Samen op stap

De laatste twee dagen van onze reis zijn bedoeld om uit te rusten, maar we hebben al snel door dat dit er voor ons in Las Vegas niet echt in zit. Op onze laatste volledige dag, kiezen we er dan ook voor om een daguitstap te maken naar Valley of Fire State Park. Eerst nemen we nog uitgebreid de tijd om te ontbijten in Dunkin Donuts. In Boston vind je een Dunkin Donuts op zowat elke straathoek, maar tijdens onze hele rondreis hebben we er geen een gezien. Uiteindelijk hebben we onze GPS moeten inschakelen om een vestiging te vinden in Las Vegas.

Onze FordNa een uurtje rijden staan we aan de ingang van Valley of Fire State Park. Onze nieuwe Ford Escape heeft een thermometer, en zo leren we dat het hier een aangename 106 graden Fahrenheit is (ongeveer 41 graden Celsius). Bij onze eerste stop aan de vuurrode rotsen waaraan het park zijn naam dankt, schrikken we van de hitte. Hoewel het park onmiddellijk indruk op ons maakt, beseffen we dat we in dit weer niet echt lange wandelingen zullen kunnen maken.

Op zijn bomma'sOp de voorlaatste dag van onze reis, heb ik eindelijk genoeg moed verzameld om ook eens achter het stuur te kruipen. In Moab had ik al eens een kilometer of 10 gereden op weg naar Dead Horse State Park, maar daar had Thomas mij iets te hard uitgelachen toen ik een poging deed om te parkeren. Daarna ben ik uiteraard een paar dagen te koppig geweest om te rijden, maar vandaag weet ik dat het mijn laatste kans is om te rijden in een kalme omgeving. Het duurt even voor ik mij op mijn gemak voel in onze tank, maar uiteindelijk moet ik toegeven dat ik het gigantisch cool vind om door zo’n mooie omgeving te cruisen. Het enige nadeel is dat ik nu niet meer voortdurend kan zitten rondkijken, omdat ik op de weg moet letten. Terwijl ik “op zijn bomma’s” achter het stuur zit, neemt Thomas volop foto’s en filmpjes van de rotsen (en van mij achter het stuur. Grom).

Zotte kleurenOp aanraden van de ranger in het bezoekerscentrum, besluiten we de White Domes Loop Trail te doen. Het is een wandeling naar ons hart: een rondje van een kilometer of twee door een heel gevarieerd landschap, waarbij we over de rotsen mogen klauteren, en waar we nog eens een slot canyon te zien krijgen. Nog nooit eerder zagen we op zo’n kort stukje zo veel verschillende kleuren in de rotsen. Naast de typische oranjerode rotsen die we overal in Utah konden bewonderen, krijgen we hier ook witte, gele en paarse rotsen te zien.

Vuurrode rotsenHoewel de wandeling helemaal niet lang of lastig was, zijn we heel blij als we terug op de parking zijn. Het is vandaag gewoon te warm om ver te wandelen. Deze temperaturen zijn duidelijk niet aan ons besteed, en we krijgen bijna heimwee naar de sneeuw in Bryce en Mesa Verde. De rest van ons bezoek beperken we ons dan ook tot de scenic drive met enkele korte stops bij viewpoints onderweg.

Kleine kloofIk slaag er in om zonder ongelukken het park uit te rijden, maar als we de Interstate bereiken vraag ik toch aan Thomas om het stuur terug over te nemen. Het eerste stuk van de autostrade valt nog mee, maar van zodra we Las Vegas binnenrijden, wordt het veel te druk. We rijden de snelweg af, en belanden op Las Vegas Boulevard, de drukste straat van Vegas. Hier heeft Thomas nog geen 50 meter om 7 baanvakken op te schuiven zodat we links kunnen afslaan naar de parking van ons hotel.

Ikke bij de rotsenAls de heetste uren van de dag achter ons liggen, gaan we opnieuw op pad om de rest van de Strip te verkennen. We wandelen door een aantal bekende luxehotels, en vooral de Paris en de Venetian maken indruk op ons. In deze twee hotels vind je alle mogelijke clichébeelden uit Parijs en Venetië terug. In Parijs kan je door een romantische kasseistraat wandelen bij het licht van ouderwetse gaslantaarns. Op de promenade vind je zowel gezellige bistro’s als exclusieve boetieks. In The Venetian kan je –uiteraard- een gondeltocht maken onder de Rialtobrug, en er staat een replica van de Campanile. Enkel in Las Vegas kan je een terrasje doen op het San Marcoplein zonder dat je eindigt als duiventoilet.

Kleine boogHet luxueuze uitzicht van de dure hotels, wordt evenwel teniet gedaan door de mensen die er rondlopen. Voor ons is Las Vegas een kruising tussen Times Square, Disneyland, en de Overpoort om 4u ’s morgens op een donderdagnacht. Van zodra het donker wordt is de strip een lawaaierige straat waar je een zonnebril nodig hebt om niet gek te worden van de neons. Het loopt er vol luidruchtige, zatte mensen die minder kleren aan hebben dan goed voor hen is. Net als in Disneyland zijn er overal souvenirwinkels en rollercoasters, en net als op Times Square staat alles in het teken van geld, en zo veel mogelijk consumeren op een korte tijd. Hier in Vegas is alles te koop, zelfs liefde.

Leuk wandelpadGisteren schreef ik al iets over de vele blote-madammen-boekskes die op elke straathoek worden uitgedeeld, maar vandaag vallen ze mij nog veel meer op. Enkel mannen krijgen de boekjes. Groepen vrijgezelle mannen genieten uiteraard de voorkeur, maar de flyeruitdelers schamen zich niet om mannen in vrouwelijk gezelschap foldertjes toe te stoppen achter de rug van vrouw-/vriendinlief. Thomas en ik maken er een sport van om de flyerverdelers in de war te brengen. Van zodra we hen zien, pak ik Thomas stevig vast, en roep ik met zielige stem “He’s mine! Leave my husband alone!”. Even later ga ik vragen of ze geen mannen in de aanbieding hebben, en daarna begin ik aan een heuse flyerverzameling. Het duurt even voor ik de verdelers er van kan overtuigen om hun promomateriaal aan mij te geven, in plaats van aan Thomas, maar daarna duurt het niet meer lang voor ik een dik pak naaktfoto’s verzameld heb. We gaan op zoek naar dubbels in mijn verzameling, in de hoop dat we die later op de avond zullen kunnen ruilen, maar het blijkt dat het aanbod vrouwen in Las Vegas zo goed als onuitputtelijk is. Van de meer dan 100 foldertjes in mijn bezit, heb ik niet meer dan vijf dubbels.

Gondel in The VenetianTegen het einde van de avond heb ik medelijden met de flyermannen, en kan ik begrip opbrengen voor hun agressieve flyertechniek. Iemands aandacht trekken in het luide, flashy Las Vegas kan niet gemakkelijk zijn.

Gelukkig is er ook plaats voor échte Liefde met hoofdletter “L” in Las Vegas. Heel wat koppeltjes komen hierheen om elkaar de eeuwige liefde te verklaren in een van de vele trouwkapelletjes. Sommigen doen het in een dronken waas, anderen kiezen er bewust voor om stiekem met zijn tweetjes in Las Vegas te trouwen, en nog anderen nodigen vrienden en familie uit voor een decadent feest in een van de luxehotels. In ieder geval zien we verschillende koppels in hun trouwkostuum op de strip, en het enige dat ze allemaal met elkaar gemeen hebben, is dat ze er diep ongelukkig uitzien. We hebben geen enkel koppel pasgetrouwden lachend over de strip zien wandelen.

Gelukkig kunnen wij wel nog altijd lachen om de decadentie van Las Vegas, ook al hebben wij hier als gelukkig getrouwd niet-gokkend koppel eigenlijk niet zo veel te zoeken.