Samen op stap

Om 6u laat de wekker weten dat het tijd is om ons klaar te maken voor een weekendje New York. Bij het plannen van ons tripje, leek dat een goed idee, maar nu ben ik daar een stuk minder van overtuigd. Gelukkig krijg ik op de bus de kans om nog een dutje te doen tijdens de lange rit naar New York, want ondanks het feit dat de bus afgeladen vol zit, is het muisstil. Wanneer de bus plots de snelweg afdraait, ben ik onmiddellijk wakker en alert. Van zodra we stilstaan aan de Burger King, spurt ik naar de toiletten. Mijn actie heeft drie voordelen: ik hoef niet te wachten, ik kan nog genieten van een proper toilet, én ik houd nog voldoende tijd over om een gezond en gebalanceerd ontbijt te kopen voor we verder moeten: een gigantische portie onion rings. Heerlijk!

De torens van New YorkVan zodra de onion rings verdwenen zijn, zet ik mijn dutje verder. Deze keer slaap ik een stuk minder vast, omdat ik om de vijf minuten naar buiten wil loeren om te zien of de skyline in de verte al zichtbaar is. Nadat we de bekende wolkenkrabbers van New York eindelijk gespot hebben, duurt het nog meer dan een half uur voor we effectief in Manhattan aankomen. De bus maakt eerst nog een uitgebreide tour door de Bronx, Queens en Brooklyn. TerwijlHarriet haar fototoestel uithaalt, genieten Thomas en ik in stilte van onze hereniging met de grootste stad van de USA, wetend dat er straks nog veel mooiere fotomomenten komen.

Nadat we gedropt worden in Chinatown, nemen we de metro naar Queens om onze rugzakken in het hotel te gaan droppen. Ongeveer het eerste wat we zien als we onder de grond zijn, is een gigantische rat die onverstoord langs de muur wandelt. Weetjesman Thomas, informeert ons dat je statistisch gezien op gelijk welk punt in New York nooit meer dan twee meter van een rat verwijderd bent. Dankzij deze kennis, voel ik me de rest van het weekend geen moment meer helemaal op mijn gemak.

Harriet en ik hebben op internet zowat alle hotels in New York bekeken, op zoek naar een superdeal, en we mogen tevreden zijn met het resultaat. Voor 25 dollar per persoon per nacht logeren we in een heel proper hotelletje in Queens, waar we een grote kamer krijgen met een eigen badkamer, gratis internet en zelfs een gratis ontbijtbuffet. Daar wordt een mens vrolijk van.

Times SquareOndertussen begint het te kriebelen om New York te gaan verkennen. We nemen de metro naar Times Square, en nadat ik vijf minuten boven de grond ben, krijg ik alweer zin om op de eerste bus richting Boston te springen. Hoewel het hier nu een stuk kalmer is dan tijdens de zomermaanden, vind ik het nog altijd veel te druk. Overal om je heen probeert iemand je aandacht te trekken via getoeter, lichtreclames, of door je iets toe te roepen. Je kunt het echter niet maken om langer dan twee seconden te kijken, want anders loop je gegarandeerd onder een auto of een fietstaxi, of tegen een andere toerist die ook niet aan het opletten is.

In de Planet Hollywood, waar we de tickets moeten ophalen van ons gereserveerde excursiepakket, wordt het mij even helemaal te veel. Op de grote televisieschermen in Justin Bieber veel te luid aan het zingen (Like, baby, baby, NO!), en alsof dat nog niet genoeg is, begint het brandalarm af te gaan als we de zaak binnenwandelen. Terwijl ik sta te twijfelen welk van de twee lawaaibronnen ik nu het meest irritant vind, krijgen we de tickets voor alle leuke dingen die we de komende dagen gaan doen.

Een stukje hemel op aardeGelukkig is er vlak bij Times Square een plaats waar ik volledig tot rust kan komen, een hemels plekje waar ik altijd vrolijk van wordt: de M&M winkel. Tijdens ons eerste New York tripje in 2009 vielen we bijna achterover van de prijs van ons bescheiden zakje lekkers, maar ik kan het toch niet laten om weer iets te kopen. Aan de gigantische buizen vol snoepgoed, laat ik beheerst drie M&Ms van de 8 speciaalste kleuren in mijn zakje rollen. Voor mijn 24 zorgvuldig geselecteerde degustatie-M&M’s betaal ik nog altijd anderhalve dollar, maar ik vind het elke cent waard. Wanneer ik op straat sta te blinken met mijn felgele zakje, ben ik mijn ergernissen van daarnet vergeten, en ben ik dolgelukkig dat we eindelijk terug in New York zijn.

Dan kunnen we nu beginnen aan de echte verkenning van de stad. Tijdens ons eerste kennismaking met New York hebben Thomas en ik ons kapotgewandeld. Op onze eerste volledige dag leek het ons een goed idee om al zigzaggend helemaal van in Central Park naar Battery Park te wandelen, waardoor we de volgende dag te moe waren om nog veel te kunnen doen. Omdat we nu in drie dagen zo veel mogelijk van de stad willen zien op een iets aangenamere manier, hebben we ons als echte toeristen een hop on hop off bus laten aansmeren.

Harriet op de busWanneer we ons bovenin de bus installeren, zie ik er onmiddellijk de voordelen van in: je zit boven de massa, waardoor je niet voortdurend wordt aangesproken door bedelaars, straatverkopers of uitbaters van een comedy club. Van op onze bus kunnen we gewoon op het gemak kijken naar die vreemde, drukke stad rondom ons, terwijl de gids ons voorziet van leuke weetjes.

Het enige nadeel dat ik kan bedenken, is de temperatuur. We zitten in het gedeelte van de bus zonder dak, waar je de stad het best kan horen, zien, en voelen. Jammer genoeg is het ondanks de stralende zon, buitengewoon koud op de bus. De gevoelstemperatuur ligt rond het vriespunt, en daar zijn wij helemaal niet op voorzien.

Net wanneer we dreigen onderkoeld te geraken, passeren we aan een Burger King. De heerlijke onion rings van deze morgen indachtig, besluiten we dat het tijd is voor lunch. De burgers smaken, maar de toiletten zijn hier helaas iets minder kwalitatief. Om het met de woorden van mijn voorgangster te zeggen: “Damn, that’s nasty!”

Brooklyn BridgeWe zijn alle drie weer een beetje opgewarmd, en hebben zin om het tipje van Manhattan verder te voet te verkennen. We wandelen langs de verschillende gerechtsgebouwen, en gaan nog eens op de Brooklyn Bridge voor het geweldige uitzicht op de skyline. Jammer genoeg is de tweede helft van de brug momenteel ingepakt, waardoor we halverwege rechtsomkeer maken. Het kan de pret niet drukken: we vinden het zicht van op de brug de moeite waard, en staan alle drie met ons fototoestel in de aanslag om de ultieme skylinefoto te maken.

We willen weer rond zonsondergang de ferry nemen naar Staten Island. Dat geeft ons nog net voldoende tijd om nog eens rond Ground Zero te wandelen, waar de Memorial er al indrukwekkend begint uit te zien, en om Wall Street te verkennen. We halen de ferry van 18:30, en zien hoe de hoge torens blinken onder de avondzon. In Staten Island krijgen we te horen dat de volgende ferry afgelast werd, waardoor het al helemaal donker is als we terugvaren naar Manhattan. De lichtjes van de stad zijn geweldig, maar jammer genoeg slagen we er niet in om van op de bewegende boot geslaagde foto’s te nemen met onze fototoestellen. Naast ons staat een man met een grote spiegelreflexcamera die duidelijk meer succes heeft. We gluren mee op zijn schermpje, en nadat we vijf minuten hebben geroddeld over de man en de kwaliteit van zijn foto’s, spreekt hij ons toe met een oerhollands accent. We zullen het nooit leren.

Als ons boottochtje er op zit, is mijn lichtje uit. Het was een lange dag, en we hebben al heel veel van New York gezien. Ik heb altijd een beetje tijd nodig om te wennen aan het ritme van deze stad met ADHD, maar eens ik doorheb dat het geen zin heeft om je ertegen te verzetten, maar gewoon mee moet drijven op de stroom, kan New York me eigenlijk best wel bekoren.