Samen op stap

Zaterdag kruisen we de evenaar, en betreed ik voor het eerst in mijn leven het Zuidelijke halfrond . De kapitein heeft ons laten weten dat we geen bobbel moeten verwachten, en dat er zelfs geen vlaggetjes staan om de exacte locatie aan te duiden. Gelukkig wordt er op het schip zelf wél aandacht besteed aan onze overtocht: om 15u is de “Crossing of the Equator Ceremony”.

Om half twee zijn we al op post op het dek waar de ceremonie plaats zal vinden. Ik verwacht een plechtige lintjesknipping, een speech van de kapitein, een groet aan de vlag door alle officieren, een paar nationale volksliederen en misschien zelfs wat kanonschoten of een overvliegend gevechtsvliegtuig of drie. Ik woon duidelijk al te lang in Amerika.

Hier zal de ceremonie doorgaanDeze “ceremonie” is een heel stuk minder ceremonieel en doet eerder denken aan een studentendoop. Een groepje bemanningsleden die ook nog nooit eerder de evenaar over zijn gevaren, moet aan de hand van een aantal opdrachtjes tonen dat ze waardig genoeg zijn om deze onzichtbare grens over te steken. Ze worden in twee teams opgesplitst: team P&O en team Neptunus.

Het P&O team bestaat uit een aantal officieren en de animatoren van de kinderclub, en zij moeten team Neptunus bekampen om een vrije doorgang te verkrijgen over de evenaar. Hoewel iedereen hoopt dat we zonder problemen de evenaar zullen oversteken, krijgt team Neptunus bijzonder veel applaus van het publiek, maar dat ligt ongetwijfeld aan het feit dat team Neptunus vooral bestaat uit danseresjes uit de avondshows, die voor de gelegenheid in hun ieniemienie bikini’s lopen te paraderen.

De opdrachtjes beginnen voorzichtig: eerst is er een estafette in het zwembad, waarbij de zwemmers een witte overall moeten aandoen en doorgeven. Een natte overall aan- en uitdoen blijkt een stuk moeilijker dan verwacht, en team Neptunus laat onmiddellijk zijn ware gezicht zien: in plaats van het witte onding helemaal aan te doen, gebruiken ze het gewoon als sjaal waardoor ze team P&O moeiteloos verslaan.

Team Neptunus en Team P&O verbroederenIn de tweede ronde moeten beide teams zo snel mogelijk items verzamelen uit het talrijk opgekomen publiek. De schattenjacht begint vrij braaf: ze moeten eerst een kopie van de dagelijkse cruisekrant zien te bemachtigen en daarna een flipflop. Het wordt al gauw een stuk moeilijker: ze moeten een man vinden die bereid is zijn zwemshort uit te trekken, en een vrouw die even haar beha wil uitdoen voor de show. De laatste opdracht is om een paar valse tanden te veroveren, en ook dat lukt moeiteloos voor beide teams. Bij een studentendoop in de Overpoort zou dat laatste toch een stuk langer duren, maar hier is de gemiddelde leeftijd dan ook minstens 40 jaar hoger. De sfeer zit er in, en deze keer kan team P&O de punten opstrijken.

In de laatste ronde volgt een ultiem gevecht tussen beide teams. Op een balk over het zwembad moeten ze elkaar in duo’s bekampen, en het doel is om hun tegenstrever met een kussen in het water te meppen. Ondertussen worden ze met fluogele, -groene, en –roze smurrie bekogeld door hun teamgenoten. Wij staan net iets te dicht bij de vuurlinie, en vangen nu en dan een schampschot. Het is een spannende strijd, maar gelukkig triomfeert team P&O. Iedereen juicht: we mogen de evenaar over!

Als we de kapitein mogen geloven, gaan we de eerstvolgende dagen een stuk rapper kunnen varen omdat het vanaf nu bergaf is waardoor de technische ploeg een stuk minder hard zal moeten peddelen. Juist ja.

De “Crossing of the equator ceremony” was helemaal niet wat ik er van verwacht had, maar het was wel plezant. Hoe dan ook zitten we nu aan de andere kant van de wereld, en bij iedere golf die de boot nu overwint, zijn we weer een stukje verder Zuidelijk dan ooit tevoren.