Dag 4: Nog meer rode rotsen

Submitted by Annelies on 2 June, 2011 - 13:55

Gisteren hebben we een autoloze dag gehad, dus vandaag kunnen we met vernieuwde krachten aan de volgende etappe van onze road trip beginnen. De route leidt ons nog een laatste keer door Zion National Park, en het is puur genieten. Net als gisteren zijn we heel vroeg op pad, waardoor het nog erg stil is. We rijden door een stuk van het park waar we nog niet eerder kwamen, en via een aantal haarspeldbochten rijden we een berg op. De weg stuurt ons ook door een donkere tunnel die zo smal is, dat de bus voor ons er alleen maar door kan als hij midden op de weg rijdt. Dankzij onze grote voorganger wordt het verkeer aan de andere kant van de tunnel stil gelegd, waardoor wij geen tegenliggers hebben en ook bus kunnen spelen op het midden van de weg.

Einde van Canyon Overlook TrailVlak na de tunnel is er een pad dat naar een mooi uitzichtpunt leidt, en we besluiten om een ochtendwandelingetje te maken. Het blijkt een leuke route met heel wat mooie uitzichtpunten onderweg, die leidt naar een geweldig zicht op de vallei. Onderweg zijn we maar twee andere mensen tegengekomen, en ook het uitzichtpunt hebben we helemaal voor ons alleen. Normaal ben ik niet zo’n grote ontbijter, maar op deze mooie locatie nemen Thomas en ik toch de tijd om op het gemak iets te eten voor we de terugweg aanvatten.

Laatste kilometers in ZionHet is ondertussen iets later, en er is duidelijk al iets meer volk op pad. Op een halve kilometer van onze auto herkennen we zelfs onze twee tegenliggers van eerder deze morgen. De dame is van het pad gesukkeld, en ze heeft een hoofdwonde die nogal hevig bloedt. Gelukkig wordt ze ondertussen verzorgd door een ranger van de National Park Service, maar het is toch even schrikken. Voor mij is het een goede les: na onze gevaarlijke klim van gisteren heb ik het idee dat ik alles aankan, al helemaal als we een wandelingetje ondernemen van ocharme 2 km. Het is voldoende voor mij om bloed te zien, om te beseffen dat ik bij de les moet blijven, en dat ik ook hier moet opletten waar ik mijn voeten moet zetten.

Niet veel later stappen we terug in onze auto, vastberaden om nu zo snel mogelijk door te rijden naar ons volgende nationale park, maar Zion blijft ons verrassen. Op de laatste kilometers door het park, zien we nog zo veel mooie uitzichtpunten, dat we nog verschillende keren uitstappen om foto’s te nemen of om nog gauw even op de rotsen te klauteren. Omdat er maar één straat door dit deel van het park loopt, en omdat de rotsen te mooi zijn om te negeren, leg ik de GPS langs de kant om ook vanuit de rijdende auto foto’s te kunnen nemen.

Red Rock CanyonWanneer we uit het park zijn, verandert het landschap nogal dramatisch. In plaats van de rode rotsen in Zion, rijden we plots door een groene bosvlakte. Na een uurtje rijden komen we onverwacht terecht in een nieuw gebied van overweldigende schoonheid: Red Canyon in het Dixie National Forest. In dit kleine stukje Utah zijn de rotsen nog roder dan in Zion, en na een stop in het visitor center besluiten we om hier toch ook een korte wandeling te maken. Het is hier opvallend frisser dan deze morgen. Hoewel de zon schijnt, is mijn dikke trui hier zeker niet overbodig.

Uitzichtpunt BryceEven later komen we aan in Bryce Canyon National Park, en daar is het nog een stuk kouder. We zijn hier op meer dan 2500 m hoogte, en er ligt op sommige plaatsen nog meer dan anderhalve meter sneeuw. In Bryce rijden we helemaal door naar het einde van het park, om op de terugweg aan alle uitzichtpunten te stoppen. Wanneer je door het park rijdt, heb je er geen idee van hoe mooi de uitzichten aan de andere kant van de weg zijn.

Natuurlijke Brug in BryceDe uitzichtpunten worden steeds mooier naarmate je terug dichter bij de ingang van het park komt, en hoewel de zon ons een beetje in de steek laat, fotograferen we er op los. Als we bij het eigenlijke hoogtepunt van het park komen, het amfitheater, zijn we helemaal overdonderd. Bryce is mooi!

Thomas was ook meeWe hadden gelezen dat je bij een bezoek aan Bryce zeker een afdaling in de canyon moet doen, om tussen de rotsformaties te wandelen, en dat blijkt inderdaad een ongelofelijke aanrader. Van zodra je aan de steile afdaling begint, is het zicht compleet anders. Van op de bovenrand van de canyon lijken alle rotsformaties op elkaar, maar als je er tussen wandelt valt op hoeveel verschillende vormen en kleuren er zijn. Thomas neemt tijdens onze korte wandeling meer dan 100 foto’s omdat elke nieuwe rots nog mooier lijkt dan de vorige.

Wandeling in de canyonDe klim naar boven is niet te onderschatten, maar ook hier loont onze “langzaam maar zeker”-aanpak. We spelen voortdurend haasje over met drie gezinnen die ons eerst voorbij snellen, en even later door ons worden ingehaald wanneer ze doodvermoeid op een rots zitten uit te hijgen. Uiteindelijk zijn wij het die laatst lachen, en als eersten boven staan, zonder dat we compleet uitgeput zijn.

Ondertussen wordt het stilaan avond, en zit ons bezoek aan Bryce er bijna op. Bryce is dan wel een stuk kleiner dan Zion, maar het heeft wel een grote indruk nagelaten. Thomas en ik zijn het er over eens: de rest van de reis zal heel indrukwekkend moeten zijn om onze eerste twee dagen te kunnen overtreffen.

Om jullie een idee te geven: Bryce in 10 beelden.
Een viewpoint