Samen op stap

Op vrijdag 5 juni viert MIT Commencement. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, luidt deze dag het einde in van je loopbaan aan MIT. Het is dan ook een belangrijke dag waar de volledige MIT-community elk jaar opnieuw naar uitkijkt.

Zoals elke morgen wandelen Thomas en ik vrijdag nietsvermoedend naar The Broad, maar al gauw blijkt dat onze gebruikelijke route afgesloten is. 2.200 afstuderende studenten hebben de straat ingepalmd, en trekken in stoet naar Killian Court, waar de ellenlange ceremonie straks plaats zal vinden. Massachussets Avenue, een van de drukste verkeersaders door Boston, wordt speciaal voor deze optocht enkele uren helemaal verkeersvrij gemaakt.

We kijken me grote ogen naar de trotse massa. Alle studenten zijn gehuld in een lange cape, en dragen een baret met het typische floshke en een gouden hangertje waarop hun afstudeerjaar vermeld wordt. Voor de zoveelste keer wanen we ons in een typisch Amerikaanse highschoolmovie.

Een kersverse doctorThomas en ik proberen te ontdekken waar de verschillende soorten capes voor staan. Google brengt raad: we leren dat de belachelijkste grijs-rode toga’s voor de doctoraatsstudenten zijn. Vandaag lopen ze gewoon mee in de stoet, maar eigenlijk hadden zij gisteren hun grote dag.

Op 4 juni vond namelijk de Hooding ceremony plaats. Doctoraatsstudenten krijgen daar een grijze baret, en lopen de hele dag vrijwillig rond in dat lelijke gewaad met het verschrikkelijke hoofddeksel op hun kop. Het vreemde is dat ze er dan nog trots op zijn ook!

Ik zou er heel wat voor over hebben om Thomas over anderhalf jaar in zo’n tenuetje te mogen stoppen, maar ik heb zo een vermoeden dat mijn man daar niet aan zou willen meewerken.

RedcoatsDe campus is weer zwaar overbevolkt. Van over de hele wereld komen ouders overgevlogen om te zien hoe hun zoon of dochter afscheid neemt van het studentenleven, en op deze heuglijke dag mogen ook de alumni nog eens buiten komen. MIT wordt overspoeld door baardige grijsaards in een flashy rode jas. Later op de dag ontdekken we dat die exclusieve rode jasjes enkel mogen gedragen worden door oudstudenten die al meer dan vijftig jaar afgestudeerd zijn. De oude knarren zijn niet meer allemaal even goed te been, maar duidelijk nog altijd ontzettend trots op hun alma mater.

’s Middags gaan Thomas en ik iets te drinken halen in de Coop, en het is drummen om binnen te geraken. De winkel loopt vol pas afgestudeerden die profiteren van de vrijgevigheid van hun trotse ouders, en de hele collectie MIT-gadgets opkopen. Voor mij aan de kassa staat een typische MIT familie: de moeder pronkt met haar splinternieuwe “MIT Mom” T-shirt, terwijl de vader zich in zijn “MIT Dad” trui hijst. Zoonlief, in toga en baret, kijkt trots naar zijn allereerste MIT Alumnus t-shirt. De Coop doet weer gouden zaken.

Trotse MIT graduatesBij alle gebouwen die voorzien zijn van een MIT-logo, staan hele rijen aan te schuiven om een foto te kunnen nemen. Ik kijk geamuseerd toe naar de belevenissen van een kersverse doctor en zijn familie. Zijn zoontje heeft ondertussen de grijze baret afgepakt, en probeert te voorkomen dat die voortdurend van zijn hoofd glijdt, terwijl de dochter de toga heeft afgesnoept, en voortdurend dreigt te struikelen over het veel te lange gewaad. Wanneer het feestvarken eindelijk aan de beurt is voor de foto, heeft hij handen te kort: hij probeert zijn kinderen veilig tot naast het logo te krijgen, maar door de twee veel te grote bossen bloemen in zijn handen kan hij niet voorkomen dat zijn kleine meisje struikelt over haar toga. De foto wordt genomen net op het moment dat hij zijn bloemen laat vallen in een poging om zijn dochter op te vangen. Ongetwijfeld een mooie actiefoto, maar waarschijnlijk niet het familiekiekje waar ze op hoopten. Jammer genoeg krijgen ze geen tweede kans, want de volgende bende staat al in positie voor hun familieportret.

De campus leeft, en ik vind het geweldig. Overal zijn recepties (alcoholvrij uiteraard), kraampjes waar je bloemen, ballonnen of kaders kan kopen, en iedereen loopt rond met een brede glimlach om de lippen, en met de armen vol cadeautjes. Voor de zoveelste keer sinds we hier op MIT ronddwalen, wou ik dat ik mijn studententijd nog eens helemaal kon overdoen. Ik ben dol op Amerikaanse kitsch!