Samen op stap

Sinds maandag is Thomas weer aan het werk, en dat betekent dat ik bijna iedere dag vanaf een uur of 9 tot rond 19 in het uitstekende gezelschap van mezelf mag doorbrengen. Nadat ik Thomas veilig aan de deur van zijn werk heb afgezet, heb ik even wat tijd nodig om te bekomen van onze lange wandeling.

We wonen momenteel op een half uurtje wandelen van zijn bureau (Thomas’ tempo, niet het mijne!), en aangezien mijn benen maar half zo lang zijn als die van Thomas, kost het mij behoorlijk veel moeite om met mijn half wakkere hoofd achter hem aan te trippelen.

Koffie met BagelVan zodra onze snelwandeling erop zit, slenter ik dus op het gemak naar Kendall Square, voor een welverdiend ontbijt. In mijn eerste week alleen heb ik een missie: alle ontbijtlocaties in de buurt uitproberen om voor eens en altijd te bepalen waar de bagels met cream cheese tegelijk heerlijk smeuïg en knapperig zijn, waar de zeteltjes het zachtst zijn, en de achtergrondmuziek het minst storend. Waar de koffie het warmst wordt geserveerd, het personeel het vriendelijkst is, en de gratis Wifi de snelste verbinding heeft. Kortom: waar ik vanaf volgende week mijn voormiddagen wil gaan doorbrengen.

Coffee shops blijven een van mijn favoriete uitvindingen in de VS. Niet alleen hebben de meeste een uitgebreid assortiment lekkernijen, ook op zitvlak is er voor elk wat wils: er zijn meestal grote tafels voor groepen, individuele tafeltjes die meestal vol hardwerkende mensen zitten, designzetels die meestal minder comfortabel dan mooi zijn, en –wat mijn voorkeur geniet- oude opazetels waar je de hele dag in zou willen blijven hangen. Bovendien word je hier nooit vreemd bekeken als je alleen komt binnengewandeld, of als je je in een zetel nestelt met een boek en een volle beker koffie.

Ik besluit om deze week vijf verschillende locaties te bezoeken, en om overal een koffie met een bagel met smeerkaas te bestellen (geef toe, een ambitieus project voor iemand die eigenlijk niet graag koffie lust, en nooit ontbijt).

Free sample, anyone?Jammer genoeg heeft mijn experiment niet het beoogde effect: na een week ben ik er nog niet in geslaagd om een favoriet uit te kiezen. Toegegeven, Starbucks heeft bonuspunten gescoord op woensdagmorgen, toen ik vanuit mijn comfy chair plots een gratis proevertje kreeg aangeboden “Excuse me, Miss, would you like to sample our new breakfast sandwich?”. Uiteraard!

Jammer genoeg hebben ze in de Starbucks geen heerlijke Squagles (square bagels, get it?) met jalapeno pepertjes en cheddar zoals ik donderdag ik de Cosi heb kunnen proeven. Bovendien is de Starbucks ook een stuk drukker dan bijvoorbeeld de rustige Sebastians. Aangezien ik vaak verschillende uren voor mijn gigantische beker koffie zit, is het leuk als ik geen gemeneblikken moet tolereren van beter betalende klanten die op mijn opastoel uit zijn.

Met andere woorden: het enige besluit dat ik wil maken na een week hard werken, is dat mijn ontbijtproject naar meer smaakt. Volgende week ga ik een aantal technische replicaten uitvoeren voor al mijn experimenten om de preliminaire resultaten te valideren. Dat laat ons toe om alle ingezamelde data via tweevoudige cross-validatie te benchmarken tegen een set van objectieve performance measures.
Ja, ik breng te veel tijd door met wetenschappers...