Samen op stap

Mijn verwachtingen voor onze stop in Haifa zijn niet echt hoog. De voornaamste reden dat we in Israel stoppen, is om religieuze plaatsen als Jeruzalem en Bethlehem te bezoeken en dat spreekt mij niet echt aan. Ik heb geen zin om drie uur in een bus te zitten om de berg te zien waarop Jezus eens heeft staan vertellen, of de rivier waarin hij zogezegd gedoopt werd. Wij kiezen er dan ook voor om er een rustige dag van te maken in de buurt van Haifa.

Het strand van HaifaHet oorspronkelijke plan was om de trein te nemen naar Akko, een UNESCO werelderfgoed stadje met een interessante geschiedenis, maar daar steken de Israeli’s een stokje voor. Het is namelijk zaterdag, en dus Sabbath voor de overwegend joodse bevolking, wat betekent dat alle openbaar vervoer vandaag stil ligt. Slechte punten voor Israel.

Gelukkig wil de toeristische dienst het goedmaken door ons een gratis rondrit door Haifa aan te bieden. Dat laten wij ons geen twee keer zeggen, en we springen op de bus in de hoop om zo veel mogelijk van de stad te zien. We rijden door de German Colony, langs de geweldig mooie Bahai tuinen, naar de top van Mount Carmel. Ondertussen krijgen we uitleg over het land en de verschillende bevolkingsgroepen die hier proberen met elkaar samen te leven.

De Bahai TuinenAls we aan het lange zandstrand van Haifa zijn, bedenkt de chauffeur dat we voorliggen op schema en hij stelt voor om een fotostop te maken. Het is niet echt strandweer, maar op de promenade langs het strand heerst een gezellige drukte. Het laatste stadsdeel dat we bezoeken is Stella Maris, en omdat de chauffeur nog altijd vindt dat we tijd over hebben, geeft hij ons 20 minuten om de kerk te bezoeken en te genieten van het mooie uitzicht over de stad. Zo wordt onze gratis stadsrondrit plots een volwaardige excursie.

In plaats van helemaal terug te keren naar de haven, is de chauffeur zo vriendelijk om ons te laten afstappen aan de German Colony. Van hieruit is het een korte wandeling naar onze hoofdattractie van vandaag: de Bahai tuinen.

Annelies bij de BahaiDe symmetrische tuinen liggen gespreid over 19 terrassen, en op het middelste niveau staat een mooie tempel. Jammer genoeg mogen alleen aanhangers van het Bahai-geloof dwars door de tuinen wandelen. Wij kunnen enkel naar de tempel op het tiende terras via een eindeloze reeks trappen aan de zijkant van de tuinen. Het is een schattig gebouwtje, maar de veiligheidsmaatregelen om het eigenlijke heiligdom zelf te mogen betreden zijn een beetje absurd.

We willen nu ook nog de bovenste helft van de tuinen bezoeken, en volgen een steile, drukke straat die ons naar de ingang van het 19e terras brengt. We hebben geluk dat we daar net aankomen op het moment dat de enige Engelstalige tour van de dag start. De rondleiding is de enige manier is om in de tuinen zelf te kunnen wandelen, maar het nadeel is dat de wandeling je helemaal terug naar beneden brengt.

Uiteindelijk gaan we ervoor, en dat blijkt een goede keuze. Onze joodse gidse leert ons vanalles bij over het Bahai geloof. Hoewel er wereldwijd 7 miljoen Bahai zijn, en hun twee heiligste plaatsen allebei in Israel zijn, zijn er geen Israelische Bahai. Meer zelfs: als Israeliers zich willen bekeren tot het Bahai geloof moeten ze verhuizen naar een ander land en hun nationaliteit opgeven. Het voordeel is dat we een vrij objectief beeld krijgen van de Bahai, en dat onze gidse er niet op uit is om zieltjes te winnen.

De tuinen van op het bovenste terrasNa de tour kiezen we ervoor om een taxi terug naar boven te nemen. We krijgen het nog maar eens aan de stok met een taxichauffeur die op het einde van de rit meer probeert aan te rekenen dat het afgesproken bedrag. Een Israelische dame komt ons redden, en begint een verhitte discussie met de chauffeur in het Hebreeuws. Mijn Hebreeuws is niet zo goed, maar volgens het madammeke is hij haar overleden moeder beginnen vervloeken. Fijne mensen hier.

We wandelen langs de promenade met zicht op het centrum van Haifa, en daarna beginnen we voorzichtig aan de afdaling. Het plan is om de rest van de namiddag door te brengen in het commerciele centrum van Haifa, maar dat blijkt een tegenvaller. Het centrum ziet er vervallen uit, en de mensen die we tegenkomen zijn opvallend onvriendelijk voor elkaar. We keren dan maar terug naar de gezelligste, en best georganiseerde wijk van heel Haifa: de Duitse kolonie.

De Bahai tuinen zijn zeker een bezoekje waard, maar verder heeft Haifa ons toch niet helemaal kunnen overtuigen.