Lissabon is onze laatste haven, en voor mij hoeft het eigenlijk niet meer. Het is duidelijk dat we nu echt wel op de terugweg zijn, en onze stop in Lissabon voelt een beetje als een plaspauze langs de autostrade om de eentonigheid van de lange rit te doorbreken. Ik snap dat de chauffeur graag zijn benen nog eens wil strekken, maar zelf wil ik nu zo rap mogelijk naar huis. Begrijp me niet verkeerd. Het is een geweldige reis geweest, en in mijn hoofd ben ik al mijn tweede en derde wereldcruise aan het plannen, maar nu onze exotische havens er op zitten, verlang ik ernaar om de thuisblijvers te gaan vervelen met verhaaltjes over onze waanzinnige reis rond de wereld.
Zicht op LissabonDaar komt nog bij dat we Lissabon al eens bezocht hebben in december 2006. De voornaamste dingen die ik mij herinner van ons vorige bezoek zijn de supermooie kerstverlichting en het feit dat we voortdurend werden lastiggevallen door drugshandelaars. Aangezien ik niet verwacht om in april veel kerstlichtjes te zien, is mijn enthousiasme voor Lissabon ver te zoeken.
De stad doet nochtans haar uiterste best om ons welkom te heten: het is een aangename graad of 20 en er is geen wolkje te bespeuren. Iedereen op de boot beseft dat we ten volle moeten profiteren van dze stralende dag, want over een paar dagen moeten we allemaal terug naar het koude, regenachtige Noord-Europa.
Typisch trammekeDe gratis shuttle brengt ons naar het centrum van Lissabon, en hoewel we ons onmiddellijk kunnen orienteren, lijkt de stad toch helemaal anders dan de vorige keer. De pleintjes zien er veel mooier uit dan in mijn herinneringen, de mensen zijn stukken vriendelijker, en na een half uur wandelen werden we nog geen enkele keer lastig gevallen door een zonnebril/drugsverkoper. Dat valt mee!
In Castelo Sao JorgeWe wandelen langs de tramsporen van de typische gele toeristentrammetjes tot we de ingang van het Castelo Sao Jorge bereiken. We dwalen meer dan een uur door dit kasteel, beklimmen alle torentjes, en verwennen onszelf daarna met een Solero. Van op een terrasje op de heuvel kijken we uit over het water, en de ontelbare witte huisjes met oranje daken. Onze laatste haven lijkt verdacht veel op die andere Portugese stad die we eerder deze reis bezochten: Funchal in Madeira. De cirkel is rond, en onze reis zit er nu echt wel op.
Als we terug in de haven zijn, krijg ik een aanval van aanstelleritis. Ik krijg bijna tranen in de ogen als ik bedenk dat Lissabon onze laatste stop was, dat ik nu voor de laatste keer aan boord van de Aurora stap, voor de laatste keer door de metaaldetector moet, en dat het straks de allerlaatste sailaway party is. Nee, ik ben echt nog niet klaar om afscheid te nemen van het goeie leven aan boord van ons comfortabele bootje.
