Onze eerste stop in Turkije is uitzonderlijk kort: we hebben maar een halve dag in Izmir, en willen er dan ook het maximum uithalen. De grootste toeristische trekpleister in de regio is Ephese, en dat is waar wij naartoe willen. We krijgen niet echt een warme ontvangst in Izmir. Het regent, en het is nog geen 10 graden. Voor het eerst in maanden moeten we een jas aandoen, en dat vind ik maar niets.
Annelies met koptelefoonOnze gids voor vandaag is George, een voormalige leerkracht en een heel gezapige vent. Hij geeft ons allemaal een zendertje met koptelefoon, zodat we op de archeologische site geen problemen zullen hebben om hem te horen. Hij herhaalt voortdurend de twee belangrijkste aandachtspunten voor vandaag: “follow George, and watch your step!”. Het klinkt heel eenvoudig, maar in de praktijk blijkt dat voor de meeste groepsleden tegen te vallen.
Oude stenen kijken in EpheseHet voelt een beetje alsof Thomas en ik begeleiders zijn bij een excursie van de bejaardenbond. Bij onze aankomst op de site blijkt dat de helft van de groep vergeten is om hun zendertje aan te leggen, waardoor ze George niet horen en de groep kwijt geraken. Thomas en ik ontfermen ons over de verloren schaapjes, en helpen hen om de grote ronde AAN-knop te vinden op hun bakjes. Zelfs daarna zijn er nog altijd mensen die er in slagen om verloren te lopen, en panikeren op het moment dat ze zo ver van de groep verwijderd zijn dat hun zendertjes geen ontvangst meer hebben.
Thomas bij de bibliotheekWij vinden de zendertjes een geweldige uitvinding. Het geeft ons de vrijheid om op het gemak tussen de ruines rond te dwalen, terwijl we van uitleg worden voorzien door George. We zien mooie tempels en zuilen, maar het indrukwekkendste bouwwerk is zonder twijfel de bibliotheek. Een groot deel van de facade werd gerestaureerd, waardoor we een goed idee krijgen van hoe de bibliotheek er ooit moet hebben uitgezien. Ephese was ongetwijfeld een hele mooie stad.
In het amfitheaterWe wandelen op de boulevard waar Marcus Antonius en Cleopatra ook nog op gewandeld hebben tot we uitkomen bij het goed bewaarde amfitheater. Vlak voor we aan de uitgang zijn, zien we nog een interessante verzameling “restjes”. Alle stukken marmer die hier gevonden werden, liggen uitgestald op een groot veld. Het ziet eruit als een enorme puzzel, en iemand heeft al de moeite genomen om alle stukjes te sorteren. Er is een apart hoekje voor alle brokjes zuil, alle kapitelen liggen mooi bij elkaar, en daarnaast ligt de verzameling friezen. Het zou zo cool zijn om hier een dagje met de blokken te spelen en zelf een tempel ineen te puzzelen.
Het puzzelveldWe rijden terug naar de boot door de verrassend groene heuvels van West-Turkije, en daarna is het al weer tijd om te vertrekken richting Istanbul. We zijn allebei heel tevreden over onze eerste kennismaking met Turkije: mooie ruines, vriendeijke mensen, en een goed gevulde voormiddag.
