ZonsondergangOns favoriete moment van de dag aan boord van het schip is de vooravond. Zo tussen 17u30 en 19u30 zijn de gemeenschappelijke delen verdacht leeg. De braadkippen die een hele dag op het zonnedek gelegen hebben zijn gaar, en de mensen van de eerste diner-shift worden al om 18u30 aan tafel verwacht. De meeste gasten die net als wij pas om 20u30 in het restaurant moeten zijn, staan toch al voor hun badkamerspiegel om zichzelf op te talloren, zodat ze nog tijd hebben voor een aperitiefje in een van de bars. Wij vinden dat we nog tijd genoeg hebben, en genieten met volle teugen van de lege boot.
We hebben allebei niet echt een zittend gat, en vinden het vooral plezant om gewoon toertjes te wandelen op het bovendek. Vanavond had onze wandeling iets heel bijzonders. We steken momenteel de Atlantische Oceaan over, en varen dus recht naar het Westen. Dat wil zeggen dat we ondertussen al een paar dagen mooi de zonsondergang tegemoet zeilen. Elke avond opnieuw genieten we van deze show, maar vanavond was er ook aan de andere kant van de boot een mooi spektakel.
Nog een zonsondergangTerwijl de zon aan de voorkant van Aurora langzaam aan het zakken was, kwam de maan aan de achterkant van het schip al piepen. Eerst zagen we een grote sikkel met een warme glans, maar het duurde niet lang voor de maan hoog in de hemel klom, terwijl het leek alsof ze steeds feller ging schijnen.
De ene helft van onze rondes op het dek konden we de blauwroze wolkjes zien van de zonsondergang, en de andere helft konden we toekijken hoe de maan steeds helderder werd terwijl ze haar plaatsje hoog in de hemel claimde.
We zijn het er ondertussen allebei over eens: later als we groot zijn willen we een huis aan zee, of minstens aan een groot meer, zodat we ons elke dag opnieuw kunnen vergapen aan de maan, de zon en de sterren. Dit worden we nooit beu.
