Samen op stap

Als ik op een doordeweekse donderdagnamiddag vrijwillig een dweil ter hand neem, en als Thomas al om 18u thuis komt van zijn werk, dan is er duidelijk iets vreemds aan de hand. Dat klopt: vandaag mogen we onze eerste bezoeker van het seizoen verwelkomen. Harriet komt ons de komende twee weken gezelshap houden, en we hebben er allemaal ontzettend veel zin.

Na een halfuurtje wachten in een zo goed als lege luchthaven, komt Harriet gezwind de aankomsthal binnengestapt. Onze kersverse commerciële piloot zit vol verhalen over haar eerste transatlantische vlucht, de uitstekende service van British Airways , en de vele coole vliegmachienen die ze gezien heeft tijdens haar overstap in Heathrow. Nog voor haar reis goed en wel begonnen is, heeft ze al 150 foto’s genomen.

Dat zal smakenVan zodra we thuis zijn, begint Harriet haar valies uit te laden, en daar zijn Thomas en ik bijzonder enthousiast over. Ik kan mijn kleerkast weer een beetje aanvullen, en we krijgen genoeg Belgische lekkernijen om hier een snoepwinkel te beginnen (vergeet het maar, Annelies doesn’t share food). Gelukkig zitten er ook tennisraketten in, zodat we alle chocolade, paprikanootjes en snoepjes weer van ons af kunnen meppen.

Nadat we de dringendste roddels en weetjes hebben uitgewisseld, vindt Harriet het tijd om het comfort van ons zetelbed eens uit te testen, zodat we morgen vol energie op pad kunnen om Cambridge te ontdekken.

Vrijdagmorgen zijn wij twee uur later wakker dan onze gaste, maar ik vind het nog altijd meer dan vroeg genoeg. We verwennen Harriet met een Amerikaans ontbijt uit onze broodrooster: geroosterde wafels, en bagels met confituur. Koken in Amerika blijft toch vooral een kwestie van de microgolf op tijd open te doen, en het eten op te vangen als het uit de broodrooster springt.

J. Harvard met vlagOnze eerste bestemming voor vandaag is Harvard. Onderweg beweert Harriet dat ze nog geen enkele vlag gezien heeft sinds ze gisteren voor het eerst voet op Amerikaanse bodem gezet heeft. Dat kan maar een ding betekenen: ze heeft niet goed opgelet. We beginnen de vlaggen te tellen, en op de korte wandeling van ons huis naar Harvard komen we meer dan 10 star-spangled banners tegen. In Belgie zijn er toch een stuk minder mensen die ervoor kiezen om hun tuin op te vrolijken met onze driekleur.

Op Harvard gaan we voor het standaardrondje: een wandeling door de Yard, een bezoekje aan de souvenirsectie in de Coop, en dan de brug over naar de Harvard-versie van Center Parcs in de School of Business. Jammer genoeg moeten we vaststellen dat we voor een aantal dingen net te vroeg zijn. Ondanks het feit dat het ondertussen eind maart is, is alles hier nog in wintermodus: de bomen hebben hun groene lentejas nog niet aan, en de vijvers en fonteintjes zijn nog allemaal leeg. Desalniettemin blijft Harvard een bezoekje waard.

We trekken met de metro naar Kendall, waar de eerste halte The Broad Institute is. We ontdekken dat de collectie coole speeltjes in de lobby verder werd uitgebreid, en we houden ons best lang bezig met de smart tablets en interactieve schermen voor we beslissen om MIT te gaan verkennen.

Harriet en ik bij MITTerwijl wij Harriet entertainen met onze verhaaltjes over politieauto’s op de koepel, instortende bruggen, en tetrisspelletjes met de verlichting van Green Building, wordt het mij duidelijk dat ik mijn hartje toch eerder een MIT-nerd ben dan een Harvard-snob. Aan de oevers van de Charles krijgt Harriet voor de eerste keer een mooi zicht op Boston, maar ze zal nog even geduld moeten hebben. Boston staat pas voor dinsdag op het programma, want voor dit weekend hebben we al andere plannen.

Ondertussen beginnen we allemaal honger te krijgen, en Thomas wil zijn zus kennis laten maken met onze vaste lunchstek. Wij gaan zo goed als elke middag lunchen in de food court aan Kendall, en als Thomas zijn zin zou krijgen, dan aten we elke dag Chicken Teriyaki. Het madammeke achter de toog vraagt ondertussen zelfs niet meer wat we willen, en begint gewoon op te scheppen van zodra ze ons de food court ziet binnenwandelen.

Na de middag moet Thomas jammer genoeg werken, maar dat vinden wij niet erg. Op die manier kan ik Harriet kennis laten maken met een ander belangrijk onderdeel van de Amerikaanse cultuur: shopping malls.

De GalleriaIk heb Harriet meegelokt naar de Cambridgeside Galleria met de belofte van goedkope Levi’s broeken. In de Sears is de volledige Levi’s collectie in reclame, en kan je voor een belachelijke 30 dollar een kwaliteitsjeans kopen waar je in Belgie meer dan het dubbel voor betaalt. Harriet prijst mij om mijn zelfbeheersingsvermogen, als ik haar vertel dat ik dit jaar alleen nog maar een nieuwe broek en een paar regenbotten gekocht heb, en daarna duiken we allebei het paskot in met alle jeansbroeken die we kunnen dragen. Hoe meer broeken je koopt, hoe meer je uitspaart, dus even later wandelen we trots de Sears uit met onze collectieve buit: 5 nagelnieuwe jeansbroeken.

Als Thomas gedaan heeft met werken, gaan we met zijn drietjes het weekend inzetten in de Irish Pub. We waren duidelijk niet de enigen met dat plan, want het zit er afgeladen vol. Gelukkig vinden we na een beetje wachten een geweldig tafeltje weg van de drukte. We doen ons tegoed aan een bord nacho’s en kippetjes in een heerlijke Honey BBQ marinade, terwijl we plannen smeden voor morgen.

Want morgen, dan gaan we naar New York.