Samen op stap

Na twee maanden op de boot beseffen we ten volle hoe verslavend cruisen is, en het verbaast ons dan ook niet dat er tientallen mensen zijn die zowat ieder jaar op wereldcruise gaan. Ze overladen newbies als ons graag met verhalen over al hun vorige reizen, en uiteraard benadrukken ze voortdurend dat alles vroeger beter was, en dat de kwaliteit van het eten en de service de laatste jaren toch wel serieus achteruit gegaan is. Over een ding zijn alle anciens het eens: hun favoriete haven is Singapore. Als ze vertellen over hun ervaringen in deze kleine stadstaat worden hun ogen wazig, terwijl ze mijmerend terugdenken aan hun vorige bezoekjes. Als we vragen wat Singapore zo uniek maakt, is het vaakst gehoorde antwoord: “Het is er zo proper”.

HindoetempelEen propere stad in Azie, dat vinden wij heel moeilijk te geloven, dus willen we die theorie gaan testen. We gaan met de superhandige, snelle (en propere!) metro naar Chinatown, traditioneel het smerigste deel van een stad. Als we boven de grond komen, kunnen we onze ogen en onze neus niet geloven. Het is hier effectief proper! En het ruikt naar schoonmaakmiddel (Mr Proper met citroen)! Niet te geloven.

We bezoeken twee tempels in dit stadsgedeelte, waaronder ook onze eerste hindu-tempel van deze reis. Het stijlverschil met boeddhistische tempels is enorm. De daken zijn hier voorzien van veelkleurige beelden, en overal zie je afbeeldingen van heilige koeien. In de boeddhistische tempel naast de deur zijn we vooral fan van de orchideeentuin die verstopt zit op het dak.

Via een drukke weg komen we in een moderner stukje Singapore langs de rivier. Het is heel gezellig wandelen langs het water, en overal zijn restaurants en terrasjes. Het is de eerste keer in Azie dat ik een uitnodigend terras zie bij een restaurant, en dat ik vermoed dat we er zouden kunnen dineren zonder ons darmstelsel in gevaar te brengen.

OrchideeentuinTijdens onze wandeling beginnen we ook te snappen waarom iedereen zegt dat Singapore “a fine city” is in beide betekenissen van het woord. Het is inderdaad een aangename stad, maar ook een stad waar je voor vanalles en nog wat een boete kunt krijgen. Als je fietst waar het niet mag, als je het toilet vergeet door te spoelen, als je eet of drinkt op de metro, als je een sigarettenpeuk op de grond gooit,... Bij zowat alles dat je doet, riskeer je een fikse boete.

Via een ondergrondse doorgang van het poepsjieke Fullerton Hotel komen we terecht bij de Merlion, het standbeeld dat is uitgegroeid tot het symbool van de stad. Het stelt een waterspuwende vis voor, met het hoofd van een leeuw. Even uniek en onbegrijpelijk als Singapore zelf.

De MerlionDaarna steken we de rivier over naar de kathedraal en het beroemde Raffles Hotel. De meeste reguliere wereldcruisers spenderen vandaag een klein fortuin om in dit koloniale hotel te komen smullen van thee met pateekes, maar wij vinden het eerlijk gezegd niet zo indrukwekkend. We wandelen door de winkelgalerij, en verkennen de binnentuintjes, terwijl we ons voortdurend afvragen wat er eigenlijk zo speciaal is aan dit hotel. Als je dan betaalt voor de luxe van een vijfsterrenhotel, zou ik persoonlijk toch liever hebben dat ze nieuwsgierige toeristen zoals Thomas en ik buiten houden.

We wandelen verder tot aan een moskee, waar we niet binnen mogen omdat ze aan het bidden zijn, en daarmee hebben we de belangrijkste hoogtepunten van de stad gezien. Tijd voor ontspanning, en daarvoor trekken we naar Orchard Road. Dat is een ellenlange winkelstraat, en de verheerlijking van het kapitalisme. We stappen recht uit de metro in een gigantisch winkelcentrum. Tijdens onze zoektocht naar de uitgang zien we honderden winkels, en bijna allemaal zijn ze zo goed als leeg. Als we dan uiteindelijk toch de uitgang naar de straat gevonden hebben, snappen we waarom: dit is slechts een van de tientallen winkelcentra in deze straat. Winkels als Burberry, Prada, Gucci of Ralph Lauren hebben in elk van die winkelcentra minstens een winkel, en in alle winkels staan minstens drie of vier verkopers. Te gek voor woorden!

De moskeeOns bezoekje aan Singapore is bijna ten einde, dus is het tijd voor mijn nieuwe favoriete hobby. Vanaf morgen kunnen we niets meer aanvangen met onze Singaporese kluiten, dus al ons geld moet op! In een van de nieuwste winkelcentra hebben ze zowaar een Carrefour, en het vreemde is de meeste verpakkingen in het Nederlands en in het Frans zijn! We vinden al onze vertrouwde Belgische producten, en daarnaast vinden we ook een hele selectie Amerikaanse lekkernijen terug, die we zelfs in Boston de laatste maanden niet meer konden vinden. Nadat we de Carrefour leeggeplunderd hebben gaan we nog naar de seven-eleven, en we weten het zo te passen dat ons geld tot de allerlaatste cent op is. We stappen aan boord met hele zakken vol chips, koeken en nootjes.

Na de hele drukke Aziatische steden van de voorbije weken, was Singapore een verademing. Niemand heeft ons hier lastig gevallen, het verkeer was min of meer overzichtelijk, en we hebben nergens bedelaars of tuk-tuks gezien. Maar op de vraag wat Singapore zo bijzonder maakt, is er maar 1 juist antwoord: “Het is er zo proper!”.