Vandaag hebben we een van de langste ritten van de reis voor de boeg, maar het eerste deel is alvast veelbelovend. De kortste weg naar Moab loopt dwars door Capitol Reef, dus mogen we beginnen met het tweede deel van de scenic route door het park. Net als gisteren is het kwakkelweer, maar dat maakt de omgeving er niet minder mooi op.
Voor we het park achter ons laten, maken we nog een korte stop om naar authentieke petrogliefen te gaan kijken, rotstekeningen van authentieke Fremont-indianen. We zijn absoluut niet onder de indruk. De tekeningen zijn niet bepaald geavanceerde kunstwerken, en zouden gerust van een kinderhand afkomstig kunnen zijn, of van een koppel verliefde pubers dat hun eeuwige trouw wereldkundig wil maken. Nu is het overal verboden om in de rotsen te kerven in de nationale parken, maar ondertussen gaat iedereen wel de kerfwerken van vorige generaties bewonderen. Ik vind het verwarrend.
Foto tussen twee koeienNa Capitol Reef, rijden we door een vrij vlak landschap, en we krijgen echt het road trip gevoel. Tussen Hanksville (een gehucht met ongeveer 200 inwoners) en de kruising met de autostrade, rijden we bijna 100 km op een kaarsrechte baan. Aan de kant weg lopen geregeld paarden en koeien, en op de meeste stukken staat hier geen omheining. Op een bepaald moment staan er twee koeien vlak op de weg, en Thomas vertraagt zodat ik er een mooie foto van kan maken. Yours truly is er in geslaagd om een foto te nemen vlak tussen de twee koeien in.
We zien op dit lange rechte stuk maar een handvol tegenliggers, en worden twee keer ingehaald. Verder zien we niets: geen huizen, geen winkels, geen benzinestations. Ik denk dat we kunnen stellen dat we de middle of nowhere gevonden hebben.
Dead Horse Point State ParkEen uurtje later naderen we eindelijk onze bestemming: Moab. Hier is onze eerste stop het Dead Horse Point State Park, waarvan de grimmige naam verwijst naar een legende over deze plaats. Omdat het heel moeilijk is om wilde paarden te vangen in open vlaktes, werden ze vroeger vaak samengedreven op smalle kliffen waar ze niet konden ontsnappen. Op die manier kon men ongestoord de beste paarden uitkiezen om te temmen, om daarna de anderen terug los te laten. Dat laatste is men hier naar het schijnt een keer vergeten: de achtergelaten paarden konden genieten van een weids uitzicht over de vallei, en ze konden de Coloradorivier een paar 100m lager zien stromen. Jammer genoeg waren de kliffen te steil om naar beneden te wandelen, waardoor ze allemaal omkwamen van de dorst.
HaarspeldbochtNu is het State Park een van de drukst bezochte parken rond Moab, omdat je er op een heldere dag een onvergetelijk uitzicht hebt over de vallei. Helaas is het vandaag niet bepaald een heldere dag. Het is nog altijd aan het regenen, en de wolken hangen wel heel laag. Op een van de uitzichtpunten onderweg naar het park, vernamen we van tegenliggers dat het geen zin heeft om Dead Horse Point Park te bezoeken, omdat de zichtbaarheid nog geen 20 m was.
Alleen op de wereldUiteindelijk beslissen we om toch te gaan kijken: we zijn nu in de buurt, en misschien valt het wel beter mee dan verwacht. We hebben geluk: de wolken hangen ondertussen een klein beetje hoger dan daarnet, waardoor het mooiste uitzichtpunt net niet meer in de mist hangt. Dat betekent dat we de vallei mooi zien liggen, en het is indrukwekkend om de Colorado zo ver onder ons te zien stromen. Op deze plaats maakt de rivier een haarspeldbocht rond een rotsplateau, en dat is toch wel de moeite om eens gezien te hebben.
Na onze korte stop in Dead Horse Point State Park, rijden we verder naar ons vierde National Park: Canyonlands. Op basis van de foto’s van Canyonlands en Capitol Reef, vond ik dat de twee parken heel goed op elkaar leken, maar er blijkt toch een cruciaal verschil te zijn. In Capitol Reef rijd je in de vallei, en kijk je omhoog naar de steile rotswanden, terwijl je in Canyonlands op die rotswanden rijdt, en naar beneden kan kijken in de vallei.
Mesa ArchTijdens de scenic drive door het park, krijgen we een aantal fameuze buien over ons heen. Toch kunnen we het niet laten om een korte wandeling te maken als het even stopt met regenen. We wandelen naar Mesa Arch, en die korte wandeling blijkt echt de moeite. Na een korte klim, bereiken we een mooie natuurlijke boog met daarachter een bijzonder mooi zicht op de vallei. Jammer genoeg blijft het net niet lang genoeg droog voor ons om veilig terug te keren naar de auto. Terwijl we de boog staan te bewonderen, begint het te druppelen, en het duurt niet lang voor het weer volop aan het regenen is.
Wij hebben gelukkig allebei een waterdichte jas aan, en we hebben zelfs allebei een paraplu meegebracht op deze wandeling. Heel wat andere wandelaars waren minder goed voorzien, en zij lopen nu zo snel mogelijk terug naar de parking. Wij wandelen op het gemak, maar de laatste honderd meter zetten we toch ook een eindspurtje in. De druppels worden steeds groter en steviger, en op den duur zijn het serieuze hagelbollen die uit de lucht vallen. Dit is niet langer een wolkbreuk, maar een wolkontploffing.
Blauwe hemel!In de auto nemen we even de tijd om te bekomen. Onze jeansbroek is doorweekt, en het is nu zo hard aan het hagelen dat we geen hand voor ogen zien. Het duurt niet lang voor de bui overwaait, en we beslissen om de scenic drive verder te zetten. Ik kan mijn ogen niet geloven: nu de hagelstorm overgewaaid is, klaart de hemel helemaal op, en voor het eerst in twee dagen kleurt de lucht bijna helemaal blauw.
Ikke in CanyonlandsDat betekent dat we ervan moeten profiteren, en we parkeren onze auto om aan de tweede wandeling van de dag te beginnen. We kiezen voor de Crater Overlook Trail bij Upheaval Dome, hier kan je een krater zien die het resultaat is van een meteorietinslag. Het is een wandeling zoals we ze graag hebben: we mogen volop klauteren over een rotsachtig pad, en worden onderweg verwend met mooie vergezichten. Dit keer blijven we gelukkig droog, en het park is zo veel mooier als de zon schijnt. De kleuren van de rotsen zijn zo veel warmer en je merkt zoveel meer verschillende kleurenvariaties.
De rest van onze tijd in Canyonlands spenderen we aan de viewpoints. Nu de wolken hoger hangen, kunnen we zo veel verder kijken dan eerder op de dag, en we beslissen dan ook om op weg naar ons hotel nog een tweede stop te maken aan Dead Horse Point State Park.
We hebben weer een geweldige en gevarieerde dag gehad. Onze enige teleurstelling van vandaag is het feit dat je de pracht en de weidsheid van dit gebied onmogelijk vast kunt leggen op een foto.
