schappelijke prijs van $500. Een koopje! Omdat het op deze mooie dag zonde is om binnen te blijven, beslissen we toch ergens anders te ontbijten en we trekken terug naar buiten voor een wandeling door Central Park. We worden voortdurend voorbijgeraasd door fietsers, skeelerers en lopers die net als wij genieten van het zachte ochtendzonnetje. Even verder kijken we geamuseerd toe hoe een speelse hond het park verkent, terwijl wij op ons gemak arm in arm door het mooie park slenteren. Iets dieper in het park is er veel minder volk, en het is moeilijk te geloven dat we nog altijd in hartje New York zijn: midden in het bruisende Manhattan hebben we een plaatsje ontdekt waar je niets anders hoort dan het fluiten van de vogels. Wanneer we aan de rand van het park wandelen, valt mijn oog op de de felle lichtjes even verderop. Ik neem Thomas bij de arm, en sleep hem mee: ik moet en zal weten wat er aan de hand is. Via Seventh Avenue wandelen we de lichtshow tegemoet, terwijl we onze ogen de kost geven. We worden omringd door mooie wolkenkrabbers en dure hotels. Achter de ramen zien we hoe de lokale elite geniet van een uitgebreid ontbijtbuffet, en omdat we ondertussen ook zin hebben in iets om te knabbelen, stappen we de lokale Dunkin’ Donuts binnen. Het zijn onze eerste donuts sinds onze aankomst in de VS, en we eten ze met veel smaak op. Daarna is het tijd voor één van de hoogtepunten van de dag. Letterlijk. We gaan naar de “Top of the Rock”. Het Rockefeller Center omvat één van de hoogste wolkenkrabbers in Manhattan, en van op het dak kan je genieten van een spectaculair zicht. Na een kort ritje in de supersnelle lift, bevinden we ons op het dak van de wereld, en het zicht is overweldigend mooi. Op deze zonnige dag kunnen we kilometers ver kijken: New York ligt aan onze voeten, en we hebben een onbelemmerd zicht op de partijtjes baseball in Central Park, de lichtjes van Times Square, de ferry’s naar Liberty Island en de beroemde Chrysler en Empire State buildings. Thomas bestudeert het foldertje aandachtig, en overstelpt mij met interessante weetjes en belangrijke herkenningspunten in NY: hij toont mij onder andere een vliegdekschip, de militaire academie, en zelfs de Hamptons die een paar honderd kilometer verderop liggen. Nadat we ons een volledig uur hebben vergaapt aan de bedrijvigheid onder ons en de opwaaiende rokjes op het winderige observatiedek, keren we terug naar de begane grond. Ondanks de aanwezigheid van de beroemde ijspiste, krijgen we rond het Rockefeller Center echt het gevoel dat de lente in het land is. Er heerst een gezellige drukte, en rond de talrijke fonteintjes staan de roze bloemetjes in volle bloei. Bovendien is het vandaag Pasen, en dat vieren ze hier helemaal anders dan in België. Fifth Avenue is afgezet voor de Paasparade, en zowat iedereen loopt rond met feestelijke hoofddeksels vol kuikentjes en bloemen. Er lopen ook enkele drag queens mee in de stoet, en we zien hoe een van hen zijn/haar enkels pijnlijk omslaat op zijn/haar gigantische plateauschoenen. De parade zelf interesseert ons niet zo: wij willen naar Times Square. Vlak voor we ons doel bereiken, bemerken we aan onze linkerkant een glazen gebouw dat versierd is met gigantische M&Ms: de M&Ms World Store. De coolness druipt ervan, dus moeten we wel een kijkje gaan nemen. Binnen wachten ons drie verdiepingen vol M&Ms gadgets: boxershorts, handtassen, oorringen, manchetknopen en gezelschapsspellen, maar vooral een waanzinnig aanbod M&Ms in alle denkbare kleuren en smaken. We kunnen niet weerstaan aan de verleiding, en kopen een klein zakje lekkers. De M&Ms zijn schandalig duur, maar van zodra ik zie dat we er een cool geel zakje van M&Ms World bij krijgen, ben ik vergeten hoe zwaar we er hier worden opgelegd. Ik loop de rest van de dag trots met het zakje te zwaaien, zelfs nadat alle snoepjes in Thomas’ buik verdwenen zijn. Times Square zelf is een ontzettend drukke bedoening waar het kapitalisme verheerlijkt wordt. Gigantische reclameborden, fastfood ketens die 24 op24 open zijn, knipperende neonverlichting, gele taxi’s die af en aan rijden, ... Een mens zou van minder horendol worden, maar ik vind het fantastisch. We installeren ons op de tribune om ten volle van het spektakel te kunnen genieten, en ik neem me voor om hier ooit Nieuwjaar te komen vieren. Na Times Square, zoeken we rustiger oorden op. We willen een kijkje nemen in de wereldberoemde New York Public Library, na Boston de grootste publieke bibliotheek van de VS, en al even indrukwekkend als we onze reisgids mogen geloven. Jammer genoeg wordt de bibliotheek momenteel gerenoveerd en kunnen we niet ten volle genieten van dit mooie gebouw. Alweer een reden om ooit nog eens terug te keren naar NY. De bibliotheek ligt in Bryant Park, een gezellig parkje dat meer lijkt op het Parijs uit de films dan Parijs zelf: een groot grasplein, een paar kiosken, een openluchtbibliotheek en groene klapstoeltjes die opgesteld staan rond een grote fontein. We installeren ons op de stoeltjes en genieten van de zonnestralen en van onze M&Ms. De volgende stop is het Grand Central station. Ook dit gebouw heeft een erg mooie façade en een indrukwekkende inkomhal. Vreemd genoeg, en tot Thomas’ grote spijt, hebben we geen treinen gevonden in dit grote station. Een beetje teleurgesteld trekken we naar de Chrysler Building. De meeste New Yorkers beschouwen dit gebouw als het pareltje van hun stad, dus willen we het wel eens van dichterbij bestuderen. Jammer genoeg haalt dat heel weinig uit: van op de begane grond kunnen we enkel zien dat het een hoge toren is, maar we zien niets van de elegante bovenkant die ervoor zorgt dat het gebouw zo opvalt in de NY Skyline. Ondertussen is het stilaan lunchtijd, en in een van de duurste steden ter wereld slagen we erin om een lekkere maaltijd te versieren voor nog geen drie dollar: elk een slice pizza voor 99 cent, en een flesje water. Onze Lonely Planet raadde ons dit goedkope stalletje aan, waar ze voor geen geld de beste slices van ’t stad serveren. Aan de Empire State Building, lachen we in ons vuistje wanneer we de lange wachtrij zien. Het Empire State Building is het hoogste gebouw in NY, en hier worden dagelijks tientallen bussen toeristen gedropt die zich blauw betalen om uren in de rij te staan, voor ze uiteindelijk naar het observatiedek mogen. Wanneer ze dan eindelijk boven zijn, is het drummen om van op de derde rij een glimp op te vangen van de skyline, en dan hebben ze nog de pech dat ze niets kunnen zien van de mooie toren waar ze op staan: de Empire zelf. We wandelen verder naar de commercieelste buurt van NY, waar je op elke hoek een McDonalds, een Burger King, een Starbucks én een Dunkin’ Donuts kunt ontwaren. Een van de bezienswaardigheden in deze wijk is de gigantische Macy’s, het grootste warenhuis ter wereld. Op deze Paaszondag is de winkel jammer genoeg niet open, dus kijk ik geïnteresseerd naar de etalages van de winkels die wél open zijn, terwijl Thomas alles in het werk stelt om ons zo snel mogelijk weg te loodsen van “Fashion Street” Seventh Avenue. De volgende interessante stops liggen in Downtown Manhattan, maar omdat we zo veel mogelijk van de sfeer in de stad willen genieten, en omdat het zonde is om in dit mooie weer de metro te nemen, beslissen we om het hele eind te voet te doen. Onderweg komen we een paar leuke stukjes tegen, zoals de Flatiron Building en Washington Square, maar we wandelen ook door een iets minder zuivere buurt. Ik neem Thomas stevig vast wanneer we voorbijgesneld worden door een paar locals, op de vlucht voor de politie. Verder leidt onze wandeling ons door het hippe Soho en the fancy Fashion District. Ondertussen hebben we geleerd dat woorden als “funky”, “unique” en “trendy” hier allemaal synoniem zijn voor schandalig duur. Uiteindelijk komen we aan in Downtown Manhattan, waar onze eerste stop Ground Zero is. Daar waar ooit het World Trade Center stond, is nu een gigantische werf. Telkens wanneer ik de beelden zie van die twee torens die instorten, krijg ik kippenvel, maar nu ik op de plaats des onheils ben, doet het me niets. Het is erg moeilijk om die dramatische beelden te linken aan deze doodgewone werf. Toch wandelen we helemaal rond de werken, op zoek naar herinneringen aan wat hier ooit gebeurd is. We ontdekken een bronzen herdenkingsplaat voor de brandweerlieden die gestorven zijn op 9/11, en daar word ik toch even stil van. Uit de lange lijst namen blijkt dat sommige pelotons volledig omgekomen zijn, terwijl ze deden wat ze konden om hun stadsgenoten te helpen. Ondertussen zijn we bijna in het financiële hart van de stad: Wall Street met de American Stock Exchange en Trinity Church. In deze buurt valt het me voor het eerst op hoe donker New York is. Ondanks het feit dat er nog altijd geen wolkje aan de hemel is, hebben we de hele dag in de schaduw gewandeld. Door de hoge gebouwen aan beide kanten, kunnen de zonnestralen ons immers nergens bereiken. Aangezien NY bovendien bestaat uit niets dan eindeloze rechte straten, heeft de wind vrij spel. Het was vandaag een schitterende dag, maar toch hebben we de hele tijd onze winterjassen goed kunnen gebruiken. Onze laatste stop van de dag is Battery Park, in het uiterste Zuiden van Manhattan. Hier vangen we onze tweede glimp op van Lady Liberty, en hoewel mijn benen onderhand niet meer kunnen, loop ik bijna tot aan het water om het standbeeld van zo dicht mogelijk te kunnen bewonderen. We installeren ons op een bankje, en kijken naar de vele ferry’s en de straatartiesten, terwijl we nagenieten van deze drukke dag. Een half uurtje later sleep ik mij naar de metro, verlangend naar een douche en een bed. Voorlopig wordt ons echter nog geen rust gegund. Plots begint de dame tegenover ons in de metro enthousiast te zingen “Jesus is alive, Halleluja” en ze lijkt er zo in op te gaan dat mijn geïrriteerde zucht haar helemaal ontgaat. Aan de andere kant van ons metrostel is een andere vrouw luidruchtig geld aan het schooien voor haarzelf en haar kinderen. Ook mijn tweede diepe zucht wordt vrolijk genegeerd. Moe maar gelukkig komen we even later aan in onze luxesuite, en we vallen alweer belachelijk vroeg in slaap. |
|||