P&O heeft vandaag geleerd dat een ongeluk nooit alleen komt. Onze doklocatie is op voorhand drie keer veranderd met heel veel gemopper als gevolg. De shuttle naar het centrum werd geblokkeerd door “sociale acties” van de plaatselijke taxichauffeurs, waardoor honderden toeristen geblokkeerd zaten in het terminalgebouw. De tenderoperaties liepen weer volledig mank, met als gevolg dat de meeste mensen uren moesten wachten voor ze terug naar het schip konden, terwijl ze voortdurend lastiggevallen werden door bedelende kinderen, en als klap op de vuurpijl heeft het bijna de hele namiddag gegoten. Op het einde van de dag zagen we bijna alleen nog maar doornatte, uitgeputte, hongerige, woedende passagiers. Te midden van al dat leuks stonden Thomas en ik met een gigantische glimlach, want ondanks alles hebben wij een geweldige dag gehad in Bali.
Ons verhaal:
Rijstterrassen in BaliDe last-minute wijziging van doklocatie is voor ons een geweldige meevaller. In Bali wilde ik rijstterrassen en tempels zien, maar met onze oorspronkelijke aanlegplaats in het toeristische Zuiden was dat geen optie. Nu we in het traditionelere Oosten aankomen, kan ik toch het uitstapje maken waar ik mijn zinnen op heb gezet.
Ons eerste waterpaleisDe shuttleboot dropt ons vroeger dan gehoopt op het vasteland, en het duurt niet lang voor we een taxichauffeur vinden die ons voor een redelijke prijs het eiland wil rondvoeren. We rijden door het mooie groene binnenland terwijl hij ons in gebroken Engels vertelt over zijn eiland, en over zijn droom om ooit met een Westers meisje te trouwen. Het is een prettig weerzien met Azie, en ik geniet van de mooie rijstvelden en traditionele dorpjes onderweg. Ik word helemaal blij als ik even later ook nog een aapje de straat zie oversteken. Het is de eerste keer dat ik een aapje zie dat niet in een kooi zit!
Tirtta GangaOnze eerste stop is het waterpaleis in Tirtta Ganga. Ik ben sowieso een fan van fonteinen en vijvers, maar de mooie locatie in de bergen en de versierde standbeelden maken het plaatje voor mij helemaal af. We maken een rustige wandeling rond alle vijvers, en Thomas doet nog maar eens een poging om het wereldrecord foto’s nemen te verbreken.
De tempelDe tweede halte is een tempel. Hoewel het een van de negen belangrijkste tempels is op het eiland, zijn we er helemaal alleen en uit het gastenboek kunnen we opmaken dat er vandaag nog maar twee andere koppels op bezoek gekomen zijn. De priester neemt uitgebreid de tijd om ons rond te leiden, en nadat we alles op ons gemak hebben kunnen bekijken, vraagt hij of we tijd hebben om te luisteren naar wat extra uitleg. Hij begint te vertellen over de negen tempels op het eiland, hoe de Boeddhisten hier bidden, en wat hun religieuze symbolen precies betekenen. Hij begint heel voorzichtig aan zijn uitleg maar merkt dat we geinteresseerd zijn, en is duidelijk blij met zijn aandachtige publiek. De tempel op zich is al de moeite, maar het feit dat we hier helemaal alleen waren, en dat we zo gastvrij ontvangen werden door de priester maakten dit bezoekje extra speciaal.
De trappen in de tempelOnze laatste stop van vandaag is een tweede waterpaleis. Dit tweede paleis is helemaal anders van stijl dan dat van deze morgen. Er zijn minder fonteinen en paviljoentjes, maar het is een stuk moderner en weidser. Hier zijn vooral de bloemenperkjes enorm spectaculair. Ook nu weer wandelen Thomas en ik rustig rond, genietend van de geweldige omgeving.
Ons tweede waterpaleisWij hebben een volle maar hele leuke dag gehad, en keren terug naar het terminalgebouw om een shuttlebootje terug te nemen. Daar staan ongeveer 800 mensen te wachten, en we krijgen te horen dat er problemen zijn met de tenders. Een tropische regenbui zorgt ervoor dat bijna iedereen naar binnen vlucht, en van onder ons afdakje lachen wij met de paar keikoppen die zich helemaal laten natregenen om toch maar een half uurtje eerder op het schip te zijn. Na een klein uurtje wachten veroveren wij een plekje op een van de tenderbootjes, en niet veel later zijn we terug thuis.
Na een deugddoende douche en onze eerste kennismaking met het concept “room service” wagen we ons op het promenadedek. Bijna iedereen staat te springen om zijn verhaal te doen, en zo krijgen we een beter beeld van de drama’s die zich vandaag voltrokken hebben in Bali.
De andere kant van het verhaal:
Nog meer rijstterrassenHet is de eerste keer dat een P&O-schip in deze haven aanlegt, en omdat ze van andere maatschappijen vernomen hebben dat er in de directe omgeving van de terminal niet veel te beleven valt, is er een gratis shuttle voorzien naar de dichtstbijzijnde stad. Blijkbaar vonden de plaatselijke taxi-chauffeurs dat maar niets, want normaal verdienen zij goed hun boterham door rijke cruisepassagiers naar het stadje te voeren, maar door de gratis shuttle vinden zij geen klanten. Hun oplossing was om de uitgang van de terminal te blokkeren zodat de bussen niet meer door kunnen. Blijkbaar liep de spanning tussen de buschauffeurs en de taxichauffeurs zo hoog op dat alle reizigers geadviseerd werden om in het terminalgebouw te blijven tot er een oplossing kwam.
Die oplossing is nooit gekomen, dus voor de meeste passagiers die na half elf aan land gekomen zijn, zat er niets anders op dan gewoon de eerstvolgende tenderboot terug naar het schip te nemen. Jammer genoeg is het ook daar fout gelopen.
Wachten in de regen...De ponton om vanuit de tenderbootjes naar het vasteland te gaan, is rond de middag afgebroken waardoor de kleine bootjes nergens meer konden aanleggen. De plaatselijke overheden waren niet echt meewerkend, dus uiteindelijk heeft de technische ploeg van de Aurora onder leiding van onze deputy captain een nieuwe constructie in elkaar getoverd. Dit grapje heeft ongeveer vijf uur geduurd, en al die tijd konden er geen bootjes aanleggen .
Tenderbootje in BaliDat wil zeggen dat de mensen die rond de middag aan land kwamen niet weg konden uit de terminal door de protesten van de taxichauffeurs, maar ook niet terug konden naar het schip. Niet lang daarna kwamen de eerste bussen terug van op excursie, en plots stonden er honderden mensen in de aankomsthal. Zowat alle Balinezen van het havendorpje zijn er komen bijstaan in de hoop een paar dollars te verdienen door sarongs, juwelen of postkaarten te verkopen. Ze duwen hun spullen onder je neus, en wijzen voortdurend naar de smekende gezichten van hun kindjes. Hun opdringerige methodes konden niet echt op veel begrip rekenen bij de wachtende toeristen.
Tenderbootje by nightSommige mensen hebben meer dan 6 uur hebben staan wachten op een tenderbootje, anderen waren van plan om pas ’s namiddags naar Bali te vertrekken en zijn er dus nooit geraakt. Uiteindelijk is het een stuk na acht uur voor iedereen terug aan boord is, terwijl we oorspronkelijk rond vijf uur hadden moeten vertrekken richting Vietnam.
Als iedereen eindelijk terug aan boord is, biedt de kapitein uitgebreid zijn verontschuldigingen aan voor alle problemen, en als tegemoetkoming krijgt iedereen 50 pond voor de ongemakken. Dat is meer dan wij vandaag hebben uitgegeven aan onze taxi en toegangsgelden. Met andere woorden: de kapitein heeft ons vandaag betaald om Bali te bezoeken. Als dat niet mooi is!
