Grand...Om halfzeven word ik wakker, maar het duurt nog een half uur voor Thomas ook wakker is en we ein-de-lijk aan onze dag kunnen beginnen. Jaja, ik ga nog een ochtendmens worden. Bij het buitenrijden van Page zien we dat we niet de enige vroege vogels zijn. Op de parkeerplaats voor Water Holes Slot Canyon stappen net vier mensen uit de wagen. Ze slepen een hele hoop gerief mee: wandelstokken, speciale drinkbussen om handenvrij te kunnen drinken en veel te grote rugzakken. Misschien zit in hun rugzak wel een touwladder waarmee ze straks wel de hoge muur opgeraken die ons gisteren tegenhield. Of misschien geraken ze niet eens zo ver, en slagen ze er niet in om al hun gerief veilig voorbij de eerste steile rotshelling naar beneden te brengen. Wie zal het zeggen.
De Grand CanyonNa een mooie rit belanden we iets na 10u in Grand Canyon National Park. Bij het eerste viewpoint, Desert View, storm ik bijna uit de auto. Eindelijk krijg ik de Grand Canyon te zien, en het is de moeite. We beklimmen de Desert Tower, en genieten met volle teugen van het weidse uitzicht. Van aan de rand van de Canyon lijkt de brede Colorado-rivier niets meer dan een klein beekje.
Ikke in ons zevende National ParkDe rest van de voormiddag doen we alle uitzichtpunten langs de Desert View Drive, en hoewel ze allemaal erg op elkaar lijken, kan ik er geen genoeg van krijgen. We nemen bij iedere stop verschillende foto’s, maar ook nu weer blijkt het niet mogelijk om de kleurschakeringen van de rotsen of de enorme uitgestrektheid van de canyon op één plaatje vast te leggen.
Happy Camper!Vandaag slapen we voor het eerst in een nationaal park, zodat we een zonsondergang kunnen meepikken zonder dat we daarna nog terug in de auto moeten kruipen. We hebben geluk dat onze kamer al klaar is, en droppen ons gerief in de lodge. Ik maak ook gebruik van onze stop op mijn korte broek in te ruilen voor een lange jeans, want het is hier behoorlijk frisjes. Terwijl het in Belgie een graad of 30 is, moeten wij het doen met een maximumtemperatuur van 9 graden!
Zonsondergang in Grand Canyon NPWe nemen de shuttlebus terug naar de rand van de canyon, want we willen een stuk van de Rim Trail wandelen. Dat is een goed onderhouden pad van ongeveer 20 km dat langs de rand van de Canyon loopt. Via de shuttlebussen van het park kan je de voornaamste viewpoints bewonderen zonder jezelf al te moe te maken, en op die plekken is het dan ook drummen geblazen. Op de stukken tussen twee bushaltes is het veel aangenamer wandelen, en komen we bijna niemand tegen, nochtans zijn de zichten hier zeker even mooi. We nemen onze tijd om de canyon volop te fotograferen, en om op alle lege bankjes eventjes van het zicht te genieten. We gaan zo traag vooruit dat we drie uur nodig hebben om vijf kilometer te wandelen.
Hoe later op de dag, hoe mooier de kleuren worden. Wanneer het bijna tijd is voor de zonsondergang, zoeken we een mooi, rustig plekje om langs de rim om te zien hoe de laatste zonnestralen spelen met de rotsen. De zon, de canyon, Thomas en ik maken er met zijn viertjes een heel geslaagde avond van. Ook als de zon helemaal verdwenen is, is de show nog niet voorbij. De sterrenhemel boven het donkere park is de ideale afsluiter van alweer een schitterende dag.
