Samen op stap

Muscat is onze eerste Arabische stop, en het is voor ons allebei de eerste keer dat we in een moslimland zijn. Omdat we niet echt weten wat we kunnen verwachten, hebben we voor de zekerheid een excursie geboekt. We volgen braaf de kledingrichtlijnen die P&O aanbeveelt, en dat wil zeggen dat ik ondanks de zomerse temperaturen een lange broek en een t-shirt met mouwen aanheb. Ik heb vanmorgen voor de spiegel ook staan oefenen om een sjaal rond mijn gezicht te draperen, kwestie dat ik straks de moskee binnen mag. Het voelt een beetje onwennig, maar we zijn er klaar voor. Dat kan niet gezegd worden van alle andere mensen op onze bus. Ik zie opvallend veel passagiers in minirokjes en diep uitgesneden topjes die zich duidelijk niets aantrekken van de plaatselijke gewoontes.

De drukke SoukVan zodra we op de bus zitten, loer ik naar buiten om te zien wat de plaatselijke vrouwen hier precies dragen. Het duurt even voor ik op de drukke straten een niet-Westerse vrouw vind, en ze is van kop tot teen in een zwart kleed gehuld. Niet veel later blijkt dat zowat alle Omaanse vrouwen een gelijkaardig zwart gewaad aanhebben. Van sommigen kan je alleen de ogen zien, anderen laten iets meer van hun gezicht zien, maar er zijn evengoed vrouwen die boven hun hoofddoek nog een extra sluier aanhebben zodat hun gezicht helemaal verstopt zit. In deze hitte kan dat geen pretje zijn. Mannen hebben het dan een stuk gemakkelijker. Zij hebben ook allemaal een lang kleed aan, maar dan in een bleke kleur. Op hun hoofd hebben de meesten een tulband of een potske.

Bloemen in OmanHeel even denk ik dat ik een vrouw zie die helemaal alleen op stap is, maar het blijkt gewoon een onderdanige echtgenote die braaf acht passen achter haar man wandelt. Ik voel op slag de behoefte om Thomas eens goed vast te pakken, maar ik kan mij nog net op tijd inhouden. We hebben ons laten vertellen dat ze in Oman geen fan zijn van affectie, en dat je voor een publiekelijke knuffel bestraft kunt worden met zweepslagen of zelfs een gevangenisstraf. Ouch.

Het stulpje van de sultanDe eerste stop van onze tour is de Souk van Muttrah. Een Souk is een soort marktplaats, en die van Muttrah is naar het schijnt een van de grootste in het Midden-Oosten. Wij zitten op bus 11, en dat wil zeggen dat er al 10 andere bussen in de Souk gedropt werden. Het is er dan ook veel te druk, maar toch krijgen we al een idee van de producten die hier te krijgen zijn. De pashmina’s worden langs alle kanten onder onze neus geduwd, en in de souvenirwinkels draait alles rond kamelen. Verder zijn er een paar winkels met stoffige zilveren juwelen, waterpijpen, leren sandalen, lantaarns, ... Het heeft wel iets.

In de moskeeOnze volgende stop is een museum, waar vooral de mode-afdeling mij kan boeien. Er is een mooi overzicht van sluiers voor de modebewuste moslima, en uitleg over de verschillende manieren waarop de hoofddoeken gedrapeerd worden in de verschillende regio’s van Oman. Ondertussen kijkt Thomas rond in de wapencollectie. Er is een uitgebreid assortiment geweren en dolken, en vreemd genoeg kan je alles zo maar van de muur pakken. De wapens liggen niet achter glas of zo, en de gidsen staan enthousiast met een paar mooie exemplaren te zwaaien.

Oman is het eerste Sultanaat dat we bezoeken, en we vinden het wel fijn dat we het optrekje van de sultan te zien krijgen. Hij woont in een mooi versierd huis met veel gouden details, op het einde van een brede boulevard en met zicht op verschillende forten. We vinden het allemaal heel leuk om te zien, want de architectuur in het Midden-Oosten verschilt drastisch van onze eerdere Aziatische stops, en kan ons zeker bekoren. Bijna alle gebouwen zijn hier wit of beige, en zijn versierd met bogen en gekartelde randjes. Om de paar honderd meter zien we wel ergens een elegant minarettorentje boven de daken uitsteken, waar opvallende luidsprekers op gemonteerd zijn. De moslims gaan met hun tijd mee.

De Sultan Qaboos Grand MosqueWe rijden de stad uit voor het hoogtepunt van ons tripje: de Sultan Qaboos Grand Mosque. Het is de grootste moskee van Oman en de derde grootste ter wereld. Op de weg ernaartoe valt ons al op dat Muscat aan het uitbreiden is. We rijden voortdurend op opvallend brede nieuwe wegen, en overal zijn hotels en winkelcentra in opbouw. Ook de Sultan Qaboos Moskee is vrij nieuw: hij werd voltooid in 2004. Niet-moslims mogen vandaag jammer genoeg niet binnen, maar de buitenkant van de moskee is op zich ook al heel indrukwekkend. Het is een enorm complex met stijlvolle torentjes en serene gangen. We nemen uitgebreid foto’s, en proberen door de ijzeren poorten naar binnen te loeren, waar duidelijk nog meer moois verstopt zit.

Onze uitstap zit er op, en we keren terug naar de boot voor een lekkere lunch. ’s Namiddags willen we nog eens de stad in trekken, en dat doen we met de excursie “Muscat on your own”. Van de lokale taxi-bond mag P&O geen gratis shuttledienst naar de stad voorzien, dus in plaats daarvan is er een niet-begeleide excursie naar het centrum van Muscat die om het half uur vertrekt en die inbegrepen is in de prijs van onze cruise. Als het er op papier maar in orde uitziet...

Arabische zonsondergangWe wandelen langs de boulevard naast het water, en genieten van het uitzicht op de stad. Overal langs het water staan gouden paviljoentjes om wandelaars wat schaduw te gunnen, en we wandelen langs een opvallend mooi gedecoreerde blauwe moskee. Het is bijzonder druk op de boulevard, maar we zijn zowat de enige cruisepassagiers en ik ben blij dat Thomas naast mij wandelt. Ik merk dat ik geregeld bekeken word door mannen in de traditionele witte gewaden, en ik heb er geen idee van hoe ze hier denken over niet-gesluierde Westerse vrouwen. Ik probeer oogcontact met mannen te vermijden, terwijl Thomas met een blik in hun richting duidelijk maakt dat hij het niet op prijs stelt dat ze naar mij staren.

Gigantische wierookbranderWe keren nog eens terug naar de Souk, waar het ondertussen een stuk aangenamer is. Hier zijn we niet langer de enige westerlingen, maar we blijven wel in de minderheid. De winkeliers nodigen ons voortdurend uit om te voelen hoe zacht hun pashmina’s zijn, en we willen eigenlijk wel eens een onderhandelingske wagen. De startprijs is in alle kraampjes 10 dollar, maar in geen tijd krijg je de prijs naar beneden tot 5 dollar. Niemand lijkt lager te willen gaan, en wij vinden het natuurlijk een leuke uitdaging om iemand te vinden die ons een sjaal wil verkopen voor 4 dollar. Het is niet makkelijk, maar uiteindelijk kan mijn man toch een van de handelaars overtuigen. Hij is trots op zijn onderhandelingskunsten, en ik ben natuurlijk superblij met mijn zachte koningsblauwe pashmina.

Na ons winkelavontuur zijn we allebei voldaan. Muscat heeft ons eigenlijk aangenaam verrast, en ik kijk nu al uit naar onze volgende Arabische stops. Eigenlijk zou ik ook nog wel een felrode pashmina willen, en Thomas zal het ongetwijfeld een leuke uitdaging vinden om er een te pakken te krijgen voor 3 dollar...