Op weg van Cortez naar Monument Valley kom je langs een unieke plek in de VS: het enige punt waar 4 staten aan elkaar grenzen, en waar je dus tegelijkertijd in Arizona, Utah, Colorado en New Mexico kunt zijn. Deze plek heet toepasselijk “Four Corners”, en het lijkt mij de ideale stop om onze lange rit eens te onderbreken. Ik had gelezen dat het een typische toeristenval is, maar dat het gratis is. Helaas bleek slechts de helft daarvan te kloppen. Het is wel degelijk een tourist trap, maar het kost ons 6 dollar om onze kont in 4 staten tegelijk te planten.
Four CornersDit is de eerste attractie die we bezoeken die niet wordt uitgebaat door de National Park Service, maar door de Indianen. We rijden hier immers door Navajo Nation, het grootste reservaat in de VS, en de indianen hebben hier nog altijd de touwtjes in handen. Ik weet dat die mensen het nog altijd niet gemakkelijk hebben (getuige daarvan de roestige trailers vol graffiti die voor huizen moeten doorgaan), maar 6 dollar voor een stomme steen is er een beetje over en onze eerste indruk van de Navajo’s is dan ook dat het geldkloppers zijn. Jammer genoeg geven ze ons tijdens de rest van onze tocht door Navajo Nation geen enkele reden om die opinie bij te stellen. Integendeel.
Lange rechte wegDe benzine is hier stukken duurder dan buiten het reservaat, en de enige goed onderhouden gebouwen die we tegenkomen zijn casino’s. Ook de wegen zijn een stuk minder, maar daar wordt duidelijk aan gewerkt. Op een eenzame weg in de woestijn, staat er plots een indiaan in een oranje kostuum met een groot stopbord naar ons te zwaaien. Een van de baanvakken verderop is afgesloten door wegenwerken, en dat betekent dat het verkeer maar afwisselend kan passeren. In plaats van de traditionele lichten, hebben de indianen een efficiëntere oplossing bedacht: aan beide uiteinden van de werken staat iemand met een stopbord, en drie andere indianen zitten in een grote pick-up truck die pendelt tussen de twee bordzwaaiers om te zeggen wie mag doorrijden en wie moet wachten.
Mile Marker 13Na een kleine 10 minuutjes wachten, krijgen we eindelijk toestemming om verder te rijden, en daarna duurt het niet lang meer voor we onze bestemming bereiken. Vandaag willen we Monument Valley bezoeken, met de bekende grote rotsformaties die een hoofdrol spelen in verschillende oude Westerns. Een verplichte stop voor elke zichzelf respecterende toerist is “mile marker 13”, van waaruit je een spectaculair zicht heb op een lege, rechte weg die recht naar de rotsen of “buttes” lijkt te lopen.
Ons tuinhuisjeIn Monument Valley zijn de slaapplaatsen heel beperkt, en schandalig duur. Wij hebben er dan ook voor gekozen om voor het eerst deze reis te kamperen. Om de camping met zicht op de grote rotstorens hebben ze namelijk drie kleine hutjes, die volgens het management elk probleemloos zes mensen kunnen te slapen leggen. In ons veredeld tuinhuis liggen inderdaad zes matrassen (waarvan twee in een soort kruipgat boven de keuken), maar verder is het de kleinste kamer die we tijdens deze rondreis al gehad hebben. De grootste charme van deze plek is dat we vanuit ons bed de zon kunnen zien opkomen achter de buttes.
Zicht vanuit Visitor CenterWe hebben de rest van de dag om het Navajo Tribal Park op ons eigen tempo te gaan verkennen. Bij het visitor center zien we de drie bekendste torens, East Mitten, West Mitten, and Merrick Butte, en we moeten toegeven dat het toch een indrukwekkend zicht is. We hebben geluk dat het enige comfortabele bankje met zicht op de rotsen vrij is, en nemen uitgebreid de tijd om foto’s te nemen en te genieten.
Wandeling tussen de rotsenVan op ons bankje kijken we ook naar de auto’s die de rit op de zanderige weg rond de Mittens aandurven, en het lijkt ons wel cool om die grote rotsblokken van iets dichterbij te zien. Jammer genoeg ben je met een huurwagen niet verzekerd op onverharde wegen, en als beginnende road trippers willen we geen risico’s nemen. De locals weten dat, en in plaats van de weg netjes te asfalteren of toch ten minste te onderhouden, bieden ze begeleide jeep tours aan tegen woekerprijzen. Wij gaan voor de goedkoopste en veiligste oplossing door de vallei te voet af te dalen, en een wandeling van 6 km rond West Mitten Butte te ondernemen.
Zijaanzicht van de West MittenOp die manier komen we nog dichter dan de auto’s, en halverwege de wandeling staan we zelfs midden tussen de drie grote rotsblokken. Ik heb me nog niet dikwijls zo klein gevoeld. Vreemd genoeg komen we tijdens deze coole tocht door de woestijn maar twee andere groepjes wandelaars tegen.
Na onze wandeling, keren we terug naar ons bankje bij het visitor center om op het gemak een beetje te lezen. Ik probeer mij te concentreren op mijn boek, maar ik word voortdurend afgeleid door de mittens, die in het avondlicht een warmrode gloed krijgen.
Monument valley is een bezoekje zeker waard, maar stiekem denken we toch dat Monument Valley nog leuker zou zijn mocht het worden uitgebaat door de National Park Service, in plaats van door de indianen,
