Samen op stap

Na acht volledige dagen op het schip, krijgen we vandaag eindelijk nog eens land onder onze voeten. In de vroege ochtend komen we aan in San Francisco, en omdat we geen moment van deze stad willen missen, staan we schandalig vroeg op. Onze wekker staat om kwart voor vijf, omdat we een half uurtje later onder de Golden Gate brug varen, en dat willen we niet missen.

De Golden Gate BridgeVan zodra ik op het buitendek de lichtjes van de stad zie, ben ik vergeten hoe moe ik ben. Het is nog pikdonker, maar de beroemde oranje brug is mooi verlicht en wij staan op de eerste rij wanneer we er onderdoor varen. De kapitein parkeert de Aurora netjes in het centrum van San Francisco, en dan kan het lange wachten beginnen.

Gelijk op welke manier je de VS binnenkomt, het is altijd een beetje een circus, en op een cruiseboot is dat helaas niet anders. Er komt een delegatie van de grenspolitie aan boord van het schip om iedereen persoonlijk te controleren. Iedereen moest verschillende documenten invullen, en die worden nu grondig gecontroleerd.

Pier 39De kapitein blijft maar herhalen hoe vlot het hele proces vandaag verloopt, en na een uur of drie is zo goed als iedereen door de controle geweest. Op dat moment begint de receptie de paar onverlaten die nog geen stempel gaan halen zijn, op te roepen over de intercom. Na drie oproepen schiet er nog maar een man over die niet in orde is, en er dus verantwoordelijk voor is dat niemand van de boot mag. Ik denk dat mijnheer Norman Price de rest van de reis niet veel vriendjes meer zal maken.

Gelukkig komt het uiteindelijk toch nog goed, en rond een uur of 11 komt eindelijk het verlossende bericht dat iedereen van boord mag. We wandelen recht van de boot in het toeristische centrum: onze boot ligt vlak naast pier 39, waar je op talloze verschillende manieren geld kunt uitgeven. Er zijn souvenirwinkeltjes, restaurants, entertainers, maar voor de echte sterren van de pier moet je aan de achterkant van al het commerciele gedoe zijn. Je hoort en ruikt ze voor je ze ziet: de zeeleeuwen van pier 39.

De mooie brugTientallen grote logge beesten liggen op houten vlotten, terwijl ze zich helemaal niets aantrekken van de hordes toeristen die hen aanstaren. Je hebt tamme zeeleeuwen die om het kwartier zuchtend op hun andere zij gaan liggen, territoriale zeeleeuwen die met hun neus in de lucht hun vlot bewaken en alle dieren die in de buurt komen agressief wegduwen, en je hebt de speelse zeeleeuwen die voortdurend van het ene vlot naar het andere zwemmen. Alles bij elkaar zijn de beestjes goed voor uren kijkplezier, maar wij houden het na een kwartiertje voor gezien want wij hebben andere plannen.

Fietsen maar!San Francisco is gekend voor de laaghangende mist die het sightseeën hier vaak bemoeilijkt. Soms is de mist zo dicht dat je van in het centrum de brug niet ziet liggen. Vandaag is het evenwel een schitterende dag, dus moeten we ervan profiteren om de Golden Gate brug in al haar glorie te gaan bewonderen. Het originele plan was om de oversteek te voet te maken, maar de afstanden zijn hier toch iets groter dan verwacht. Dan zien we plots reclame voor een fietsverhuurbedrijf, en even later zitten we allebei op een luxefiets van Blazing Saddles, klaar om de stad te verkennen.

Even pauzerenDe rit naar de Golden Gate brug loopt via brede paden die enkel toegankelijk zijn voor fietsers en voetgangers, en het is zalig fietsen langs het water. We stoppen talloze keren voor foto’s van de brug, van de eenzame surfer in het water, of van mooie witte zeilbootjes in de baai. Aan de voet van de brug wacht ons een steile klim om op de brug te geraken, en dan zijn we plots aan het fietsen op de Golden Gate brug.

Aan weerskanten van de brug herkennen we verschillende medewereldreizigers die net met een hop on hop off bus over de brug geraasd zijn, of die als onderdeel van een excursie een korte stop maken aan het uiteinde van de brug. Wij rijden ze vrolijk voorbij, en genieten van elk moment op onze fiets.

Zicht op AlcatrazAan de overkant van de brug, beslissen we om gewoon verder te fietsen naar Sausolito, een schattig vissersdorpje dat nu vol sjieke villa’s staat, en om van daaruit de ferry terug naar Pier 39 te nemen. We zijn duidelijk niet de enigen met dat idee, en op de ferry zijn bijna evenveel mensen als fietsen.

Na onze fietstocht hebben we nog meer dan genoeg tijd voor een korte verkennig van San Francisco. Ons eerste doel is Lombard Street, “The crookedest Street in the world”. Op dit steile stukje, maakt de straat verschillende haarspeldbochten om auto’s veilig beneden te krijgen.

Onderweg doe ik nog het verschot van mijn leven op als er plotseling een bedelaar van achter een plant springt met als enige doel argeloze toeristen te ambeteren. Thomas vond mijn reactie zo grappig dat hij de man twee dollar geeft.

De Cable CarsLombard Street zelf is een beetje een teleurstelling: ’s winters zijn de bloemenperkjes kaal, en het is eigenlijk korter dan ik verwacht had. Gelukkig maakt het zicht boven op de heuvel veel goed: we zien de baai, de brug en de stad.

Via Chinatown en het zakencentrum wandelen we terug naar de boot, maar eigenlijk heb ik zin in meer. We keren dan maar terug naar Pier 39 in de hoop hier een gezellig plekje te vinden om te aperitieven met brugzicht, maar dat valt tegen. Er is minder volk op stap dan ik verwacht had, de winkeltjes zijn grotendeels gesloten, en er zijn geen uitnodigende terrasjes. Ondertussen zijn er ook meer daklozen op straat, en we zijn zelfs getuige van een niet zo subtiele autodiefstal. Dat is ook niet echt bevorderlijk voor de gezellige sfeer.

Uiteindelijk keren we dan toch maar terug naar de Aurora voor onze pre-dinner drink, en in de bibliotheekbar krijgen we zomaar toastjes met zalm en kruidenkaas geserveerd bij onze wijn. Not bad, not bad at all.

We hebben een geweldige eerste dag in San Francisco gehad, met als hoogtepunt ongetwijfeld onze ontspannen fietstocht over de Golden Gate brug. Morgen staan Alcatraz en de Cable Cars op het programma, maar eerst: slapen!