Samen op stap

Op de laatste dag van het jaar wil ik nog vlug heel wat leuke dingen doen die ik in 2009 veel te weinig gedaan heb. We beginnen de dag dan ook met een koffie en een warme chocolademelk in de Starbucks naast de deur. Voor mij is dit een van de leuke voordelen van ons huidige kamertje: vanuit het raam kan ik binnenkijken in de Starbucks om te zien of er tafeltjes vrij zijn, en of de wachtrij enigszins meevalt. We nemen elk een boek mee voor een ontspannen voormiddagje Starbucksen en smullen van een overheerlijke chooclate chip cookie. Na drie dagen in Boston kan ik me helemaal niet meer herinneren waarom ik het eten in de States de vorige keer vond tegenvallen. Natuurlijk hebben we de voorbije dagen enkel nog maar junk food gegeten, en dat is hier wel hun specialiteit.

Beer in Harvard yardNa onze uitgebreide koffiepauze trekken we via de Harvard Yard naar de metro. Telkens wanneer we de campus hier oplopen gaat Thomas undercover: hoewel het hier momenteel meer dan warm genoeg is om met open jas rond te lopen, ritst Thomas zijn jas helemaal dicht van zodra we Harvard naderen. Zo kan niemand zijn MIT-trui zien, en hem als indringer bestempelen. Het blijkt te lukken: we zijn de campus nog maar net op, of er komt iemand de weg vragen. Verder op de Harvard-campus leren we dat sneeuwmannen volledig uit de mode zijn. Echte kenners gaan dit seizoen voor het serieuzere werk in de vorm van ijsberen of iglo’s. Ik vind het de max, en poseer trots bij andermans creaties.

We stoppen op Harvard square in de meest Nerdy winkel ooit, waar we onszelf een Nieuwjaarscadeautje uitkiezen (het gezelschapsspel Thurn and Taxis). Daarna wandelen we nog eens over de MIT-campus (waar Thomas zijn jas wel trots mag laten openhangen) en langs de Charles voor we de brug oversteken richting Boston. Om 18 u beginnen de oudejaarsfestiviteiten in Boston Common: net als op de 4th of July is er op oudejaarsavond een live televisie-uitzending vanuit Boston met allerlei optredens en een vuurwerk als grote finale. Met het vuurwerk van de vorige keer in gedachten, zijn de verwachtingen hooggespannen. In Boylston is het uitzonderlijk druk, en we ontdekken dat er hier voor de show nog een parade door de straten zal trekken.

Parade-draakDe parade is een beetje bevreemdend: we zien onder andere steltenlopers, Chinese draken, Mexicaanse “Day-of-the-dead”-skeletten, opblaasbare dinosaurussen, majorettes, jazzbands, Braziliaanse carnavaldanseressen en vissen. We hebben geen idee wat het verband is, maar alles blinkt en beweegt, en meer heb ik niet nodig.

De parade wordt afgesloten met twee vlagdragende veteranen die op luid applaus worden onthaald, gevolgd door nog meer veteranen die in een witte koets door de stad worden getrokken, en een ode aan de andere helden van de stad: de plaatselijke brandweer en politie hebben voor de gelegenheid hun mooiste wagens van stal gehaald en vol slingers gehangen (van lichten en toeters zijn ze altijd al goed voorzien) en ze verblijden ons met een heus toeterconcert. Oudejaarsavond heeft dan wel niets met de almachtige US of A te maken, maar ze laten hier duidelijk geen enkele gelegenheid onbenut om het patriottisme aan te wakkeren.

De lichtjes van CommonwealthWanneer de stoet gedaan is, wandelen we naar Boston Common. We laten het gedrum in Boylston Street voor wat het is, en wandelen in de parallelle Commonwealth Avenue. Deze straat heeft in het midden een grote voetgangersstrook die omgeven is door verlichte bomen, en bijna alle huizen zijn in deze donkere dagen van heel wat lichtjes voorzien. De gezellige drukte in deze straat in combinatie met de talloze lichtjes zorgt voor een heel speciale sfeer, en ik krijg zowaar een warm gevoel vanbinnen.

Naar mijn gevoel staan we veel te snel in de Boston Public Garden, waar van de gezelligheid niets meer te merken is. De Public Garden staat vol mensen die allemaal de straat proberen over te steken naar Boston Common, waar het vuurwerk plaats zal vinden. Jammer genoeg is die straat afgezet door de parade. Wij trekken ons niets aan van de drukte, en trekken ons een beetje terug naar een bankje aan de vijver, waar het wel rustig is.

Happy 2011We trekken onze zak popcorn open, en genieten zo in alle rust van het vuurwerk dat niet lang daarna boven onze hoofden losbarst. 12 minuten lang kunnen we genieten van een mooi staaltje ontploffende lichtjes in de lucht. De hoge torens achter ons fungeren als boxen met een beetje vertraging, waardoor we elke knal verschillende keren horen, en uit verschillende richtingen. Daardoor lijkt het soms alsof ze ons van overal aan het beschieten zijn, maar met mijn hoofd op Thomas’ schouder voel ik me helemaal veilig, en kan ik ten volle genieten van de eerste momenten van het nieuwe jaar.

Want hoewel het hier nog maar goed 18u gepasseerd is, is het in de rest van de wereld (en in ons hoofd) al een stuk later. Na het familievuurwerk is het voor ons genoeg geweest, en snakken we naar ons bedje. In Boston hebben we Nieuwjaar niet gehaald, maar in Nieuw-Zeeland, Australie, Azie, Europa en Afrika lopen de feesten ondertussen naar het einde, en dat is voor ons voldoende vandaag.

Voor iedereen een gelukkig Nieuwjaar, en een prettig 2011!